بیماری کرونا علاوه بر تمام عوارض جسمانی می‌تواند برای روح و روان فرد هم آسیب‌زا باشد و با ترسی که نسبت به بیماری وجود دارد، سبب شود تا اطرافیان بیمار هم از این بُعد بیماری غافل شوند.
علائم اضطراب در کودکان و نوجوانان شایع است ، بطوریکه 10 تا 20 درصد کودکان در سنین مدرسه علائم اضطراب را تجربه می کنند. حتی تعداد بیشتری از کودکان استرسی را تجربه می کنند که واجد شرایط اختلال اضطراب نیست. بنابراین چگونه می توانید به کاهش اضطراب و استرس کودک خود کمک کنید؟
شکی نیست که سبک زندگی مدرن امروز می تواند استرس زا باشد. بین کار ، خانواده و تعهدات اجتماعی ، سخت است که بتوانید برای خود وقت بگذارید. اما یافتن زمان مهم است. آرامش می تواند به سلامت شما در بدن و ذهن کمک کند و به شما کمک می کند تا از استرس های روزمره ای که زندگی به شما وارد می کند بازیابی کنید. خوشبختانه ، مهم نیست که چقدر مشغول هستید ، یادگیری چگونگی ایجاد زمان برای آرامش بیشتر ساده است.
احساس جسمی درد ممکن است به نحوه تفسیر روانشناختی افراد بستگی داشته باشد. وانگ و همکاران یک سری مطالعات انجام داد تا نشان دهد که انجام فعالیت های دردناک برای کمک به دیگران با کاهش درک درد همراه است. در مطالعات پیگیری ، آنها دریافتند که دستکاری تجربی در افراد برای اهدا به اهداف خیرخواهانه احساس درد را کاهش می دهد.
شخصیت هر انسانی لایه‌های عمیقی دارد که برای درک آنها باید کار‌های خاصی را انجام داد و این کار‌های خاص می‌تواند آزمون دادن و یا شرکت در انواع جلسات مشاوره روانشناسی باشد تا روانشناسان با گرفتن یک تست شخصیت از این لایه‌های عمیق پرده بردارند.
آموزش چگونگی نه گفتن به کودکان از سه سالگی شروع می‌شود؛ در این سن کودک به‌عنوان «من بودن» و کسی که من هم یک شخص هستم، رشد می‌کند.
کودکان بسیار خردسال حتی کمتر از دوسال رفتاری یاریگرانه، سخاوتمندانه و توام با مهربانی به خصوص نسبت به مادرشان از خود نشان میدهند. این نیز واقعیت دارد که برخی کودکان مهربان تر و نوع دوست ترند.
مهارتهایی که مشوق یادگیری هستند از جمله مسئولیتهای پدر یا مادر، تشویق قوه تخیل، آموزش تدریجی نظم و انضباط، و آموزش مفید بودن به کودک است. پس مهم است که والدین مهارتهای لازم برای انجام بهتر وظایف خود را بیاموزند.
گاهی احساس تحریک‌پذیری ما در سطح بالایی قرار دارد و مشکلاتی زیادی در زندگی و روابط‌مان ایجاد می‌کند.
آرامش روحی یک حالت هماهنگی با خود و با همه دنیا است. اما مهمتر از همه ، سفارش یک تعادل است. اگر روح را با یک ساز موسیقی مقایسه کنیم ، آنگاه حالت آرامش درونی هنگامی است که سیم های روح به طور هماهنگ و طبیعی به صدا در می آیند. صدا برای همه زیبا و دلنشین است! اما هنگامی که تنش و هیاهو داشته باشیم ، موسیقی متشنج ، غیرطبیعی و ناخوشایند خواهد بود.