بانوی اول فوتبال

از ناکامی در روزنامه‌نگاری تا مدیریت روزنامه

کارن قصد داشت پس از پایان دبیرستان وارد کالج هارلو شود و روزنامه‌نگاری بخواند که موفق به پذیرش از این کالج نشد و به همین دلیل به عنوان کارآموز در آژانس تبلیغاتی «ساعتچی و ساعتچی» شروع به فعالیت کرد. یک سال بعد، او به کمپانی LBC رفت و مسئول بخش حسابداری این کمپانی شد؛ مسئولیتی که زمینه آشنایی و همکاری او با دیوید سولیوان، مالک کنونی باشگاه وستهام را فراهم کرد. سولیوان به او پیشنهاد کرد در روزنامه ورزشی او مشغول فعالیت شود و به این ترتیب، او در 20 سالگی و تنها دو سال پس از آن‌که نتوانست وارد کالج روزنامه‌نگاری شود، فعالیتش را به عنوان یکی از مدیران یک روزنامه ورزشی شروع کرد. در همان زمان بود که او آگهی فروش باشگاه بیرمنگام را در روزنامه فایننشال‌تایمز دید. او سولیوان را ترغیب کرد این باشگاه را بخرد و مدیریتش را به او بسپارد. سولیوان به او هشدار داد که باید دو برابر یک مرد کار کند تا بتواند به موفقیت برسد و او هم در جواب گفت: «خب، خیلی هم سخت نیست».

بیرمنگام؛ 16 سال مبارزه

سولیوان بیرمنگام را خرید و بردی در 23 سالگی به عنوان مدیر این باشگاه انتخاب شد. اما همان‌طور که انتظار می‌رفت، کار کردن در فضای مردانه یک باشگاه فوتبال، با موانعی همراه بود که کارن پیش از آن فکرش را هم نمی‌کرد اما خیلی زود نشان داد سرسخت‌تر از آن است که پا پس بکشد. مانند زمانی که یکی از بازیکنان تیم در اتوبوس باشگاه به او متلک گفت و بردی هم خیلی سریع او را در فهرست فروش گذاشت.

او در سال 1995 با پل پشیسولیدو، مهاجم بیرمنگام ازدواج کرد و یک سال بعد اولین فرزندش را به دنیا آورد. بعد از تولد دومین فرزندش، 6 ماه از باشگاه مرخصی گرفت اما این دوری باعث نشد جایگاهش را در باشگاه از دست بدهد. با تلاش‌های او، بیرمنگام سرانجام در
سال 2002 به لیگ برتر انگلیس صعود کرد و بردی به اولین زنی تبدیل شد که در یک باشگاه لیگ برتری، پستی مدیریتی برعهده دارد. مدیریت موفق بردی در بیرمنگام باعث شد تا سال 2006، مجله کازموپولیتن او را به عنوان زن سال بریتانیا انتخاب کند. دو سال بعد، پای او به پرونده فساد در فوتبال انگلیس باز شد و حتی پلیس او و سولیوان را دستگیر کرد اما بردی از این اتهام تبرئه شد و بدون این‌که حکمی علیه وی صادر شود، به فوتبال برگشت. در سال 2009، سولیوان باشگاه بیرمنگام را فروخت و بردی هم دو ماه بعد، از این باشگاه جدا شد.

با قدرت در وستهام

سولیوان بعد از فروش بیرمنگام، باشگاه وستهام را خرید و وقتی این بار کارن بردی را به عنوان نایب رئیس باشگاه استخدام کرد، کسی متعجب نشد. او حالا مدیری موفق بود که زیر و بم فوتبال انگلیس را به خوبی می‌شناخت و می‌دانست چگونه باید «چکش‌ها» را از وضعیت مالی نامساعدشان خارج کند.

پس از آن نوبت به یک دعوای حقوقی پرحاشیه با رقیب لندنی، تاتنهام، بر سر ورزشگاه المپیک لندن بود. هر دو باشگاه به دنبال تصاحب این ورزشگاه به عنوان ورزشگاه خانگی بعدی شان بودند و در نهایت با پیگیری‌های بردی، این وستهام بود که مالکیت این باشگاه را به دست آورد. علاوه بر این، وستهام در سال‌های اخیر پیشرفت قابل ملاحظه‌ای در لیگ برتر داشت و ردپای تصمیم‌گیری‌های بردی در آنها هم دیده می‌شود.

مبارزه با هیولا

اما آنچه بیش از همه زندگی بردی را تغییر داد، بیماری غیرمنتظره‌اش در سال 2006 بود. بعد از یکسری معاینه پزشکی مشخص شد که او دچار یک مشکل مغزی کشنده شده است. او باید تحت عمل جراحی قرار می‌گرفت اما هیچ تضمینی برای بهبودی وجود نداشت. او چند هفته بعد زیر تیغ جراحی رفت و خیلی زود توانست بیماری را شکست بدهد؛ اتفاقی که خودش به عنوان مهم‌ترین تجربه اش از آن یاد می‌کرده است: «این بیماری باعث شد متوجه شوم زندگی کوتاه است و باید چیزهای جدید را تجربه کرد. من واقعا به یادگیری در تمام طول زندگی اعتقاد دارم.»

بهنام جعفرزاده