پرهیزکاری را ادامه بدهیم

هنوز همان آرامش و معنویتی که نامش گره خورده با ماه رمضان در بند بند وجودمان جاری است؛ آرامشی که همه ما را به سمت یک ارتباط خاص و خالصانه با خالق هستی هدایت کرده است؛ ارتباط خالصانه‌ای که نتیجه تمام اعمال و مناسک عبادی این ماه عزیز بوده و ردپایش حتی بعد از پایان رمضان در زندگی فردی و اجتماعی همه ما دیده می‌شود. همه ما آگاهیم که امروزه سلامت افراد در چهار محور سنجیده می‌شود؛ سلامت جسمی، سلامت روانی، سلامت اجتماعی و سلامت معنوی و طبق همین معیارهای کارشناسی شده، اگر انسانی در این چهار بعد از سلامت کامل برخوردار باشد، می‌توان ادعا کرد انسان سالمی است و نکته مهم اینجاست که یکی از تاثیرات مهم افزایش معنویت در جامعه همین بحث ارتقای سلامت است. از این نظر گرایش‌های معنوی و ارتباط نزدیک با خداوند نه‌تنها باعث ارتقای سلامت روان می‌شود که در تامین سلامت جسمی و اجتماعی هم موثر است.

تحقیقات زیادی هم در این مورد وجود دارد که اثر معنویت را بر کاهش اضطراب، کاهش واکنش منفی به استرس، مقابله ایمنی موثر با عوامل استرس‌زا، کاهش بیماری‌های روان‌تنی و احساس آرامش فکری و امنیت روانی نشان می‌دهند. اما این همه ماجرا نیست، چرا که رواج فضای معنویت در جامعه که یکی از دستاوردهای رمضان و سایر ماه‌های مذهبی بین مردم است، آثار مثبت دیگری هم به دنبال دارد؛ برای مثال باعث افزایش گرایش و تمایل افراد به خوبی‌ها و کارهای مثبت می‌شود، همچنین به واسطه صبر و کنترل درونی‌ای که براثر یادگیری مشاهده‌ای در این ماه در افراد روزه‌دار به وجود می‌آید، قدرت تحمل آنها در مقابل مشکلات و سختی‌ها به مراتب از ماه‌های عادی بالاتر می‌رود. نتیجه مستقیم این اتفاق آمارهایی است که از کاهش خشونت در این ماه خبر می‌دهند و چه اتفاق مبارکی است ادامه این روند در سایر ماه‌های سال.

دکتر فریده دوکانه‌ای‌فرد

روان‌شناس و استاد دانشگاه