روحانیت قبل و بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، همواره نقشی کلیدی در هدایت جامعه و دفاع از ارزش‌های انقلاب ایفا کرده است.
مقام معظم رهبری با نگاهی بی‌مانند و جامع در منشور حوزه به موضوعاتی مهم پرداخته‌اند. یکی از ویژگی‌های برجسته این منشور آن است که هیچ‌گاه، حتی از سوی نوابغ و علمای بزرگ، چنین نگاه جامعی به حوزه‌های علمیه وجود نداشته و این نکته‌ای بس ارزشمند است.
در این قسمت، ذکر مطلبی مهم و تاریخی، قابل توجه است؛ روشنفکران برخی از جناح‌های غربگرای مشروطه‌خواه برای آن‌که بتوانند از نفوذ علمای بزرگ در مشروطه بکاهند، به دوسیاست همزمان روی آوردند: اول، معرفی اشخاص و جریان‌ها و افکار مختلف را پیش کشیده و یکپارچگی و وحدت فرهنگی و مذهبی و ملی را در اوایل نهضت عدالتخانه شکستند.
امام صادق(ع) با توجه به فرصت مناسب سیاسی که به‌وجود آمده بود وباملاحظه نیاز شدیدجامعه و آمادگی زمینه اجتماعی، دنباله نهضت علمی و فرهنگی پدرش امام‌‌‌باقر(ع) را گرفت و حوزه وسیع علمی و دانشگاه فراگیر و بزرگی به‌وجود آورد. شاگردان بزرگ و برجسته‌ای از تمام فرق اسلامی و مذاهب اسلامی و حتی غیر‌اسلامی در آن شرکت نموده و تربیت یافتند؛ از جمله رهبران فرقه‌ای فقهی اهل سنت به‌طور مستقیم و غیر‌مستقیم در دانشگاه امام صادق(ع) علم آموختند.
به بهانه اول خرداد، روز بزرگداشت ملاصدرای شیرازی قرآن راظهری است و بطنی، و آن بطن نیز تا هفت‌پرده در عمق فرو می‌رود.این کلام پیامبر(ص)به ابن‌عباس، دریچه‌ای است به‌سوی حقیقتی که تنهادرسیر آفاقی وانفسی می‌توان بدان‌راه‌یافت.
اباحه‌گری، پدیده‌ای است که اتفاقا نوظهور نیست و ظاهربینان به برخی ناهنجاری‌های برآمده از موج‌های گذرا که تحت تأثیر فضای مجازی و رسانه‌ای غرب برآمده و خاموش می‌شوند، با رویکردی سلبی می‌نگرند و می‌کوشند آن را انکار کنند یا نبینند. اگر به ریشه‌ها و گذشته‌مان نگاهی خاموش و بی‌فروغ داشته باشیم، به قول بزرگان ناگزیر خواهیم شد آن‌گذشته را بازتکرار کنیم و به‌قول آن فیلسوف بزرگ در چرخه «بازگشت ابدی همان» گیر بیفتیم!
سعادتمندترین و نیکبخت‌ترین عجم‌ها (غیرعرب‌ها) نسبت به دین اسلام، اهل فارس هستند. این سخن دل‌نشان از پیامبر گرامی‌‌مان را با این سخن درخشنده‌شان به افتخارات‌مان بیفزاییم: «بهره و برخورداری و نصیب مردمان فارس در دین اسلام از همه ملت‌های دیگر بزرگ‌تر، سترگ‌تر و بیشتر است.»
داستان آفرینش با آدم و حوا آغاز می‌شود که از یک جانمایه یگانه آفریده شدند. این‌که نخستین بشر آیا آدم بوده یا پیش از او انسان‌های دیگری بوده‌اند، موضوعی دیگر است. می‌دانیم که آدم و حوا در باغستانی مینوی، جایی در زمین می‌زیستند که بنابر برخی روایات در سرزمین میان‌رودان و مشخصا کوفه بوده و خواهیم دید که برگزیدن این شهر از دوران آدم تا قیام آخرالزمان به عنوان مرکز ملک عظیم مهدوی، نشانگر اهمیت ویژه‌اش است.
از نکات مهمی که در پیام حضرت‌آقا مطرح شده، این است که قدسیت دین و حوزه ما همیشه بیش از هر جای دیگری در میدان‌های جهاد فکری بروز کرده و می‌کند و به فرمایش مقام معظم رهبری به پرورش مجاهدان فرهنگی، شکل و هویت می‌بخشد.
انسان‌ها با‌آن‌که از جهت باورها و نگاه بنیادین به جهان و انسان و فلسفه آفرینش‌شان، به مسلمان و یهودی و مسیحی و زرتشتی و کافر و مشرک و زندیق و باری به هزار ملت تقسیم می‌شوند، به‌حکم یک قاضی عادل حکیم به‌نام فطرت، که بر سرزمین قلب همه آنها حکومت می‌کند، محکوم به گرایش به خیر و دوری از شر هستند. این حاکم دوست‌داشتنی همگان را به‌سوی باور به توحید، عقلانیت، عدالت، خیرخواهی، نیکی، مواسات، مهربانی و دشمنی با ظلم، بدخواهی، خودخواهی، تفرعن و نفاق، سوق می‌دهد.