بیزارم از شرایط کنونی بسکتبال

قهرمان پنج دوره رقابت‌های لیگ برتر بسکتبال باشگاه‌های ایران همراه مصطفی هاشمی، سرمربی خود در سری بازی‌های پایانی لیگ ملی توانست تیم پتروشیمی بندرامام قهرمان دو ساله بسکتبال ایران را شکست دهد. هاشمی که فینال‌های فصل قبل را به تیم جنوبی واگذار کرده بود و بلافاصله از سوی باشگاه مهرام کنار گذاشته شد، در بازگشت دوباره به تیم مهرام قهرمانی جام ملی را به این باشگاه تقدیم کرد تا جایگاه خود را برای ادامه بازی‌های این فصل با آغاز لیگ حرفه‌ای محکم‌تر کند. هر چند قهرمانی در جام ملی با درخشش چهره‌های جوان برای سرمربی تیم مهرام بیشتر ارزش دارد. در پایان بازی‌های لیگ ملی و قبل از آغاز لیگ حرفه‌ای بسکتبال، سرمربی تیم مهرام درباره آنچه در پنج ماه گذشته برای خودش و تیمش اتفاق افتاد، به پرسش‌های جام‌جم پاسخ می‌دهد.

فاصله رفتن و برگشتن شما به نیمکت تیم بسکتبال مهرام چند ماهی طول کشید.چه شد دوباره به تیم سابق‌تان بازگشتید؟

بعد از فینال‌های فصل قبل که قهرمانی را از دست دادیم، باشگاه تصمیم گرفت من نباشم. این حق باشگاه است. اکنون چند ماه از آن اتفاقات گذشته است و نمی‌خواهم به گذشته بازگردم، اما برد یا باخت ذات ورزش است. من اتفاقات را فراموش کرده‌ام و اکنون به جلو نگاه می‌کنم.

برای بازگشت شما به مهرام برخی‌ دوستان‌تان توصیه می‌کردند به این تیم بازنگردید. آیا این موضوع را تائید می‌کنید؟ دلیل آنها از این حرف چه بود؟

من با مهرام زندگی کرده‌ام. چند بار با این تیم قهرمان ایران و آسیا شده‌ام. مجموعه خوبی دارد که برای موفقیت‌های تیم‌شان تلاش می‌کنند و از مربیان حمایت. آغاز فصل کسی به من نگفت به مهرام بازنگردم. من و مهرام بعد از فینال فصل گذشته وارد فاز جدید تصمیم‌گیری‌های خودمان شدیم، بنابراین لازم بود با چند نفر از دوستانم مشورت کنم. دوستان دنیا دیده و عاقل مرا به ماندن تشویق کردند. کدورت‌هایی هم که بین من و برخی افراد به وجود آمد در گفت‌وگوهای رودررو برطرف شد و تصمیم گرفتم پشت سرم را پاک کنم و به مهرام بازگردم. راه سختی در پیش بود، اما باید می‌آمدم.

این راه شما به قهرمانی در لیگ ملی انجامید.

ما چه در باشگاه مهرام و چه در بین بازیکنان انگیزه‌های بسیار مناسبی داشتیم. انرژی تازه‌ای به وجود آمده بود و من در کارم آن را حس می‌کردم. بازیکنان جوان و باانگیزه و جاه‌طلب برای پیشرفت. این راه را ما با هم آمدیم. شاید تمرینات خیلی وقت‌ها سخت بود و بچه‌ها ناراضی می‌شدند، اما برای موفقیت تیم حرف نمی‌زدند. مجموعه‌ای یکدست و یکدل شدند تا موفقیت پایانی را از آن خود کنند. من به این تلاش‌ها احترام می‌گذارم.

از بازیکنان تیم‌تان صحبت کنید. به طور مثال فرید اصلانی که نقش زیادی در قهرمانی‌تان داشت.

فرید بازیکنی است که من به او اعتقاد دارم. او از نظر اخلاقی و فنی یکی از بهترین‌های بسکتبال ایران است. هنوز یکسری توانمندی‌ها در او نهفته است و می‌تواند توانایی‌های بیشتری از خود نشان دهد. او مهارت‌های بسکتبال را در زمین بخوبی اجرا می‌کند و در کار گروهی کمک بزرگ من است. فرید اصلانی امسال برای ما کارهای بزرگی کرده است.

آماری از آرمان زنگنه می‌خواندم برایم جالب بود. در فینال‌ها همراه بهنام یخچالی، بازیکن پتروشیمی بندرامام از بهترین‌ها بودند.

آرمان با تلاش خودش به اینجا رسید. او سه‌ چهار سال پیش با رباط صلیبی پاره به مهرام آمد، اما نشان داد جا برای بزرگی در بسکتبال دارد. او به قدری توانایی داشت که خودش را به تیم ملی تحمیل کرد، نه این‌که کسی تیم ملی را تقدیم آرمان کند. با وجود این جوان بیست و یک ساله بسکتبال ما بازهم جای کار دارد. او به دنبال برطرف کردن ضعف‌های جزئی بازی‌اش است و به نظرم از بهترین‌های آسیا می‌شود.

امسال امیر صدیقی را کم به بازی گرفتید. یادم می‌آید خیلی از نوع بازی این بازیکن خوش‌تان می‌آمد. چرا صدیقی کم فروغ بود؟

امیر یک فصل از مهرام جدا شد و به خاطر سربازی نتوانست درست تمرین کند. هنوز به این بازیکن اعتقاد دارم و مطمئنم به جایگاه قبلی‌اش بازمی‌گردد. او جوان است و در لیگ حرفه‌ای می‌تواند خودش را بیشتر ثابت کند. در مجموع نمی‌خواهم روی بازیکن خاصی در تیم نظر بدهم، زیرا همه تا آخرین لحظه برای ما جنگیدند. همین صدیقی در بازی آخر، سرش شکست. اوشین ساهاکیان برای ما کاپیتان به معنای واقعی بود. سعید داورپناه را ‌بخوبی امسال ندیده بودم. سجاد مشایخی و مهراد آتشی مزد زحمت خود را بخوبی گرفتند. نبی‌پور و اسماعیلی برای تیم کم نگذاشتند. اوجاقی و دلیرذهان پتانسیل کمک کردن به تیم را دارند یا رضایی‌فر و بازیکنان جوان دیگر که کارهای بزرگی از آنها خواهیم دید.

لیگ ملی برای تیم شما با قهرمانی به پایان رسید و در آستانه آغاز لیگ حرفه‌ای هستیم. چرا شما با وجود قهرمانی در لیگ ملی از منتقدان جدی این لیگ هستید؟

این لیگ با طرحش صددرصد اشتباه است و من با این لیگ برای همیشه مخالفم. همه جای دنیا لیگ‌ها قواعدی دارند و تیم‌ها با استانداردهایی زندگی می‌کنند. دست‌کم اهدای جام و مدال را پیش‌بینی می‌کنند تا بعد از پایان فینال به قهرمان اهدا کنند. دو سال است این کار انجام نمی‌شود.از طرفی این لیگ باید در زمان فعالیت تیم ملی برای بازیکنان جوان برگزار شود تا آنها بدون بازیکنان ملی در تیم‌های باشگاهی بازی کنند. زمان این لیگ اصلا مناسب نبود و بازی‌ها را برای بازیکنان فرسایشی کرد.

شما بتازگی گلایه‌های دیگری‌ مطرح کرده‌اید. مثلا گفته‌اید «فضای بسکتبال را که می‌بینم از خودم بدم می‌آید.» چه اتفاقی افتاده که باعث این حرف‌ها شده است؟

ببینید بسکتبال تا چند وقت دیگر انتخابات ریاست فدراسیون را باید برگزار کند. ما در بخش مدیریت با مشکل روبه‌رو هستیم و سرپرست فدراسیون هم به دلیل موقت بودنش نمی‌تواند برنامه‌های پایدار تنظیم کند، بنابراین از دو سو ‌ مسائلی مطرح می‌شود که باعث آزردگی نه‌تنها من بلکه افراد زیادی از جامعه بسکتبال شده است. واقعا این فضا را که می‌بینم برای خودم تاسف می‌خورم. از این شرایط بیزارم و بدم می‌آید. همه کسانی که در بسکتبال کار می‌کنند باید جایگاه خودشان را داشته باشند. چرا باید سعی کنیم جایگاه همدیگر را نادیده بگیریم و با ادبیات نابجا احترام افراد را حفظ ‌نکنیم؟ این قهرمانی‌ها زود گذر است. به فکر احترام گذاشتن به هم باشیم و از بسکتبال لذت ببریم.

برای لیگ حرفه‌ای بازیکنان خارجی می‌آور‌ید؟ آیا در این لیگ هم به دنبال قهرمانی هستید؟

فعالیت‌های ما بر اساس قهرمانی است، اما در مرحله نخست باید ابزاری را که در اختیار داریم، بسنجیم. مسئولان باشگاه سیاست‌های خود را به من اعلام می‌کنند. چند روز بعد از لیگ ملی تمرین‌های خودمان را آغاز کردیم. اگر بازیکن خارجی جذب شود با توجه به نیازهایمان از آنها استفاده می‌کنیم در غیر این صورت با همین بازیکنان ایرانی که قهرمانان لیگ ملی هستند وارد لیگ حرفه‌ای می‌شویم و مدعی قهرمانی هستیم.

محمد رضاپور/ گروه ورزش