از تولد تا به‌پا خاستن

این روزها این بازار روی دکان سرخیو آگوئرو می‌چرخد؛ بازیکنی که دو هفته قبل از کتاب اتوبیوگرافی خود رونمایی کرد و در میان شمار زیادی از هواداران سیتی که دورش حلقه زده بودند تا روی کتابشان امضای او را داشته باشند، قسمت دیگری از ناگفته‌های زندگی‌اش را به زبان آورد. آگوئرو شاید هوادار پروپاقرص راگبی نباشد اما وقتی «کابوی»‌ها وارد می‌شوند، او را دیگر نمی‌توان از مبل جلوی تلویزیونش جدا کرد. وقتی او فوتبال آمریکایی، دومین ورزش مجبوب زندگی‌اش را تماشا می‌کند، این تنها چیزی است که بیش از هر چیز دیگری می‌تواند مهاجم منچسترسیتی را به یک‌جا وصل کند. تیم محبوبش در NFL «دالاس کابوی» است و از هواداران خاص این تیم است.

«به معنای واقعی کلمه دوست دارم بازی آنها را تماشا کنم. این تیم جذاب است و با تردستی خاصی بازی می‌کند. عاشق سرعت آنها هستم؛ زیرا در موقعیت‌های تک به تک بخوبی کار می‌کنند و از مناطق شلوغ به زیبایی فرار می‌کنند. من شیفته نوع تمرین کردنشان هستم. بازیکنان این تیم فیزیکی بازی می‌کنند و پاهای قدرتمندی دارند. می‌توانم نوع بازی کردن خودم را هم به آنها نسبت دهم. من هم تلاش می‌کنم در موقعیت‌های سخت و جاهایی که تعداد زیادی از بازیکنان حضور دارند، سریع استارت بزنم و ناگهان بایستم.»

آگوئرو در حالی این حرف‌ها را در مورد «کابوی»ها در ورزشگاه اتحاد مطرح می‌کرد که جایگاه خودش در منچسترسیتی حتی برای دیگر بازیکنان این تیم هم دست‌نیافتنی است.

وقتی داشت کتاب «از تولد تا به‌پا خاستن» را برای هوادارانش امضا می‌کرد، پسر پنج ساله‌اش، بنجامین که نوه دیه‌گو مارادونا هم هست، در کنارش ایستاده بود و با تحیر افرادی را نگاه می‌کرد که با علاقه زیادی به سمت پدرش می‌آمدند و با او عکس می‌گرفتند. بنجامین در حالی با چشمان کاملا بازش به اطرافش نگاه می‌کرد که اگرچه این روزها نیمی از منچستر درباره به‌پا خاستن آگوئرو حرف می‌زنند، اما باز هم برای همان نیمی از منچستر پاییز فرا رسیده و تیمشان جز توقف و افول چیز دیگری برایشان ندارد. یک‌بار دیگر ماه نوامبر آغاز شده و آگوئرو و سیتی برای ادامه دادن به مسیر خود در لیگ قهرمانان اروپا کاملا ناامید هستند. پس از پیروزی بر یونایتد در دربی منچستر به نظر می‌رسید شرایط آنها کمی از آن حالت نامطمئن خارج شده و توانسته‌اند خودشان را به شرایط متعادلی برسانند اما شکست خانگی‌شان مقابل زسکامسکو در لیگ قهرمانان اروپا بار دیگر این تیم را به زیر تیغ انتقادات برد. سیتی اکنون در قعر جدول گروه E قرار دارد و برای این‌که شانس صعودش را احیا کند، باید در برابر بایرن مونیخ و رم به پیروزی برسد. بازی این هفته آنها در برابر کوئینز پارک رنجرز هم اهمیت خاصی داشت. آگوئرو که در صدر جدول گلزنان لیگ برتر با ده گل قرار دارد آخرین بار مقابل این تیم ‌سال 2012 در روز پایانی لیگ گلزنی کرد تا سیتی پس از 44 سال قهرمانی لیگ را به دست آورد.

اما اهمیت این بازی برای آگوئرو کمتر از تماشای یکی از بازی‌های NFL است. یکی از خبرهای بحث‌برانگیز ورزش انگلستان برگزاری یکی از بازی‌های این لیگ در ورزشگاه ویمبلی بود که حتی واکنش روی هاجسون، سرمربی تیم ملی انگلیس را هم به همراه داشت، اما این روز برای آگوئرو یک روز به یاد ماندنی بود. او پس از بازی مقابل کوئینز پارک رنجرز در لندن ماند تا بازی «دالاس کابویز» را مقابل «جکسون ویل جگوار» تماشا کند. اگرچه آگوئرو پس از شکست‌های اخیر مقابل زسکا و وستهام تحت فشار زیادی قرار داشت، اما حضورش در ویمبلی هم نتوانست این فشار را از روی وی کم کند؛ زیرا تیم محبوبش در راگبی هم شرایط خوبی ندارد و پس از شروع خوبی که در لیگ داشت، پیش از حضور در ویمبلی دو بازی را با شکست پشت سر گذاشته بود و در لندن تحت فشار قرار داشت.

«همیشه NFL را دوست داشتم. وقتی بچه بودم پدرم لئو ‌ بازی‌هایش را از تلویزیون نگاه می‌کرد و از همان موقع به راگبی علاقه پیدا کردم. پیش از این‌که فصل جدید مسابقات شروع شود، نام همه تیم‌ها را روی کاغذ نوشتم و درون یک ظرف ریختم و تصمیم گرفتم هر کدام را که انتخاب کردم، هوادارش شوم و بازی‌هایش را دنبال کنم. این تیم دالاس کابویز بود. حالا من به معنای واقعی بازی‌ها و اخبار این تیم را دنبال می‌کنم. آنها در دو بازی قبلی‌شان شکست خورده‌اند و می‌دانستم مقابل جگوار که نتایج خوبی ندارد، می‌تواند بازی خوبی انجام دهد.»

آگوئرو به باختن عادت ندارد. حالا که کتابش را هم بیرون داده امید بیشتری دارد تا سیتی را از شرایط بدش خارج کند و همان مردی باشد که با نام سرخیو در کتابش از آن یاد کرده است. مردی که یک فوتبالیست شد، عاشق راگبی است و حالا لقب نویسنده را هم یدک می‌کشد. روایت کتاب «از تولد تا به‌پا خاستن» می‌گوید اوست که روزهای تلخ ماه نوامبر را برای هواداران سیتی پایان می‌دهد.

مترو / ترجمه: عرفان خماند