پارافیلیا یا انحراف جنسی

فردی که چنین رفتاری دارد، از دیدن واکنش قربانیان خود و ترس و تعجب و تنفر آنها لذت می‌برد. برای تشخیص لازم است، حداقل شش ماه فرد به انجام این رفتار مبتلا باشد و تخیلات برانگیزاننده غیرقابل کنترل در او وجود داشته باشد که منجر به ایجاد ناراحتی و نقص در کارکرد اجتماعی، شغلی و شخصی بشود. زمانی این اختلال تشخیص داده می‌شود که فرد مبتلا این رفتار را حداقل در مورد سه نفر انجام داده باشد. این اختلال از دوره نوجوانی شروع می‌شود و مردان بزرگسالی که مبتلا هستند، اغلب دچار آشفتگی ذهنی، تکانشگری جنسی، اضطراب‌های درونی و پرخاش درونی هستند.

سوابق ضداجتماعی، ابتلا به اختلال شخصیت ضداجتماعی و سوء مصرف الکل در این افراد بیشتر دیده می‌شود که جزو عوامل خطرساز بیماری محسوب شده و افت عملکرد روانی اجتماعی در این افراد بسیار به چشم می‌خورد.

افراد مبتلا به این اختلال دو دسته هستند:

آنهایی که به انجام این کار معترف هستند و ابراز ناراحتی، احساس اضطراب، گناه یا شرم دارند و آنهایی که رفتار غیرمتعارف خود را انکار می‌کنند و از انجام این رفتار لذت می‌برند.

درمان در مورد دسته اول راحت تر صورت می‌گیرد و دسته دوم، مقاوم به درمان هستند و تمایلی به ترک و حذف رفتار ناهنجار جنسی خود ندارند.

برای درمان کاربرد اصول یادگیری مانند شرطی‌سازی تقابلی و شرطی‌سازی بیزاری‌آور موثر است و فرد بیمار باید پیوند لذت جنسی و رفتار عورت‌نمایی را یادگیری‌زدایی کند. این کار از طریق برقراری پیوندهای تازه بین تمایل جنسی و محرک‌های مناسب یا از طریق مرتبط کردن درد و شرمندگی به جای لذت با رفتار عورت‌نمایی صورت می‌گیرد.

همچنین از روش‌های شرطی کردن نا آشکار استفاده می‌شود که در این روش، درمانجو تجسم می‌کند زمانی که در حال انجام این رفتار است، بستگان و آشنایان او را می‌بینند و به این طریق شرم و خجالت زیادی را متحمل می‌شود.

استفاده از شوک برقی یا مواد شیمیایی تهوع‌آور نیز اثربخش است که در آن بیمار صحنه‌های برانگیزاننده را تصور می‌کند و زمانی که به اوج نشان دادن آلت نعوظ یافته خود می‌رسد، شوک دردناک یا مواد شیمیایی تهوع‌آور به او داده می‌شود و با این روش، بیزاری در فرد ایجاد می‌شود.

دکتر مهرنوش دارینی

‌ روان‌شناس و مشاور