جامعه به نمایش‌های طنز نیاز دارد

دیگر عوامل این اثر نمایشی عبارتند از: کریم عظیمی (ترجمه)، محمد نادری (دراماتورژ)، داریوش پیرو (طراح و مشاور هنری) و آرمین جباری (مجری و مدیر تولید). اتابک نادری که پیش از این عمدتا در مقام بازیگر در تئاتر و البته تلویزیون حضور داشته آثاری همچون گره، حادثه جنبی، قصه‌های جنگل و سیاهی در آغوش خورشید را در مقام کارگردان روی صحنه برده است.

با توجه به سابقه سال‌ها کار مدیریتی و البته اجرایی در حوزه نمایش، اعم از کارگردانی و بازیگری، اشراف مناسبی بر جریان روز تئاتر دارید. دلیل گرایش زیاد تئاتر و حتی سینما به سمت کارهای کمدی را چه می‌دانید؟ اصلا قبول دارید این اتفاق افتاده است؟

بله. قبول دارم و برای این موضوع تحلیل شخصی دارم. به هر حال حال و هوای اجتماعی دهه‌های مختلف بر تولیدات هنری آن دهه‌ها تاثیر داشته است؛ مثلا در دهه 60 ما با جنگ مواجه بودیم و تئاتر آن روزگار، تئاتری حماسی و برگرفته از شرایط آن دهه است. تئاتر و هنر آن عصر، به نوعی به مفاهیم و موضوعاتی می‌‌پرداخت که جامعه بی‌واسطه با آنها رو‌به‌رو بود. مفاهیمی نظیر شهید، شهادت، مقاومت و ایثار در جامعه وجود داشت و در تئاتر هم تجلی پیدا می‌کرد. حتی آثار کلاسیک آن سال‌ها، آثار کلاسیکی هستند با بن‌مایه‌های حماسی و ایثارگرانه و ترجمان نبرد بین خیر و شر، بین خوبی و بدی. با تغییر شرایط عصری، رویکرد تئاتر و سینما هم عوض می‌شود و تئاتر، گرایش‌های مدرن‌تری پیدا می‌کند و از ملودرام‌‌های اجتماعی بهره می‌گیرد. من در دهه 70 دانشجو بودم و اجراهای نمایشی آثار آلبر کامو و خانه عروسک هنریک ایبسن و اینجور نمایش‌ها را می‌دیدم.

رویکرد شخصی شما چطور، بیشتر گرایش به کار طنز دارید؟

خود من گرایشم بیشتر به سمت کارهای طنز است. البته در اینجا یک توضیح باید بدهم. من با جنگ39 داریوش کاردان وارد تلویزیون شدم.در سریال در پناه تو هم که دومین کار حرفه‌ای من بود نیز با همین کاراکتر حضور داشتم. نوروز 75 کار دیگر من بود که بیشتر کارهای طنز آیتمی بود و داشت به اشکال مختلف پیش می‌رفت که من دیگر ادامه ندادم. حقیقتش دلم نمی‌خواست این برچسب روی من بخورد که فقط کار طنز می‌کنم و در قالب یک کمدین، کلیشه شوم. گرایشم کماکان به طنز بود اما دوست داشتم این کار طنز، نوعی از کمدی و عاری از جک وکلام باشد. این ذهنیت سال‌ها با من بود و دنبال متنی با این قابلیت می‌گشتم تا به لطف دوست خوبم کریم عظیمی جزین، مترجم دپوتات، با این متن رو‌به‌رو شدم. این نمایشنامه نوشته دیمیتری پساتهاس، نویسنده یونانی ترک‌تبار است که هم در یونان و هم چندی پیش در ترکیه اجرا شده و متنی جهانشمول است که حرف و بار اخلاقی بالایی دارد. در عین حال تصدیق می‌کنم که یکی دیگر از دلایل انتخاب این متن توسط من، همان بحثی است که با هم داشتیم. یعنی نیاز جامعه به تولیدات طنزآمیز، شاد و کمدی.

یکی از بازیگران شما در این نمایش، ماه‌چهره خلیلی است که برای نخستین بار است کار تئاتر می‌کند. دلیل این‌که این بازیگر سینما و تلویزیون، بدون پیشینه تئاتری داشتن توسط شما انتخاب شده، چیست؟

ماه‌چهره خلیلی، تحصیلات تئاتر از انگلستان دارد و اینجا از آکادمی زنده‌یاد استاد حمید سمندریان فارغ‌التحصیل شده‌اند. من با توجه به شناخت قبلی‌ام از ایشان و توانایی‌هایشان، همیشه به ماه‌چهره خلیلی می‌گفتم دوست دارم با شما یک کار تئاتر کنم، اما فرصتش پیش نمی‌آمد. حضورم در این سال‌ها در کارها و مسئولیت‌های مختلف مانع از این بود که آن فرصت پیش بیاید تا این‌که این کار پیش آمد و من بازی در این نمایش را به ایشان پیشنهاد دادم.

مهرداد نصرتی