ربات من به چه فکر می‌کند؟

همچنین یک محیط مجازی از طریق پروژکتورهایی که به سقف متصل است، در یک اتاق تاریک ایجاد می‌شود و به این ترتیب بخش واقعیت مجازی سامانه شکل می‌گیرد. ربات مستقل می‌تواند در این محیط حرکت کند و دانشمندان هم با استفاده از حسگرهای حرکتی و دوربین، به ارزیابی حرکات آن در این محیط مجازی بپردازند و به این ترتیب بخش سنجش این سامانه هم به انجام می‌رسد.

در سامانه واقعیت مجازی قابل سنجش پژوهشگران می‌توانند مسیری را که ربات انتخاب می‌کند تا با موانع برخورد نداشته باشد، مشاهده کنند. برای نمونه، یک فرد در برابر مسیر فعلی حرکت ربات قرار می‌گیرد و در نتیجه ربات باید دیگر مسیرهای موجود را بررسی و بهترین مسیر را انتخاب کند.

علاوه ‌بر این، یک مسیر نقطه‌چین صورتی رنگ در مسیر فردی که مانع حرکت ربات شده ایجاد می‌شود. این خط در واقع نشانگر نحوه ادراک حرکت فرد در مسیر است. سپس چند خط دیگر روی زمین ظاهر می‌شود که اینها نیز نشانگر مسیرهای احتمالی تهیه شده با استفاده از الگوریتم مسیریابی است. در نهایت یک خط سبز ظاهر می‌شود که همان مسیر بهینه انتخاب شده از سوی ربات است.

سامانه واقعیت مجازی قابل سنجش می‌تواند کاربردهای زیادی در زمینه طراحی و بهینه‌سازی الگوریتم ربات‌های مستقل داشته باشد. در دنیای واقعی، ممکن است انبوهی از رویدادهای نامشخص برای ربات روی دهد. برای این‌که ربات بتواند به همه این رویدادها واکنش دهد، باید مساله را تا حد امکان خرد کرده و سپس کدهایی ویژه برای الگوریتم آن تهیه کرد. در واقع با بررسی نحوه مشاهده فضا از سوی ربات و تصمیماتی که می‌گیرد، می‌توان سازوکار این پردازش اطلاعات و در نتیجه تصمیم نهایی را بهبود بخشید.

کلیک (ضمیمه یکشنبه روزنامه جام جم)