مواج می‌رانی عزیز!

بنده هم مثل دیگر هنرمندان محبوب و مشهور از «بین خطوط برانیم» حمایت می‌کنم. اما شایسته است به بعضی از مشکلات ریز موجود در این رانیدن اشاره نمایم.شاید یکی در این میانه کارگر شود.

1ـ راهداران لطفا راه را بدارند: در موارد محدودی دیده شده راه‌های ما دچار گمراهی و بی‌راهی و بدراهی هستند. یعنی ما داریم با این کمپین راه می‌ آییم؛ اما راه با ما راه نمیاد. البته شکست‌های آسفالت‌ها و جاده‌ها مثل شکست‌های تیم ملی، چیزی از ارزش‌های ما و راهداران عزیز کم نمی‌کند و امیدواریم همان طور که بعضی از دوستان در حیطه دریافت عوارض بشدت عالی عمل می‌کنند، در راستای اصلاح عیوب موجود در جاده‌ها هم با قدرت پیش بروند.

2ـ چاله‌هایش چاله‌های ما پُرید: در موارد محدود هنگامی که در بین خطوط رانندگی می‌کنیم و به این حرکت ارزشی و باشخصیتانه! خود می‌بالیم، ناگهان با چاله‌ای مواجه می‌شویم که اعصاب شما را می‌چالد و برای رهایی از چنگال هولناک چاله خیابانی، از بین خطوط منحرف می‌شویم و اینجاست که از چاله به چاه فاضلاب می‌افتیم. این اتفاق هم چیزی از ارزش‌های ما، شما، آنها، خیابان، چاله و چوله، راه و چاه کم نمی‌کند.

3ـ خط ایست چرا نیست!: در موارد محدودی وقتی داریم به چهارراه نزدیک می‌شویم، عدد 83 چراغ سبز ناگهان قرمز می‌شود و شما با عجله سعی در ایستادن دارید، اما می‌بینید چراغ ایست نیست. یا اگر هستند خیلی خسته‌اند و حضور کمرنگی دارند. به این موضوع فکر می‌کنیم که ناگهان دوربین عکس می‌گیرد، هول می‌شویم و کمی عقب می‌رویم دوباره عکس می‌گیرد. داد می‌زنیم آخه چرا؟ دوباره عکس می‌گیرد.آدم فکر می‌کند دارد روی فرش قرمز راه می‌رود و دوربین‌ها پشت سر هم عکس می‌گیرند. در این مواقع بهتر است بخندیم و دست تکان دهیم و به قول معروف لذتش را ببریم. زیرا با این چیزها، چیزی از ارزش‌های ما کم نمی‌شود.

صابر قدیمی
جام جم