سینما همواره برای مردم ایران به‌مثابه خانه امنی به‌شمار می‌رود که حتی در سال‌های موشکباران در هشت‌سال دفاع‌مقدس نه‌تنها چراغش خاموش نشد بلکه با استناد به آمارهای منتشرشده پرفروغ‌تر نیز شده است.
بودن و نبودن ایران از دوره تمدن‌های کهن باستان تا ورود اعراب به سرزمین ایران و شکل‌گیری تمدن اسلامی با اندیشه ایرانی مسلمان مسأله مهم و وجهه همت ایرانیان از یک‌سو و کینه دشمنان ایران از دیگرسو بوده است.
در گذر زمان، گاه گوهر‌هایی گرانبها در پس پرده غفلت می‌مانند؛ یادگار‌هایی از دوران شکوه که سکوت‌شان، فریادی است برای بازشناخت. هنر و ادب، همچون رودی جاری، از هزاران سال پیش، هویت و روح این سرزمین را شکل داده‌اند. در این میان، نام‌آوران سخن، چراغ‌هایی بوده‌اند که در شبستان تاریخ، راهنمای دل‌ها گشتند، اما افسوس که گاه، فروغ برخی از این چراغ‌ها، در هیاهوی زمان و غبار فراموشی، کم‌سو می‌شود.
محرم، نه تنها یک واقعه تاریخی، بلکه یک حماسه فرهنگی و عاطفی است که ریشه در جان و ذهن مردم ایران دارد. از تعزیه و نقالی گرفته تا روضه‌خوانی و سینما، عاشورا همواره منبع الهام هنرمندان بوده اما سینمای ایران، با وجود قدمت و پتانسیل عظیم خود، تا چه اندازه توانسته است حق این حماسه را ادا کند؟ آیا پرده نقره‌ای، تصویری کامل و عمیق از عاشورا به نمایش گذاشته یا تنها به جنبه‌های تکراری و کلیشه‌ای بسنده کرده است؟
جنگ بود و اضطراب و استرس. شب بود و صدا و همهمه. شهر ما آنچنان مهمان ناخوانده به خود ندیده بود که به یکباره مسافران ترسیده و نگران پناه آورده بودند و ما باید برای آنها کاری می‌کردیم.
با دکتر محمد اسحاقی به بررسی شرایط رویارویی تمدنی غرب با شرق پرداختیم و این استاد برجسته دانشگاه تهران با رسایی و روشنی به روشنگری دراین‌باره پرداخت؛ با ما باشید.
آنچه که به صورت یک جنگ محدود موشکی درجریان بود،به دلیل عدم تماس مرزی، امکان گسترش جغرافیایی در آن به آسانی مقدور نبود و نیست. تعارض نتانیاهو باجمهوری اسلامی یامثلا مسئولان رده‌بالای ایران نیست بلکه تعارض غرب علیه اسلام و ایران و علیه استقلال‌خواهی و عزتمندی وتلاش مابرای برده‌نبودن است.
برپایی موکب فرهنگی‌ـ‌هنری «حسینیه دل ها» در بام تهران همزمان با دهه اول محرم
ما باید جنگ ۱۲ روزه را همان گونه واقعگرایانه داوری کنیم که عقل حکم می کند و چیزها و رخداد ها را همان سان ببینیم که هستند نه طبق انواع میل و آرزو های خود یا تحزیفاتی که ذهن بشری مرتکب می شود یا سیاست ماکیاولی و فریبکاری راه سیاست بازانه ای را که پیش پای سیاستمداران می نهد تا واقعیات را ندیده گیرند.و با لفاظی مردم را اغوا کنند و بر خلاف ایستادگی شان در عمل رفتار نمایند و در مسیر تسلیم و سازش گام زنند.
فیلم «به خاطر هانیه» (۱۳۷۴) ساخته کیومرث پوراحمد، یکی از گنجینه‌های مهجورمانده سینمای آیینی ایران است که باوجود استقبال سرد گیشه‌ای، امروز به‌عنوان اثری پیشگام در تلفیق درام اجتماعی و مضامین عاشورایی شناخته می‌شود. داستان فیلم در روستای «تنگک» بوشهر می‌گذرد، جایی که ناخدا «زایر علو» تنها بازمانده لنجش از طوفان دریا است.