طلایی که رنگش پرید

تا چند ثانیه قبل از این‌که وزنه‌بردار چینی‌ وزنه 218 کیلوگرمی را بالای سر ببرد، مدال طلای آسیا از آن قهرمان کرمانشاهی وزنه‌برداری ایران بود، اما در یک چشم به‌هم زدن، هم مدال طلای او از دست رفت و هم مدال برنز رسول تقیان.

کسی فکرش را نمی‌کرد تائو تیان چینی که در کارنامه‌اش هیچ مدالی نبود، زیر وزنه‌ای برود که 16 سال به عنوان رکورد دنیا در دسته 85 کیلوگرم دست نخورده باقی مانده است. سال 1998 بود که یونگ ژانگ چینی با مهار وزنه 218 کیلوگرم، رکورددار حرکت دوضرب دسته 85 کیلوگرم جهان شد، اما در بازی‌های آسیایی اینچئون، دوباره سروکله یک چینی پیدا شد که درخواست این وزنه را بدهد؛ آن هم درست در شرایطی که همه در حال تبریک گفتن به کیانوش رستمی بابت کسب مدال طلا بودند.

کسی فکر نمی‌کرد این وزنه‌بردار بیست‌ساله چینی‌ها بتواند زیر وزنه 218 کمر راست کند، اما او همه را غافلگیر کرد؛ از خودش و مربیان چینی گرفته تا همه حاضران در سالن وزنه‌برداری و میلیون‌ها بیننده تلویزیونی.

وزنه‌برداری که وزنه 205 کیلویی را در دوضرب انداخته بود به یکباره زیر وزنه 218 کیلویی رفت و با مهار کردن آن، شیرینی طلا را برای کیانوش رستمی به تلخی نقره بدل کرد.

واکنش کیانوش که مات و مبهوت، فقط شادی وزنه‌بردار چینی را نظاره می‌کرد، پس از این اتفاق کوتاه بود: اصلا باور نمی‎کنم رنگ مدالم عوض شد. می‌خواستم سنکوپ کنم. هیچ‌وقت چنین اتفاقی در زندگی‌ام نیفتاده بود.

طلای وزنه‌بردار چینی، مدال برنز رسول تقیان را هم از او گرفت تا در یک چشم به‌هم زدن، یک طلا و یک برنز کاروان ورزشی کشورمان، جایش را به یک مدال نقره بدهد. تقیان هم مثل کیانوش رستمی با ناراحتی از این اتفاق حرف زد: بدشانسی آوردم. من تمام تلاش خودم را انجام دادم اما متأسفانه به مدال نرسیدم. متاسفانه من در هر مسابقه‌ای که حاضر می‌شوم همه می‌آیند و بهترین رکوردها را می‌زنند. اینجا هم در آخرین لحظه وزنه‌بردار چینی مدال طلا و برنز را از ما گرفت.

بهمن زارع، سرمربی تیم ملی وزنه‌برداری هم در این باره گفت: کاری که وزنه‌بردار چینی انجام داد تاکنون در دنیای وزنه‌برداری اتفاق نیفتاده بود. من ندیده بودم یک ورزشکار 13 کیلو وزنه را اضافه آن را مهار کند.

زارع با بیان این‌که نه‌تنها ما بلکه هیچکس فکر نمی‌کرد وزنه‌بردار چینی بتواند وزنه آخر را مهار کند، تصریح کرد: زمانی که مربیان دیگر تیم‌ها وزنه انتخابی وزنه‌بردار چین را دیدند به ما تبریک گفتند زیرا افزایش 13 کیلویی وزنه و مهار آن کاری بود که هیچ‌کس فکرش را نمی‌کرد، این موضوع تنها به بدشانسی ما مربوط می‌شود زیرا هم رنگ مدال کیانوش عوض شد و هم تقیان مدال نگرفت.

البته شاید برای رسول تقیان از دست رفتن مدال برنز بیشتر به بدشانسی شبیه باشد، اما در مورد کیانوش رستمی دست‌کم گرفتن حریف، مهم‌ترین عامل برای از دست رفتن مدال طلا بود. نکته‌ای که حسین رضازاده هم در پایان همان مسابقه بدرستی به آن اشاره کرد: شاید خیلی‌ها بگویند با انتخاب وزنه‌های بهتر مدال طلای دسته 85 کیلوگرم به کیانوش رستمی می‌رسید اما من معتقدم مربی کارش را درست انجام داد. این وزنه‌بردار است که باید وزنه‌های انتخابی را بالای سر ببرد. رضازاده با اشاره به قهرمان چینی که در نوبت سوم وزنه 218 کیلوگرمی را بالای سر برد، افزود: وزنه‌برداران ما باید مسابقات را جدی بگیرند. آنها براحتی طلا و برنز را از دست دادند.

کیانوش رستمی دو سال پیش هم به همین راحتی مدال طلای المپیک 2012 لندن را با مدال برنز عوض کرد. او آنجا هم شانس اول کسب مدال طلا بشمار می‌رفت، زیرا یک سال قبل از آن در رقابت‌های جهانی 2011 با اقتدار ضمن کسب مدال طلا، به رکورد 218 کیلویی دنیا هم حمله کرده بود. اما در المپیک اتفاقتی افتاد که بی‌شباهت به رقابت‌های بازی‌های آسیایی اینچئون نبود. کیانوش رستمی در یکضرب کار خود را با مهار وزنه 171 کیلوگرمی به پایان برد و در دوضرب هم خیلی زود در پایان همان حرکت اول، با مهار وزنه 209 کیلوگرمی به حدنصاب 380 کیلوگرم رسید و مدال برنز خود را مسجل کرد. کیانوش در ادامه دو بار این شانس را داشت که با مهار وزنه 214 کیلوگرم مدال طلای المپیک را به دست بیاورد اما او هر دو بار این وزنه را انداخت تا خیلی راحت مدال طلا را به آدریان زیلینسکی لهستانی بدهد و خودش روی سکوی سوم بایستد.

حالا با گذشت دو سال از آن رقابت‌ها کیانوش این بار پس از مهار وزنه 208 کیلویی، دو بار پشت وزنه 212 کیلوگرمی ایستاد تا خیال خود را بابت مدال طلای بازی‌های آسیایی راحت کند، اما سناریو برای او یک بار دیگر به شکلی دیگر تکرار شد. کیانوش رستمی دو بار در مهار این وزنه ناموفق عمل کرد تا وزنه‌بردار چینی با مهار وزنه 218 کیلویی او و خیلی‌های دیگر را بهت‌زده کند.

در هر حال رقابت‌های وزنه‌برداری بازی‌های آسیایی اینچئون هم تمام شد، از حالا باید منتظر رقابت‌های جهانی 2014 بود. مسابقاتی که کمتر از 40 روز دیگر در قزاقستان برگزار می‌شود. شاید بهره گرفتن از تجربیاتی که در اینچئون نصیب وزنه‌برداران شد، بتواند دستاوردهای بهتری را برای آنها در قزاقستان به همراه داشته باشد.

رضا پورعالی ‌/‌ گروه ورزش