تربیت‌ بدنی فقط یک هفته نیست

ورزش به عنوان یک جزء از فرهنگ به عنوان رفتاری تلقی می‌شود که می‌تواند با دیگر رفتارها مانند کار، بازی، فراغت، تفریح و رقابت همراه باشد و بیشتر در مسابقه‌های ورزشی مورد توجه است. تربیت بدنی کلی‌تر از تفریح است و شامل فعالیت‌های ذهنی و روحی است که در نهایت به حفظ و ارتقای سلامتی فرد منجر می‌شود.

تربیت بدنی با سلامت جامعه ارتباط دارد بنابراین در محدوده زمان نمی‌گنجد اما در هفته تربیت بدنی فرصتی هر چند کوتاه به وجود می‌آید تا کارهای صورت‌گرفته برای فعال کردن مردم به سوی اهداف مورد نظر را مرور کنیم؛ مانند سیستم شهری که آیا مردم را به فعالیت بیشتر دعوت می‌کند یا کارهای صورت گرفته جنبه شعاری دارد؟ آموزش و پرورش که بعد از خانواده، وظیفه تربیت فرزندان را بر عهده دارد در حوزه ورزش چه می‌کند و زندگی بهتر با رویکرد به تربیت بدنی را چگونه ترویج می‌دهد؟ یا وزارت ورزش و جوانان که با وجود آمارهای اخیر مبنی بر رشد ورزش همگانی همچنان بودجه خود را صرف ورزش قهرمانی می‌کند، چه میزان می‌تواند خلأ‌های موجود در تربیت بدنی را پر کند؟

تربیت بدنی و ورزش به برنامه‌های بیشتر از آنچه تاکنون درباره‌اش بحث شده با رویکرد مضاعف و زیرساختی و نه نمایشی و آیین‌نامه‌ای نیاز دارد. تربیت بدنی در مدارس یا در ساختار شهری به صورت کلی بیان شده است و با وجود اثرات غیر قابل انکار آن در کاهش هزینه‌های درمانی و پر کردن خلاء استعدادهای ورزشی هنوز آنچنان که باید به آن توجه نشده است. بودجه‌های زیادی صرف ورزش قهرمانی می‌شود و مخارج سنگین ورزش در اماکن خصوصی هزینه زیربنای سلامت جامعه را به خطر انداخته است بنابراین زمان آن فرارسیده از این روزها با نام هفته تربیت بدنی به عنوان فرصت استفاده کنیم تا توان تحول بنیادین در حوزه تربیت بدنی را افزایش بدهیم. هر چند گذر از این مسیر با توجه به چالش‌ها و موانع سرراه بویژه با ساختار موجود در نهادهای شهری و آموزشی کشور سخت شده است.

محمد رضاپور

ورزش