پس از پایان جنگ جهانی اول و تسلط انگلستان بر امور کشور عراق، علمای نجف طی فتواهایی، حضور آنان را محکوم کرده و علیه انتخابات فرمایشی عراق که تحت نظر انگلیس بود، احکامی صادر کردند.
بعد از اوج گیری اعتراضات مردم در فاصله سال‌های 1355 و 1356، حاکمیت پهلوی اقدامات خود علیه انقلابیون را تشدید کرد.
با انقراض قاجار در نهم آبان 1304 در مجلس شورای ملی با تصویب ماده واحده‌ای به نام سعادت ملت، مقدمات بر تخت نشستن رضاخان فراهم شد. مجلس موسسان در روز بیست و یکم آذر ماه پس از تغییرات در اصل‌های چهارگانه 36 ـ 37 ـ 38 و40 متمم قانون اساسی، پادشاهی ایران را به رضاشاه سپرد.
تبعید یکی از اقداماتی است که حاکمیت مسلط بر جامعه برای مجازات مخالفان یا مرتکبان جرایم در نظر می‌گیرد. به لحاظ لغوی تبعید به معنای دور کردن است.
زاینده‌رود هویت شهر اصفهان است که از گذشتههای دور تاکنون این رود یکی از ویژگی‌های هویتی این شهر به حساب می‌آمد. این رود سال‌هاست که بر اثر خشکسالی دیگر خروشان نیست و تصور اصفهان بدون زنده رود دشوار است. این روند البته پدیده چند سال اخیر نیست و براساس روایت مورخان بارها اصفهانی‌ها خشک شدن این رود را تجربه کرد‌ه‌اند.
مشهور است در مقطعی از تاریخ ایران، بخشی از سیستانی‌ها به خاطر خشکسالی به ترکمن صحرا مهاجرت کردند. این ظاهر ماجراست. برای علت‌یابی اصلی این مهاجرت باید لابه‌لای اسناد دولتی عصر پهلوی اول کنکاش کرد تا علت واقعی و اساسی مهاجرت سیستانی‌ها را به ترکمن صحرا دانست. آیا تنها علت خشکسالی بوده و مگر این خشکسالی‌ها در سنوات قبل از آن نبوده است؟
در کتیبه‌های سلطنتی دوران هخامنشی، جمله‌ای نیایشی وجود دارد که در آن، شاه از خدای بزرگ می‌خواهد کشور را از دشمن، خشکسالی و دروغ محافظت کند. باتوجه به بافت این جمله به نظر می‌رسد فرهنگ هخامنشی، خشکسالی را پدیده‌ای ایدئولوژیک می‌داند که از یک طرف با دشمن و از طرف دیگر با دروغ مربوط شده است.
پدیده خشکسالی ناشی از نیامدن باران و نزولات جوی است. ایران به لحاظ جغرافیایی و با توجه به قرار گرفتن در بین دو رشته کوه البرز و زاگرس که مانع از ورود بادهای مرطوب دریای خزر و مدیترانه به بخش مرکزی آن می‌شود، سرزمین گرم و خشک به شمار می‌آید.
خشکسالی پدیده‌ای است که همواره جامعه ایران از آن رنج برده است. یکی از مهم‌ترین دوران‌های خشکسالی که با قحطی فزاینده هم روبه‌رو بوده قحطی بزرگ 1249 تا 1250 هجری شمسی است.
ایران از گذشتههای دور تاکنون با مشکل کم‌آبی مواجه بود. از این رو آب در بین ایرانیان اهمیت خاصی داشت. بسیاری از آداب، رسوم و باورهایی که از دوره باستان تا حال حاضر در نقاط مختلف این سرزمین وجود دارد ناشی از توجه ویژه پارسیان به آب است. از قدیم آب مظهر پاکی بود و بنا به یک باور دیرین، فرشته‌ای به نام آناهیتا وظیفه نگهبانی از آب را داشت.