نقد و بررسی بازی «هیتمن: اپیزود 1 »

اولین حرکت ضد قهرمان

پیش از آغاز بررسی این قسمت از سری بازی‌های هیتمن، بهتر است بر نکته‌ای مهم تاکید کنیم. بازی‌های رایانه‌ای یا هر مدیوم دیگری (ازجمله مدیوم سینما یا حتی کتاب‌های تخیلی) راهی برای زیستن فانتزی‌های مخاطبان یا حتی تجربه نگاه‌های متفاوت است.
کد خبر: ۸۹۵۷۱۰

تا زمانی که فرد دچار اختلال روانی نبوده و در تمییز دادن حقیقت از تخیل گرفتار کاستی نباشد، تصور این که کشتن در یک خروجی تخیلی، به تقلید از آن در دنیای واقعی دامن بزند، فرافکنی و بدباوری است. فرو رفتن در هیبت ضدقهرمانی چون مامور 47 که از راه کشتن افراد مختلف ارتزاق می‌کند، فقط جنبه خیالپردازی دارد و در بدترین حالت متصور، راهی برای ارضای تمایلات سیاه درونی است که شاید اگر در چنین فضایی تخلیه نشود، در جای دیگر بروز کند. ذهن هوشیار، تفاوت کشتن در یک بازی ویدئویی را با قتل در دنیای حقیقی درک کرده و با تماشای چنین صحنه‌هایی در یک بازی ویدئویی، به ارتکاب آن در عمل تشویق نمی‌شود. هیچ انسان عاقلی نیست که کشتن، آن هم برای پول را اینچنین تبلیغ کند و هیچ انسان عاقلی نیز از چنان تبلیغی تبعیت نخواهد کرد. با این مقدمه، سراغ نقد این قسمت از سری هیتمن می‌رویم.

تازه‌ترین عنوان از سری بازی‌های هیتمن آغازی مناسب دارد. ماجرا ابتدا از آموزش مامور 47 برای تبدیل به یک قاتل حرفه‌ای آغاز شده و چگونگی شراکت وی در سازمان موردنظر را به تصویر می‌کشد. همچنین به عنوان جزئی از این قسمت، شاهد نفوذ مامور 47 به یک گردهمایی فشن با امنیت بالا هستیم.

سازندگان به وعده‌های خود عمل کرده و گزینه‌های فراوانی را پیش روی بازیکنان نهاده‌اند تا با استفاده از آنها و هر طور که صلاح می‌دانند به هدف تعیین شده نائل شوند. راه‌های زیادی برای ورود و خروج از سه قسمت امنیتی بازی وجود دارد که کنار آن امکانات فراوان برای انتخاب و اعمال، ارزش تکرار بالایی به بازی می‌بخشد. خوشبختانه این تنوع فقط صوری نبوده و روی نحوه عملکرد و رویکرد بازیکن اثر می‌گذارد.

می‌توان به محل اختفای هدف نفوذ کرده و نفسش را با سیم قطع کرد یا در نوشیدنی مورد علاقه‌اش زهر ریخت. اینها فقط دو تا از راه‌های متعدد برای عمل کردن در این بازی است. حتی می‌توانید احتیاط را کنار گذاشته و وسط جمعیت اقدام به تیراندازی کنید. البته در این صورت باید از قبل راه خروج مناسبی اندیشیده باشید؛ زیرا دشمنان چنین کاری را ساده نمی‌گیرند.

در این قسمت بیشتر از گذشته روی استتار ظاهر تاکید شده است. برای دوری از شناسایی و همرنگ شدن با محیط اطراف، مدام باید تغییر قیافه داده و لباس مبدل بپوشید که گاهی آزاردهنده می‌شود، اما این مشکل توسط گزینه‌های بسیاری که پیش روی بازیکن قرار دارد، رفع شده است.

هر سه نقشه موجود در اپیزود اول هیتمن، گزینه‌های خاص خود را پیش روی بازیکن قرار می‌دهد که به مراتب خوشایندتر از قدم گذاشتن مستقیم به حیطه هدف و شلیک کردن به اوست. برای مثال می‌توانید جتی را که هدف شما در آن سوار است، دستکاری کنید تا اجکت صندلی‌اش خطا دهد و به مرگی دردناک دچار شود.

نمایش فشنی که پیشتر ذکر شد، حد کمال این قسمت از بازی است که پیچیدگی بازی را بخوبی به نمایش می‌گذارد. در این بخش چند باغ برای عبور مخفیانه، یک انبار نوشیدنی برای بررسی و یک (catwalk) مملو از جمعیت برای استتار، در کنار چند اتاق و راهرو وجود دارد که بهره جستن از تمام زیر و زبر آن قطعا چند دست پرداختن به این گیم را می‌طلبد.

فراتر از اشیا و عناصر موجود در صحنه‌ها، این رابط کاربری بازی است. امکان استفاده از قابلیت‌هایی همچون دیدن آن سوی دیوارها وجود دارد، اما امکان دارد تمام گزینه‌های کمکی بازی را غیرفعال کرده و فقط روی چالش موجود تمرکز کنید. قطعا در چنین حالتی و در حضور آن همه شخصیت که مامور 47 را محاط کرده‌اند، سربلند بیرون آمدن از ماموریت‌ها به مراتب سخت‌تر و در عین حال رضایت‌بخش‌تر خواهد بود.

کار بازیکن در این اپیزود فقط به یک بار اتمام خلاصه نمی‌شود. تازه اینجاست که ماموریت‌های Escalation هویدا می‌شود. این ماموریت‌ها یک سری هدف جدید برای بازیکن تعیین کرده و در عین حال محدودیت‌های تازه‌ای روی عملکرد و قابلیت‌های موجود اعمال کرده و حتی لباس‌های مبدل لازم برای انجام آنها را به بازیکن دیکته می‌کند که جذابیت خاص خود را دارد.

از آنجا که فعلا فقط یک اپیزود از این بازی منتشر شده، توصیه می‌کنیم تا انتشار بسته کامل صبر کنید تا بتوانید از موهبت بخش داستانی کامل و فاصله جستن از ماموریت‌های آغازین بهره بگیرید. در این صورت لذت غرق شدن در فضای بازی دیرتر قربانی خواهد شد. باوجود تمام اهداف جانبی و فعالیت‌های امری که تنش بازی را تشدید می‌کند، باز هم آن حس یکی شدن با محیط خیلی زود از بازیکن دوری جسته و کمرنگ خواهد شد.

با وجود عمق دلپذیر بازی، بعضی نکات مانند هوش مصنوعی مضروب آن از لذت بازی می‌کاهد. برای مثال، تا زمانی که وارد حیطه دید یک کاراکتر نشده‌اید، خیلی راحت می‌توانید از پشت سر آنها دست دراز کرده و آیتمی را از روی میز جلویشان بردارید. فقط کافی است آنقدر نزدیک شوید تا علامت دکمه موردنظر روی تصویر ظاهر شود.

از طرفی دیگر این که پس از کشتن چند نفر از حضار در صحنه، باز هم بدون دردسر بتوانید از محل بگریزید، چندان منطقی به نظر نمی‌رسد، اما امکانش وجود دارد. چنین مواردی، ممکن است برای بعضی از بازیکن‌ها خوشایند باشد، اما کسی که هیتمن را برای ادعایش به عنوان یک بازی مخفیکارانه بخواهد، از چنین مسائلی خرسند نخواهد بود.

داستان بازی نیز آنچنان که باید عمیق نیست. افراد عادی با مشاهده مامور 47 در لباس مبدل، با او درباره شغلشان صحبت می‌کنند، اما شخصیت‌های اصلی بازی اغلب خشک و تک‌بعدی ظاهر می‌شوند. این تضاد معکوس و پارادوکس‌مانند چندان برای شاکله بازی سودمند ظاهر نمی‌شود. زمان بارگذاری بازی نیز بشدت زیاد است. با وجود این، موقعیت‌های متغیر در بازی آنچنان زیاد و جذاب است که بازیکن را به دنبال خود بکشاند.

1 Hitman: Episode

پلتفرم Xbox One، PS4، PC

ناشر Square Enix

سازنده Io Interactive

سبک اکشن/مخفیکاری

امتیاز 7.5

سیاوش شهبازی

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها