من هنوز فیلم «یک تصادف ساده» پناهی را ندیده‌ام. نامش با یک دستکاری کوچک، اثر فراموش‌نشدنی مدرن و بی‌تکرار سهراب شهید ثالث، «یک اتفاق ساده» را به ذهن متبادر می‌کند؛ که البته ممکن است یک ادای دین و یاد‌آوری بدون هیچ ارتباط معنایی و ساختاری و روایی باشد. شاید از نظر هنر فیلم، کار خوبی باشد و شاید هم نباشد. نقد این وجه «فیلم به‌عنوان فیلم» بماند برای پس از دیدن یک تصادف ساده پناهی.
در مراسم اکران عمومی فیلم «صبح اعدام» به کارگردانی بهروز افخمی که در روستای ارتش‌آباد، زادگاه شهید طیب حاج‌رضایی برگزار شد، خبرنگار جام‌جم با این کارگردان به گفتگو نشست. افخمی درباره انگیزه خود از ساخت این فیلم گفت: «حدود۲۰ سال پیش، در جریان تحقیقی درباره هیات‌های مؤتلفه و فعالیت‌های آنان، گزارشی در روزنامه کیهان به تاریخ یکم آبان ۱۳۴۲ توجهم را جلب کرد. این گزارش مربوط به ۹۰ دقیقه پایانی زندگی دو شهید، اسماعیل و طیب حاج رضایی در زندان و پیش از اعدام بود و همین موضوع جرقه ساخت فیلم را در ذهنم روشن کرد. خوشحالم که پس از سال‌ها فرصتی فراهم شد تا این روایت را به تصویر بکشم.»
جزئیات آیین اختتامیه هجدهمین جشنواره بین‌المللی فیلم مقاومت با شعار «گفتمان مقاومت، طوفان الاقصی و آزادی قدس شریف».
آزادسازی خرمشهر به‌عنوان یکی از مهم‌ترین وقایع جنگ تحمیلی، نقطه عطفی در تاریخ معاصر محسوب می‌شود که سینمای ایران در دهه‌های گذشته تلاش کرده آن را به تصویر بکشد.
اتکا به فناوری‌های نوین و ابزارهای جدید برای دستیابی به اطلاعات، از بخش‌های مهم زندگی بشر امروز شده است. هوش مصنوعی به عنوان یکی از این فناوری‌های نوپدید جایگاه ویژه‌ای در زندگی ما یافته است. به گونه‌ای که گاهی جای حضور نخبگان و کتاب را گرفته است. اما آیا این پدیده شگفت‌انگیز می‌تواند به همه نیازهای فکری و علمی بشر پاسخ بدهد؟ این پرسشی است که باید بدور از تعصب و تساهل به دنبال یافتن پاسخی درخورد برای آن باشیم.
در چشم برهم زدنی دوماه از فصل بهار گذشت؛ بهاری که شروعش به ماه رمضان و البته نوروز‌باستانی گره خورده بود. شورای صنفی نمایش برای شروع این فصل در مجموع هشت فیلم در نظر گرفت که به مرور تعداد فیلم‌ها افزایش یافت و به ۲۰ فیلم رسید؛ یعنی در یک بازه زمانی کوتاه کمتر از یک‌و‌نیم ماه، تعداد فیلم‌ها به بیش از دو برابر‌رسید.
صنعت سینمای عراق با وجود تمام ناملایمات و سختی‌ها، به‌دنبال کسب هویت خود در بین کشورهای اسلامی و منطقه است. از یک‌سو سال‌ها حکومت دیکتاتوری صدام و از سوی دیگر تهاجم نیروهای ارتش آمریکا به این کشور، عوامل مهمی برای رکود فعالیت‌های هنری در عراق بوده است.
مقام معظم رهبری بار‌ها تاکید کرده‌اند تعداد زیاد آثار تولیدی به‌خودی‌خود اهمیت ندارد، بلکه کیفیت و تاثیرگذاری بر مخاطب بسیار مهم است و فرموده‌اند حتی اگر تعداد کمی اثر ساخته شود اما آن محصولات (اعم از فیلم و کتاب و سایر آثار فرهنگی و هنری) به بهترین شکل ممکن تولید شده و بتوانند تاثیر عمیقی بر ذهن و دل مخاطب بگذارند، ارزش آن بسیار بیشتر است.
فستیوال فیلم «کن»که روزگاری دارای اعتبار وماهیتی هنری بود،چند دهه است هر دوره سیر نزولی را پیموده تا آنجا که در سال‌های اخیر عملا و علنا به مراسم و کارناوالی برای ابراز وجود سلبریتی‌های هالیوودی تبدیل شده و بیشترین جنبه‌های جذابیت‌آفرینی خود را نه از رهگذر درونمایه‌های ارزشمند و فرم‌های بدیع سینمایی که برعکس، از صدقه‌سر حضور فیلمسازان و بازیگران سرشناس آمریکایی و صد البته مشارکت بازیگران و عوامل زن با بدن‌های عریان فراهم کرده است؛رویکردی که باعث شده دیگر شاهد حضور فیلمسازان متفاوت و چهره‌های آوانگارد و جریان‌ساز نباشیم.
صنعت سینمای جهان عرب نسبت به موضوع فلسطین بی‌تفاوت نیست و هنرمندان کشورهای مختلف عربی در کنار تولید فیلم‌هایی در رابطه با موضوعات روز و گذشته جوامع خود، گوشه چشمی هم به مسائل و مشکلات مردم فلسطین داشته و آثاری درباره آن‌ها تهیه و تولید می‌کنند.