۲۳ آذر ۱۴۰۴ - ۱۴:۲۰
وقتی صحبت از بازیهای ویدئویی به میان میآید، اغلب نخستین تصویری که در ذهن نقش میبندد، «سرگرمی صرف» است؛ اما با نگاهی عمیقتر درمییابیم که بازیها صرفا ابزاری برای پرکردن اوقات نیستند، بلکه عرصهای برای کشف و شناخت خویشتن به شمار میروند. بازیها همزمان «آینه» و «ماسک» هستند. آینهاند، چرا که بهوضوح نشان میدهند چه کسی هستیم و کدام ویژگیها در درونمان برجسته است. ماسک هستند، زیرا این فرصت را به ما میدهند تا به چیزی تبدیل شویم که در جهان واقعی امکان یا فرصت بودنش را نداریم. همین دوگانگی است که دنیای بازیها را چنین جذاب و ماندگار میکند. درحقیقت، وقتی بازی میکنیم، هم خودمان را میبینیم و هم رویاهایمان را زندگی میکنیم. یکی با هدشاتهای دقیق در موقعیتهای تک به چند، نشان میدهد زیر فشار قوی است، دیگری با ساختن قلعه در Minecraft فریاد میزند که من آدم خلاقی هستم و یکی دیگر با بارها مردن و شکست باسها در Dark Souls ثابت میکند که دست از تلاش برنمیدارد. همین ویژگی باعث شده بازیها فراتر از سرگرمی باشند؛ آنها تبدیل به نوعی تمرین زندگی واقعی شدهاند. در ادامه، چند سبک پرطرفدار بازیها را مرور میکنیم؛ میبینیم هرکدام چگونه هم آینه شخصیت ما هستند و هم ماسک رویاهایمان. درنهایت، هر سبک چه کاربرد عملی در زندگی روزمره پیدا میکند.
