سینما؛ پنجره‌ای به سوی مردم

من و همکارانم باید به مخاطب فکر کنیم؛مخاطبی که به سالن سینما می‌آید، در کنار تفریح باید یک دغدغه هم داشته باشد. باید فکر کنیم که چه کاری برای سال بعد آنان داشته باشیم.

باید فیلمسازان قضاوت کنند برای مردم چه کرده‌اند و چقدر به آنان و نیازشان توجه داشته‌اند. توقع از برگزاری یک جشنواره مثل فیلم فجر، همین است که ارزیابی آثار را از نگاه مردم ببینیم و از ایشان بخواهیم بگویند چه برایشان بسازیم.

امسال عناوین فیلم‌ها متفاوت است، هم در مورد قدیمی‌ترها و هم در مورد فیلم‌اولی‌ها ولی باید چشم دوخت به آثار و محتوا و نتیجه‌ای که از دیدن آثار باید گرفت. باید اطلاع‌رسانی کرد و به مخاطب احترام گذاشت چون فیلم برای آنان است و به این بیندیشیم که در این فیلم‌ها به دغدغه مردم توجه کرده‌ایم یا نه؟

گویا همیشه قرار است حاشیه بر اصل جشنواره فجر، حاکم باشد. خیلی به حاشیه نرویم. از واقعیت دور نشویم و دنبال پررنگ کردن اینها نباشیم. اینها مسأله سینما نیست پس دنبال بازی نباشیم. از این حواشی جذاب جشنواره مثل داوری و برگزیده شدن دور شویم و حداقل در یک ارزیابی درست، فکر کنیم سینما در این یک سالی که گذشت، چه عایدی داشته است. به گمانم تبلیغات را فدای همه چیز کرده‌ایم.

تصور کنیم که این بسته فرهنگی که به مخاطب تحویل می‌دهیم، چقدر بار فرهنگی و حرف برای ارائه دارد. اگر ممکن است از هیاهوی جشنواره حتی کم کنیم و بر مبلغ بیفزاییم.

جشنواره فیلم فجر را مثل یک جشن ببینیم، اما بدانیم چه چیزی را جشن بگیریم؛ همان خوراک فرهنگی که برای مردم باید آماده شود. ما فیلمسازان با کارهایی که جلوی دوربین می‌بریم و می‌سازیم پنجره‌ای به سمت دنیا باز می‌کنیم که حرفی داشته باشد پس باید چشمنواز باشد و تفکربرانگیز تا مردم را جذب کند.

به این توجه کنیم کارنامه یکساله سینما که در فیلم فجر رونمایی می‌‎شود، باید دغدغه‌مند باشد. این همه فیلم سینمایی با اسامی مختلف می‌سازند، اما باید حرف واقعی زد و برای مردم فیلم ساخت.

پوران درخشنده

کارگردان