یکی از خصلت‌های خوب و تاثیرگذار در حفظ سلامت شخصیتی و معنوی انسان‌ها، همدلی، همفکری، مشورت و بیم و امیدهایی است که از سوی دیگران دریافت میشود و اراده ما را برای رویارویی حکیمانه و محکم با دشواری‌ها و سختی‌ها قوی می‌کند.
همه ما نگران تامین آینده عزیزان‌مان هستیم؛ این‌که بعد از مرگ ما چه اتفاقی برای آنها می‌افتد و چه کسی هزینه‌های زندگی آنها را تقبل می‌کند.
عقربه‌های ساعت انگار با هم مسابقه گذاشته‌اند و از پی هم می‌دوند. هوای سرد روزهای آغاز زمستان و تاریکی شب به اضطراب عبور تند دقیقه‌ها اضافه کرده‌است. باید زودتر به خانه برسم و خانواده را از چشم‌انتظاری در بیاورم.
شبهات درباره خطرات احتمالی استفاده از مایکروویو برای سلامت انسان، حتما به گوش شما هم خورده است.
همین که عقد نکاح جاری و دختر و پسر، زن و شوهر اعلام میشود، تکالیفی بر عهده مرد به عنوان شوهر قرار می‌گیرد که نفقه و تقبل هزینه‌های زندگی خانم یکی از این تعهدات است. البته اصولا با انعقاد علقه زوجیت، مرد متعهد به پرداخت نفقه میشود. بنابراین در مدت زمان عقد نفقه‌ای به زن تعلق نمی‌گیرد، مگر این‌که زن برای شروع به زندگی اعلام آمادگی کرده باشد اما مرد از بردن همسرش به منزل مشترک خودداری کند که در این صورت زن مستحق دریافت نفقه خواهد بود.
گندمی، از مقاوم‌ترین و ارزان‌ترین گیاهان آپارتمانی است. این گیاه تصفیه‌کننده، بسیاری از عناصر ناهنجار محیط مانند زایلن، فرمالدئید، بنزن و منوکسید کربن را برطرف می‌کند. گیاه گندمی علاوه‌براین‌که گیاه گلخانه‌ای محسوب میشود، با محیط‌های باز یا حتی فضای سبز شهری نیز سازگار است. نتایج یک تحقیق آزمایشگاهی نشان داده است که گیاه عنکبوتی می‌تواند به مدت ۲۴ساعت گازهای منوکسید کربن و دی‌اکسید نیتروژن موجود در هوای بسته را به مقدار قابل‌توجهی کاهش دهد.
ماجرای شهادت حضرت زهرا(س) را همه ما بارها شنیده‌ایم و بر مظلومیت دخت پیامبر و همسرش حضرت علی(ع) به‌عنوان ولی مسلمین و جانشین پیامبر اشک ریخته‌ایم.
بله گفتن تازه آغاز راه است! بعد از بله گفتن و عقد رسمی، ازدواج شما در سندی ثبت و این سند به دست شما داده میشود. در صورتی‌که عقد ازدواج دائم یا موقت در محضر انجام شود، سند ازدواجی صادر میشود که نشانگر رابطه زوجیت میان زن و مرد بوده و به‌نوعی اثبات‌کننده وقوع عقد نکاح و استقرار تکالیف زناشویی است. پس در صورتی‌که صرفا صیغه عقد دائم یا موقت میان زوجین جاری شده و سند ازدواج در بین نباشد، ممکن است طرفین در آینده برای اثبات عقد نکاح با دشواری‌هایی مواجه شده و برای اثبات نکاح، نیازمند مراجعه به دادگاه باشند.
تا بوده همین بوده است؛ این‌که دنیا همیشه پر از خشم و رنج و گاهی جنگ بوده است؛ دنیایی که البته به اندازه این ناملایمات‌هایش، طرف زیبایی هم داشته و خب ترکیب و کنار هم قرار گرفتن این دو جنبه، دنیا را ساخته است. اما ما کدام را انتخاب می‌کنیم؟ به جنگ و مریضی و خشم و غمش دامن می‌زنیم یا سعی می‌کنیم خودمان را از این چاله عمیق سختی‌ها نجات بدهیم و کمی آرامش را تجربه کنیم؟ این سؤالی است که شاید پاسخ درستش بتواند کمی قلب و ذهن‌مان را در روزگار سخت امروز تسکین بدهد؛ کافی است کمی در سبک زندگی و نگاه‌مان به زندگی تجدید‌نظر کنیم. کاری که رئیس فیفا هم انجام می‌دهد.
«باید کاری کنیم که دختران و پسران دهه شصتی باهم ازدواج کنن» این اظهارنظر امیرحسین بانکی‌پور، عضو کمیسیون فرهنگی مجلس و عضو هیات علمی دانشگاه اصفهان چند روزی میشود که در فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی بازتاب‌های متعددی پیدا کرده و صفی از موافق و مخالف را در برابر خود قطار کرده‌است. اما واقعیت این است که بخش مهمی از جوانان دهه شصتی اعم از دختر و پسر هنوز موفق نشده‌اند نیمه‌گمشده خود را پیدا کنند و به خانه و زندگی خودشان بروند و به اصطلاح سر و سامان بگیرند. جمعیتی که به گفته وی چیزی بالغ بر چهار میلیون و 200 هزار نفرند. این جمعیت از یک‌سو می‌رود تا به سن تجرد قطعی برسد و این تجرد می‌تواند هم از منظر فردی و هم از منظر اجتماعی چالش‌برانگیز باشد. یکی از چالش‌های اجتماعی رشد تجرد قطعی در جامعه بحث‌های جمعیتی است. به‌خصوص این‌که جمعیت ابر بحران این روزهای جامعه ماست و در این زمینه ما با مشکل جدی مواجه‌ایم. تجرد قطعی این گروه از افراد هم به این معناست که آنها از دایره فرزندآوری خارج میشود و در عمل جامعه ظرفیتی بالقوه برای رشد جمعیت را از دست می‌دهد. از سوی دیگر جامعه در برابر یکایک افراد مسئول است و افرادی که ناگزیر به تجرد قطعی می‌شوند و تنها می‌مانند، می‌توانند هزینه‌ها و دغدغه‌های اجتماعی بیشتری را برای مدیران جامعه داشته‌باشند. پس از این منظر هم اگر به ماجرا نگاه کنیم، طرح بحث ازدواج دهه شصتی‌ها موضوعی حائز اهمیت است اما سر‌و‌سامان دادن و فرستادن این جوانان به خانه بخت با چه ساز‌و‌کارهایی می‌تواند اتفاق بیفتد؟ این سؤالی است که برای پاسخ به آن سراغ امیرحسین بانکی‌پور می‌رویم و با وی درباره چند و چون این ماجرا به گفت‌وگو می‌نشینیم.