سؤال تلخ اینجاست: آیا سهمِ «شهیدِ بیداری»، این «خوابِ سنگینِ فرهنگی» ماست؟ آیا مردی که در ۲۵ سالگی، تئوریسینهای کارکشتهی غربی و شرقی را در لاهور به چالش میکشید، سزاوارش این است که در حد یک مراسمِ ختمِ سالانه و یک مجلس ترحیمِ سیاسی تقلیل یابد؟
او در پاکستان، تنها یک کارمند دیپلماتیک نبود،جامعهشناس میدانی بود. آثار متعددی که در همان چند سال به نگارش درآورد ، از «مسیحیت و شیعه در پاکستان» گرفته تا «زن در پاکستان»، «احزاب و گروههای پاکستان» و «آموزش و پرورش پاکستان» نشان میدهد که گنجی، جامعه میزبان را موضوع شناخت میدانست، نه صرفاً عرصهی تبلیغ.
شهید صادق گنجی، شهید «تبلیغ» بود؛ نه در معنای محدود منبر و خطابه، بلکه در معنای عمیق و راهبردی آن. او مبلّغی بود که میدان را میشناخت، مخاطب را درک میکرد و زمانه را میفهمید. حضور او در عرصه دیپلماسی فرهنگی و گفتوگوی بینمذاهب، نشان داد که تبلیغ دین، اگر عمیق، هوشمند و متکی بر عقلانیت انقلابی باشد، میتواند به خط مقدم تقابل با افراطگرایی، تحریف و پروژههای هویتزدا تبدیل شود.
پاسخ این پرسش را باید در نوع دیپلماسی فرهنگی شهید گنجی جستوجو کرد؛ دیپلماسیای فعال، مردمی و مبتنی بر باور عمیق دینی. او مأموریت خود را نه با تعریف رایج و تشریفاتی دیپلماتیک، بلکه با نگاهی برخاسته از سنت مسلمانان صدر اسلام آغاز کرد؛ خود را «سفیر اسلام» میدانست و هدفش را معرفی اسلام ناب محمدی(ص) در چارچوب مکتب تربیتی امام خمینی(ره) تعریف کرده بود.
تاریخ همیشه در کتابهای رسمی و پشت تریبونهای دیپلماتیک نوشته نمیشود؛ گاهی تاریخ را باید در سینهی رفقای قدیمی و همشاگردیهای صمیمی جستجو کرد. کسانی که پیش از آنکه القابی مثل «رایزن»، «سفیر» یا «شهید» به نامی اضافه شود، خودِ واقعی آن آدم را روی نیمکتهای چوبی مدرسه شناختهاند. «شکرالله قاسمی» یکی از همان گنجینههای زنده است. فرهنگیِ باسابقه و معلم دلسوز دشتستانی که نامش با نام شهید صادق گنجی گره خورده است. او نه یک همکار اداری، بلکه «رفیق گرمابه و گلستان» شهید بود. قاسمی کسی است که مسیر رشد صادق را از روزهای نوجوانی تا لحظه پرواز دید و شنوندهی خصوصیترین درد دلهای او بود. آنچه میخوانید، حاصل همنشینی با اوست تا غبار از چهرهی رفیق قدیمیاش پاک کند؛ روایتی که از یک نیمکت مدرسه آغاز میشود و به یک مزار در شاهابوالقاسم ختم میشود.
شهادت گنجی در جریان مأموریت فرهنگی و دیپلماتیک، مصداق روشن این تهدیدات است: نخبگان متعهد همواره در معرض تهدیدات نظاممند قرار دارند. او در واقع شخصیتی فرهنگی و ستون قدرت نرم و یک سرمایه اجتماعی بود؛ کسی که حضور و فعالیتش به خودی خود، مرزهای جغرافیایی را شکسته و پیام دوستی و هویت ایرانی را تثبیت کرده بود.
پشت سر هر مردی که تاریخ را تکان میدهد، زنی ایستاده است که لرزشهای دلش را پنهان میکند تا گامهای مردش استوار بماند. «صادق گنجی» را جهان با سخنرانیهای آتشین و دیپلماسی هوشمندانهاش در لاهور میشناسد؛ اما «اعظم فنیزاده» او را با مهربانیهای بیدریغ، با صدای خندههایش هنگام بازی با بچهها و با آن حلقه ساده ازدواج به یاد میآورد.
او از برازجان برخاست، اما مأموریتش به جغرافیای خاصی محدود نماند. صادق گنجی از آن دست دیپلماتهایی بود که پیش از آنکه به عنوان «رایزن فرهنگی» شناخته شود، خود را مسئول گفتوگو با مردم میدانست؛ با یادگیری زبان اردو، حضور در متن جامعه پاکستان و ایستادن در برابر جریانهای تکفیری، تصویری متفاوت از دیپلماسی فرهنگی ایران ساخت. این گفتوگو، روایت نزدیکان و همراهان اوست از مردی که فرهنگ را میدان مبارزه میدانست و تا پای جان در آن ایستاد.
با آغاز فصل سرد سال و کاهش مراجعات مردمی به مراکز انتقال خون، ذخایر خونی بهطور طبیعی با کاهش مواجه میشود؛ این در حالی است که نیاز بیمارستانها به خون و فرآوردههای خونی هیچگاه کاهش نمییابد
یکی از مهمترین پیامدهای مثبت فضای مجازی، دسترسی آسان به منابع آموزشی متنوع است. امروزه بسیاری از دانشآموزان برای حل تمرینها، تماشای ویدئوهای آموزشی، شرکت در کلاسهای آنلاین و دستیابی به منابع اطلاعاتی معتبر به اینترنت مراجعه میکنند