فیلمی که با بازسازی لحظات آخر زندگی یک کودک فلسطینی، پیام پایداری مردم غزه در برابر جنایات رژیم صهیونیستی را جهانی کرد

«صدای هند رجب»، فریاد عدالت‌خواهی از غزه تا ونیز

فیلم مستند ــ داستانی «صدای هند رجب» به کارگردانی کوثر بن هانیه، کارگردان تونسی در هشتادودومین جشنواره فیلم ونیز با دریافت طولانی‌ترین تشویق ایستاده تاریخ این جشنواره به مدت حدود ۲۳ دقیقه، موجی از احساسات را برانگیخت و تماشاگران با پرچم‌های فلسطین و شعار‌های «فلسطین آزاد» به آن ادای احترام کردند.

نمایشی از جنس مسائل روز

تماشاخانه سنگلج این شب‌ها میزبان نمایش «مکبث‌الدوله» به نویسندگی و کارگردانی حامد شیخی و تهیه‌کنندگی فاطمه عبدالرحیمی است. این اثر با نگاهی به دنیای پیرامون نمایشنامه «مکبث» اثر ویلیام شکسپیر و به‌فراخور ذائقه تماشاگر امروز نوشته شده است. به بهانه اجرای نمایش مورد اشاره با این کارگردان آن به گفت‌وگو نشسته‌ایم.

«مرد عینکی»؛ یک اکشن ــ کمدی ناموفق

فیلم «مرد عینکی» به کارگردانی کریم امینی و با بازی بهرام افشاری یکی از جدیدترین آثار سینمای ایران در ژانر کمدی ــ اکشن است که با امید جذب مخاطب در تابستان ۱۴۰۴ اکران شد.

ترویج طنز فاخر در جشنواره‌ای خندان

عادت به طنز، مطایبه وشوخی در خون همه ما ایرانی‌هاست؛ ما از دل تراژدی هم برای این‌که بتوانیم بهتر با مشکلات زندگی کناربیاییم،طنز خلق می‌کنیم.این طنازی درادبیات فارسی،شعروسینما، به‌وفوردیده می‌شود.یکی از بهترین نمونه‌فیلم‌های کمدی پس از انقلاب «اجاره‌نشین‌ها» است و تنها فیلمی است که از درون یک فاجعه و وضعیت تلخ، طنزی زیبا و گزنده خلق شده که تا سال‌ها نقل محافل است و کارکردش مانند فیلم‌های چارلی چاپلین است که با دیدن چندباره، هرگز از آن خسته نمی‌شویم و نکته‌‌ای از درون آن درمی‌یابیم.

دعوتنامه هنری به دنیای فیلم

در جهانی که تصویر، نخستین زبان ارتباط است، پوستر فیلم نقشی فراتر از یک ابزار تبلیغاتی صرف ایفا می‌کند و اولین میثاق بصری میان فیلم و مخاطب، و نقطه‌ آغاز یک قضاوت است. محمد تقی‌پور، طراح گرافیک و برنده‌ سیمرغ بلورین بهترین طراحی پوستر برای فیلم تحسین‌شده‌ «۲۳ نفر»، از چهره‌های شاخصی است که این مدیوم را نه یک حاشیه‌ زینتی، بلکه یک متن فرهنگی مستقل و دارای هویت می‌داند.

کمدی، بازتابی از درد‌های پنهان

کمدی در سینمای ایران همواره فراتر از ابزاری صرف برای خنداندن مخاطب عمل کرده است. این ژانر در طول دهه‌های متمادی، به رسانه‌ای برای نقد هوشمندانه و موشکافانه از مسائل اجتماعی، فرهنگی و حتی سیاسی تبدیل شده است.

سینما از دو نگاه

فیلم در تعریف ساده آن، سلسله تصاویر و اصواتی است برای خلق معانی و برانگیختن احساسات در قالب داستان، مستند اما فیلمی است که هدف آن نشان دادن واقعیت یا کشف حقیقت است. البته حتی اگر فیلم بازسازی واقعیت باشد، چه داستانی و چه مستند، همیشه از زاویه نگاه فیلمساز عبور می‌کند.

وقتی هیچ چیز با هم جور نیست

«ناجورها»، جدیدترین فیلم محمدحسین فرح‌بخش در مقام کارگردان، از پنجم شهریورماه وارد چرخه اکران سینماهای کشور شده است. فیلمی که در افتتاحیه خود توانست فروشی پنج میلیارد تومانی را تجربه کند. عدد مذکور در نگاه اول، به‌خصوص در اقتصاد فعلی سینمای ایران، این تصور را ایجاد می‌کند که با اثری موفق و احتمالا خوش‌ساخت روبه‌رو هستیم، اما آیا فروش بالا همواره مترادف با کیفیت است؟ واقعا ناجورها چگونه فیلمی است؟ یک کمدی سرگرم‌کننده؟ کمدی‌ای با نقدهای اجتماعی هوشمند یا صرفا اثری که چیزی برای ارائه ندارد، نه با خود آورده‌ای دارد و نه آمده که تکه‌ای از سینمای ایران با خود ببرد؟ شاید بهترین توصیف درباره این فیلم، همان اسمی باشد که برای آن انتخاب کرده‌اند: ناجورها.

عبدالله علیخانی: فیلم کمدی تاریخ انقضا ندارد

عبدالله علیخانی با تأکید بر اینکه فضای جشنواره‌های تخصصی فیلم، زمینه‌ساز رقابت سالم میان فیلمسازان است، گفت: برگزاری جشنواره‌هایی همچون جشنواره ملی فیلم‌های کمدی سینمای ایران، باعث می‌شود فیلمسازان برای جبران کاستی‌های گذشته و ساخت آثار بهتر تلاش مضاعف داشته باشند.

قدرت زشت چهره واقعی صیهونیسم

این‌بار نه‌تنها از دیدگاه سینما و فیلم، بلکه می‌خواهم همزمان، از دیدگاه یک معمار  یک فیلم را ببینم. بروتالیست، برای من دو کلاس همزمان است‌؛ تجربه‌ای که با آن هم شکوفایی خلاقیت‌های ذهنی یک معمار بزرگ را می‌بینم، هم این شکوفایی و رشد را در قالب تصویری یک فیلم به دوش می‌کشم.