عزیز الست

دغدغه‌های یک روضه‌خوان مردمی

مداحی در فرهنگ شیعی فقط یک هنر آیینی نیست بلکه تداوم حیات عاطفی، الهی و اجتماعی یک مکتب است. مداحی هنر مسئولیت در برابر شور و شعور مذهبی مردم است. حاج‌محمدرضا آتشبار معتقد است حاج علی انسانی با این رویکرد نه دنبال شهرت اجرا بوده است و نه اسم و رسم این دنیایی. از کوچه‌ها و هیأت‌های تهران تا هیأت‌های سراسری آنچه برایش اهمیت داشته، مردم، صداقت، شعر سالم و وفاداری به حقیقت است. همان‌گونه که در مرام روضه‌خوانان بزرگ شیعی، مداح وکیل مدافع آلام و آرزوهای مردم است، خادم بی‌نام جشن و عزاست. پاسدار حرمت معارف اهل بیت و سنگرداران معنویت تشیع. در سال‌های اخیر که ایام مباهله فرا‌می‌رسد، حاج علی انسانی شاعر و مداح باسابقه و خوشنام، مراسمی ویژه به این مناسبت برگزار می‌کند و اساسا چندسالی است گرامیداشت این مناسبت مذهبی با نام او گره خورده. به همین بهانه و در آستانه روز مباهله، سراغ ‌محمدرضا آتشبار‌ رفتیم تا در گفت‌وگویی صمیمانه از او درباره شخصیت، رویکرد و خدمات ‌حاج علی انسانی‌ به اهل بیت(علیهم‌السلام) بپرسیم.

راز ماندگاری تمدن ایران

این نوشتار گفت‌و‌شنودی است با دوست قدیمی نویافته دکتر محمدناصر مودودی، داستان‌نویس و زاده شهرستان تایباد در استان خراسان‌رضوی، مرز ایران و افغانستان که به مُلک و میهن وفادار مانده است. او برای تحصیل دکترا به هند رفته‌ اما بعد از دانش‌آموختگی بازگشته‌ و اکنون نیز در همان حوالی، یعنی در شهرستان تربت‌جام، کار معلمی خود را به مفهوم عامش پی می‌گیرد. آشنایی من با ایشان از طریق سه سفرنامه‌ای بود که ذیل فروستِ «همزبانی پارسی‌گویان»، پیشتر با نشر فرهنگان، منتشر کرده ‌بود و همواره شوق آن را داشتم که با نویسنده این کتاب‌ها دیدار و اگر نشد، دست‌کم گفت‌وگویی داشته باشم. «زیبای برقع‌پوش» (سفرنامه کابل)، «خواجه‌ای بر لبی حوض» (سفرنامه بخارا) و «شادی به وقت قراری» (سفرنامه هرات) عنوان سه اثر ایشان است که از خواندن آنها لذت بردم اما شاید ۳-۲ سه سالی طول کشید تا این فرصت دست داد که صدا و تصویرش را در تارنمای اینترنتی آرته (دانشنامه فرهنگ و هنر معاصر ایران) ببینم و تصمیم بگیرم گپ‌وگفتی تلفنی درباره موضوع بسیار مهم «ضرورت استفاده از ظرفیت‌ زبان‌های محلی، و حفظ آنها» با هم داشته باشیم. گوهرهایی که به تعبیر زیبای ایشان «پاره‌هایی هستند که باعث می‌شوند زبان فارسی در این ملک و میهن این‌گونه انسجام داشته باشد». متن این گفت‌و‌گوی اختصاصی با روزنامه جام‌جم را در ادامه می‌خوانید.

سینما و ترور

سینمای ایران همواره به‌عنوان یکی از ابزارهای مهم فرهنگی و رسانه‌ای، نقش پررنگی در بازتاب مسائل اجتماعی، سیاسی و تاریخی کشور داشته است. یکی از موضوعات حساس و دردناک که طی دو دهه اخیر در این عرصه مورد توجه قرار گرفته، ترور دانشمندان هسته‌ای ایران توسط سرویس‌های اطلاعاتی بیگانه، به‌ویژه موساد رژیم‌صهیونیستی است. این ترورها که از اواخر دهه ۲۰۰۰ میلادی آغاز شد احساسات عمومی را به‌شدت جریحه‌دار نمود. در این میان فیلم‌های سینمایی و مستندهای ایرانی تلاش کرده‌اند با روایت این فجایع، هم یاد و خاطره این شهدا را زنده نگه دارند و هم ابعاد پنهان این جنایات را برای مخاطبان روشن سازند. در این گزارش به بررسی آثار سینمایی و مستند ایرانی با موضوع ترور دانشمندان هسته‌ای می‌پردازیم و نقش این آثار در آگاهی‌بخشی و ثبت تاریخ معاصر ایران را تحلیل می‌کنیم.

جنایتکاران به اسم آزادی، ید طولایی در کشتار غیرنظامیان دارند

خون‌نگاران شعر و قلم

رژیم صهیونیستی وقتی به وطن، پاره تن دست درازی می‌کند، برای رسیدن به اهدافش از هیچ جنایتی فروگذار نمی‌کند. نتیجه چنین خط‌مشی پلیدی ‌به شهادت هزاران زن، کودک و غیرنظامی منجر‌می‌شود.

من متوسلیان را کشتم!

از سال ۱۳۶۱که حاج احمد متوسلیان و سه نفر از همراهانش در لبنان ربوده شدند، تاکنون هیچ مقام رسمی از کشورمان درباره سرنوشت قطعی آ‌‌نها حرفی نزده است.

هنرمندان با پیام‌های کوبنده و آثار هنری، جنایات رژیم‌ صهیونیستی را محکوم کردند 

فریاد هنرمندان علیه تجاوز صهیونیستی

حمله صبحگاهی رژیم‌ صهیونیستی به خاک ایران در روز جمعه ۲۳ خرداد، یکی از تلخ‌ترین و دردناک‌ترین حوادثی بود که قلب میلیون‌ها ایرانی را به درد آورد.

ما پاسخ پشیمان کننده ایم 

سروده جدید از احمد میراحسان را در ادامه می‌خوانید.

بیانیه ستاد مردمی برگزاری مراسم های کیلومتری غدیر:

مراسم کیلومتری غدیر در قالب تجمع حماسی برگزار خواهد شد

مراسمات کیلومتری غدیر در قالب یک تجمع میلیونی و حماسی برگزار خواهد شد.

جشن بزرگ ولایت در توچال برگزار می‌شود

به مناسبت عید سعید و مبارک غدیر خم، مجموعه تفریحی‌ورزشی توچال میزبان جشن بزرگ ولایت خواهد بود. 

نماوا با صدور بیانیه‌ای در رابطه با موضوعات پیش‌آمده پیرامون سریال سووشون عذرخواهی کرد

عذرخواهی نماوا درباره «سووشون»