در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
پس عینک دودی فقط ما را شبیه ستارههای سینما و موسیقی نمیکند و صرفاً برای خوشتیپی نیست، بلکه وسیلهای است در جهت حفظ سلامت و بهداشت چشم. اما عینکها هویت و خاطره کم ندارند. عینک بازیگران اغلب به موزهها میپیوندد، عینکهایی هستند که به بخشی از فیزیک یک شخصیت تبدیل میشوند، برای مثال عینک عباس کیارستمی، بخشی از فیزیک و خود او شده که تصویر این فیلمساز را بدون عینکش برای ما غیرممکن کرده است.
اما عینک دودی زدن همیشگی، الزاماً خوب نیست. گاهی باید روز و نور را بر تن درختان، گیاهان، زمین و اشیاء مشاهده کرد. گاهی باید عینک را از چشم گرفت و دور چشم عرق کرده آدمها و چشمان خسته آنها را در یک روز تابستانی مشاهده کرد.
شاید بگویید اینها را چرا باید دید؟ به نظرم این سؤال غریب و اشتباه است. دیدن دلیل نمیخواهد، دیدن حالات انسانی، دیدن هر چیزی که دیدنی است، مثل عرقی که بر دور چشم جاری شده است، چروکی که در گوشههای چشم کشیده میشود و رنگ غریب و در هم پیچیده چشمهای آدمها و حدس اینکه نگاهشان چه در خود دارد، دلیل نمیخواهد و هیچ دلیلی هم نمیتواند توجیه کند ندیدن این جزئیات را.
عینک دودی بزنید برای محافظت از چشمها که حساسند و عزیز، اما گاهی عینک را به بالای سرتان ببرید و بگذارید چشم و اطراف چشم شما را دیگران ببینند.
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
در واکنش به حمله رژیم صهیونیستی به ایران مطرح شد
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
گفتوگوی «جامجم» با سیده عذرا موسوی، نویسنده کتاب «فصل توتهای سفید»
یک نماینده مجلس:
علی برکه از رهبران حماس در گفتوگو با «جامجم»:
گفتوگوی «جامجم» با میثم عبدی، کارگردان نمایش رومئو و ژولیت و چند کاراکتر دیگر