دورهمی؛ اصلاح رفتارهای فردی و اجتماعی

حرف‌های مدیری در برنامه دورهمی به دل می‌نشیند چون بازی نمی‌کند، صادقانه صحبت می‌کند، کاملا به موضوعاتی که مطرح می‌کند مسلط است و می‌داند از چه زاویه‌ای باید آنها را آسیب‌شناسی کند تا شاخک‌های مردم را نسبت به آنها حساس و مخاطبان خود را تشویق کند که از زاویه‌ای متفاوت به موضوع نگاه کنند و یاد بگیرند چگونه به خودشان و دیگران آسیب نزنند و یاد بگیرند که نگذارند دیگران هم راه آسیب زدن به آنها را بلد شوند.

جمعه شب مدیری موضوع دروغ را برای طرح در برنامه دورهمی انتخاب کرده بود. مشکلی که از قدیم‌الایام و از همان زمانی که بشر روی این کره خاکی پا گذاشته و هر روز هم شکل و ابعاد تازه‌تری به خود گرفته و این روزها آن‌قدر پیشرفت کرده و به‌روز شده که از سرعت پیشرفت فناوری‌های رایانه‌ای و موبایلی هم جلو زده است. انگار آدم‌ها تبحر و خلاقیت عجیبی در دروغ گفتن دارند و هیچ توصیه و پند و اندرز هم نمی‌تواند باعث شود که بیشتر مردم این خصوصیت بد را کنار بگذارند و راستگو باشند.

مدیری در ابتدا خیلی ساده و با مثال‌هایی ساده و روان انواع آدم‌های دروغگو را معرفی کرد و در ادامه با چند نمایش ثابت کرد که چقدر زود می‌توان از یک آدم راستگو به آدمی دروغگو تبدیل شد. برگ برنده مدیری این است که نصیحت نمی‌کند، آسمان و ریسمان بهم نمی‌بافد، نمونه‌های دور از ذهن مثال نمی‌زند. او این تبحر را دارد که آن‌قدر به ذهن مخاطب نزدیک شود که انگار کنار تو نشسته و دارد دروغگویی را به تو نشان می‌دهد که خیلی فرز و سریع دروغ می‌گوید و فریب او آن‌قدر هوشمندانه است که در تور او می‌افتی و حرفش را باور می‌کنی. مدیری به مخاطب هشدار می‌دهد که خوشبینی خوب است، اما گاهی باید کمی هم بدبین بود و همه آنچه را که می‌شنوی یا می‌بینی باور نکنی. بپذیریم برخی بیماری آزار دهنده‌ای به نام دروغگویی دارند. آنها با این بیماری بدون این که خودت متوجه شوی به ذهن و روان تو آسیب وارد می‌کنند.

برنامه دورهمی دارد بتدریج جا می‌افتد و کامل‌تر می‌شود. انگار سازندگان آن به مرور دستشان آمده که هدف از ساخت این برنامه، آموزش مهارت‌هایی است که به ظاهر خیلی ساده هستند و هرکسی باید آنها را بلد باشد، اما معلوم نیست به چه دلیل به معضلی اخلاقی و تربیتی تبدیل شده‌اند.

طاهره آشیانی

جام‌جم