بنیاد بینالمللی فرهنگیهنری امام رضاعلیهالسلام با مشارکت معاونت فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و ادارهكل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان بوشهر پانزدهمین جشنواره ملی داستان کودک و نوجوان رضوی را برگزار مینماید.
آسیبهای ورزشی یکی از مشکلات قابل توجه در عرصه ورزش بهخصوص در فعالیتهای پرفشار و رقابتی به شمار میروند. این آسیبها میتوانند تأثیرات منفی قابل توجهی بر عملکرد ورزشی و سلامت عمومی ورزشکاران داشته باشند و از همینرو، شناخت و مدیریت آنها ضروری است.
پانزدهمین جشنواره ملی داستان کودک و نوجوان رضوی در بوشهر، فرصتی است تا ثابت کنیم «داستان دینی» میتواند مدرن، جذاب و در عین حال به شدت بومی باشد. اگر نویسندگان ما بتوانند میان «سیره رضوی» و «هویت بوشهری» پیوندی ارگانیک برقرار کنند، شاهد تولد آثاری خواهیم بود که نه تنها برای کودکان امروز جذاب است، بلکه به عنوان بخشی از تاریخ ادبیات اقلیمی این مرز و بوم باقی خواهد ماند.
این «یلدای نامهربانی» نشانهای از یک وضعیت اجتماعی است. کاهش قدرت خرید، افزایش هزینههای میوه، آجیل، شیرینی و حتی سادهترین اقلام، بسیاری از خانوادهها را به جای برنامهریزی برای جشن، به حذف دورهمی یلدا در اولین شب چله زمستان کشاند. یلدا تا یا داریم سفرهی سخاوت ما ایرانیان بود، اما در بسیاری از خانهها امسال به سفرهای حسابشده و حداقلی بدل شد. این یعنی اینکه اقتصاد از عدد و آمار و شاخص عبور میکند و به سبک زندگی، روابط خانوادگی و حتی حافظه فرهنگی یک ملت دست میزند.
در سالهای اخیر، کاهش بارندگی، افت منابع آب زیرزمینی و افزایش مصرف، فشار مضاعفی بر شبکههای تأمین آب وارد کرده است. در چنین شرایطی، آبشیرینکنها بهعنوان یکی از راهکارهای شناختهشده و قابل اتکا در بسیاری از کشورهای جهان مورد استفاده قرار گرفتهاند؛ ابزاری که بهویژه برای مناطق ساحلی طراحی شده و میتواند بخشی از وابستگی به منابع محدود داخلی را کاهش دهد.
«روز خورموج» نه یک مناسبت تشریفاتی، که آیینی برای پاسداشت ریشهها، بازخوانی مسیر رشد و همافزایی دلهای مردم این دیار است؛ روزی برای تأمل در آنچه بودهایم و امید بستن به آنچه خواهیم شد.
در لابهلای نخلستانها، در سینهی کوه بیرمی، در نوحههای شبهای محرم و در بغضهای پنهان مردمانی که رنج را با نجابت تاب آوردهاند. از همین خاک و همین حافظه جمعی است که صداهایی برمیخیزند؛ صداهایی که نه برای هیاهو، بلکه برای ماندن شکل گرفتهاند.
در آن سالها، خورموج برای من تنها یک محل زندگی نبود؛ خانهی من بود، مأمن آرامش و رشد من بود، و جایی بود که قلب و ذهنم در آن تربیت شد. اگر امروز سخن از مسیرهای علمی و حرفهای من به میان میآید، اگر نام من در دانشگاهها و محیطهای علمی مطرح شده است، بیتردید بخش مهمی از شاکلهی انسانی و فکری من، در این شهر و در کنار مردمان خونگرم، سادهدل، صادق و عمیقاً بااصالت آن شکل گرفته است.
اماکن تاریخی خورموج نهتنها بازماندههای معماری کهن، بلکه روایتگر حیات سیاسی، مذهبی و اجتماعی این شهر در سدههای گذشتهاند. این بناها هر یک در بستری متفاوت شکل گرفتهاند، اما در مجموع سیمای هویت تاریخی خورموج را کامل میکنند.
خورموج در این گذار تاریخی، همزمان حامل دستاوردهایی ارزشمند و نشانههایی از فرسایش است. آنچه همچنان تداوم یافته، سرمایههایی است که بهسادگی از میان نمیروند. همبستگی اجتماعی و روح جمعی، هنوز یکی از ستونهای نامرئی شهر است؛ پیوندی که در بزنگاههای اجتماعی، آیینی و عاطفی خود را آشکار میکند. آیینها و مناسک مذهبی و اجتماعی، همچنان فعالاند و نقش مهمی در حفظ پیوندهای جمعی ایفا میکنند. فرهنگ شفاهی، موسیقی محلی، شروهها و گویش دشتی، هرچند نسبت به گذشته کمرنگتر شدهاند، اما هنوز بهکلی از حیات شهر رخت برنبستهاند