بهترین عکس «ریوچی هیروکاوا»

مقاومت مثال‌زدنی فلسطینی‌ها

بهترین عکس جیسون فلوریو

بی‌پناهان خشکی، آوارگان دریا

این عکس مربوط به یک قایق مهاجران در دریای مدیترانه در نزدیکی لیبی است که 561 نفر بر آن سوار هستند. در نگاه نخست جمعیت زیادی به چشم می‌خورد، اما وقتی با دقت نگاه کنیم متوجه می‌شویم افرادی با ملیت‌های مختلف و حتی زنان و کودکان در این وضع اسفناک قرار گرفته‌اند. بیشتر مسافران این قایق اهل اریتره یا اتیوپی هستند. هرکدامشان داستان وحشتناکی از تجاوز و ربوده شدن را در طول سفر دارند.
کد خبر: ۸۱۷۶۸۰

نزدیک به دو هفته با «مرکز کمک‌رسانی مهاجران در ساحل» کار می‌کردم. برای تهیه مستندی از این مهاجران با گروه‌های امدادی همراه شدم و از طریق قایق «فینیکس» که متعلق به این سازمان بود، حدود 14 هزار نفر را نجات دادیم. نگران این بودم که می‌توانم عکسی از این افراد بگیرم یا نه. نگرانی‌ام زمانی از بین رفت که کریستوفر، رئیس این سازمان به من پیشنهاد داد وارد یکی از همین قایق‌ها شوم.

لباس یکدست سفید پوشیدم. با بیشترشان دست دادم و سپس به گوشه قایق رفتم. این عکس فقط یک‌چهارم از افراد حاضر در این قایق را نشان می‌دهد.

ناگهان صدای دعوایی شنیدم و تازه متوجه شدم تعدادی نیز زیر عرشه حضور دارند. به حفره سیاه زیر پایم نگاه کردم و دیدم افراد زیادی در آنجا در وضعیت بدی نشسته بودند. چند نفرشان با حالتی ملتمسانه گفتند: «لطفا ما را نجات دهید. اینجا بسیار گرم است، ما در حال خفه شدن هستیم.» تازه فهمیدم این افراد حدود 14 ساعت است که در چنین وضعی هستند. هیچ جایی روی عرشه وجود نداشت که آنها بتوانند از این دخمه بیرون بیایند. همین محدودیت‌ها باعث شروع درگیری و نزاع میان آنها شد. با دیدن این صحنه‌ها، سریع با قایق فینیکس تماس گرفته و از آنها خواستم به دنبالم بیایند. افراد زیر پایم سخت تلاش می‌کردند از آن فضا رهایی پیدا کنند. بیشتر از همه نگران این بودم که با شدت گرفتن دعوا میان آنها قایق واژگون شود. به من گفته شد باید آنجا بمانم و اوضاع را کنترل کنم. نزدیک دو ساعت آنجا ماندم.

من در مناطق جنگی همچون افغانستان و اردوگاه‌های مهاجران در سومالی کار کرده‌ام، اما این ماموریت بسیار سخت بود. در اولین عملیات نجات به حدی تحت تاثیر قرار گرفته بودم که چند بار گریه کردم. نمی‌خواستم این مهاجران فکر کنند من از این وضعیت آنها برای کارم استفاده می‌کنم.

من می‌خواهم از درد و مصیبت در کشورهایی بگویم که این افراد مجبور به ترک آنجا شدند. صرف‌نظر از این‌که مهاجرت تا چه اندازه می‌تواند سخت باشد، سعی می‌کنم تنها به آنها بگویم این فرصتی است که بتوانند زندگی خود را تغییر دهند.

درباره عکاس

متولد: سال 1965، لندن

الگوها: دان مک کولین، ریچارد آودون، میاک دیسفارمر و خودم

فراز: تهیه و تکمیل اولین سفر در رودخانه گامبیا؛ سفری به طول 1350 کیلومتر که با قایق و موتورسیکلت طی کرده و به همراه همسر و یکی از همکاران از زندگی در حاشیه این رودخانه فیلم مستند ساختم.

فرود: مرگ یکی از دوستان نویسنده‌ام به نام مت پاور که سال گذشته کنارم در اوگاندا از دنیا رفت.

پیشنهاد: برای رسیدن به حقیقت، شجاعت داشته باشید.

راوی: لوئیز هانت- گاردین
مترجم: حسین خلیلی

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰
فرزند زمانه خود باش

گفت‌وگوی «جام‌جم» با میثم عبدی، کارگردان نمایش رومئو و ژولیت و چند کاراکتر دیگر

فرزند زمانه خود باش

نیازمندی ها