حرف‌های متفاوت بنیامین و محمد علیزاده

به گزارش جام‌جم، بهادری که در یک نشست خبری حاضر شده بود، در سخنانی متفاوت گفت: مداحی را از فضای مدرسه و دبیرستان آغاز کردم، اما اصلی‌ترین مداحی‌ام در تکیه‌ای در سلسبیل بود. آنجا را بسیار دوست دارم و چند سالی در این تکیه نوحه خواندم. آخرین باری که آنجا خواندم 20 ساله بودم. موهای بلندی داشتم و شکل و شمایلم به آدم‌های هیأتی نمی‌خورد. با چنین چهره‌ای آنها نمی‌گذاشتند من به تریبون نزدیک شوم.

او ادامه داد: بیشتر نوحه‌ها و آثاری را که در این زمینه می‌ساختم، مداحان بزرگ در جاهای خاص اجرا می‌کردند. جالب این که خودم در این فضاهای خاص مجالی برای خواندن نداشتم. تنها کسی که در چنین فضاهایی به من مجالی داد، آقای «خلج» بود. ایشان مداح مستقلی است و می‌توانم بگویم تنها مداحی است که سال‌های بعد بدون ترس به کنسرت من هم آمد. افراد دیگری که دعوت کردم یا نمی‌آمدند یا به گونه‌ای پنهانی می‌آمدند و می‌رفتند. این خواننده با تاکید بر این که نوحه‌خوانی‌ها را دوست دارد، اظهار کرد: اکنون تقریبا هفته‌ای یک بار به دیدن حاج منصور ارضی می‌روم و افتخارم پامنبری بودن ایشان است. محمد علیزاده هم در گفت‌وگو با فارس با اشاره به تجربه‌های دوران موسیقایی‌اش گفت: در تمام این دوران فهمیدم مهم‌ترین رمز این دنیا در یک جمله است؛ «بسم‌الله الرحمن الرحیم، به نام خداوند بخشنده مهربان». این دنیا فقط بخشندگی می‌خواهد و مهربانی. احساس می‌کنم ته این دنیا همین است.

او در بخش‌هایی دیگر از این گفت‌وگوی طولانی درباره بالا بودن قیمت بلیت کنسرت‌های موسیقی پاپ اظهار کرد: در این موضوع خوانندگان تصمیم گیرنده نیستند و مربوط به تهیه‌کنندگان می‌شود. ما قراردادی را بسته و ملزم به انجام آن هستیم. البته به مدیر برنامه‌هایم گفته‌ام برنامه‌ریزی داشته باشد تا پس از ماه رمضان یا ماه محرم و صفر سالنی را برای برگزاری کنسرت هماهنگ کند تا من نیمی از دستمزدم از این اجرا را دریافت نکنم و با بلیت ارزان‌تر کنسرتی را برای مردم اجرا کنم. البته گاهی اوقات ما دستمزدهایمان را نصف می‌کنیم ولی می‌بینم بلیت‌ها نصف نمی‌شود!

او افزود: من اهل شعار نیستم، از جنس مردم هستم و دوستشان دارم، وقتی به من سلام می‌کنند مقابلشان خم می‌شوم و از این که به من محبت می‌کنند، لذت می‌برم. وقتی با انرژی از کنسرتم بیرون می‌روند و می‌بینم حالشان خوب است، حال من هم خوب می‌شود. شاید باورش برایتان سخت باشد اما باور کنید از خوشحالی اطرافیانم خیلی بیشتر احساس رضایت می‌کنم تا خوشحالی خودم.

علیزاده در پایان سخنانش اظهار کرد: یک روز پدرم را به درمانگاه برده بودم، چند نفر آمدند و با من عکس گرفتند. پدرم گفت معروف شدی ‌ها! گفتم خیلی زحمت کشیدم، 15 سال تلاش کرده‌ام. گفت آره خیلی خوب است که دوستت دارند. اما اینها لطف خداست. گفت فقط حواست باشد این عکس و تشویق‌ها تا پیچ بهشت‌زهرا هم همراهت نمی‌آید، آدم باش!