جانی دپ؛ واقعی اما ترسناک

برخی در سینما نامشان با عجایب گره خورده و نقش‌هایی را بازی کرده‌اند که عجیب و غریب است. از دیوهای غول پیکر تا موجودات فضایی، ولی جانی دپ شخصیت‌هایی را جان‌می‌بخشد که همگی زمینی‌اند، هرچند زمینی ولی عجیب. وقتی که در «ادوارد دست‌قیچی» یا «سایه‌های تاریکی» با پوستی سفید و دستانی عجیب مخاطب را به وجد آورد یا وقتی به «آلیس در سرزمین عجایب» آمد و با آن کلاه گیس، چشمان سبز و گریم متفاوت مردم را غافلگیر کرد. در فیلم‌های «سوئینی تاد: آرایشگر شیطانی خیابان فلیت» که یک موزیکال جنایتکارانه بود یا «چارلی و کارخانه شکلات سازی» هم نقش‌هایی را بازی کرد که در دنیای واقعی ما زندگی می‌کنند، ولی شیوه‌های خاص خود را دارند. شیوه‌هایی دیوانه‌وار و کمی فانتزی که چهره خاص جانی دپ برای اجرای این نقش یک امتیاز ویژه بود که هم آنها را ماندگار کرد و هم جانی دپ را. اما شاهکار جانی دپ بازی در نقش جک گنجشکه در سری فیلم‌های «دزدان دریایی کارائیب» بود که بسیاری از منتقدان سینمایی بر این باورند که همین فیلم‌ باعث شهرت این بازیگر شد. کاپیتان جک اسپارویی که به اندازه خود جانی دپ مشهور شد. او جانی دپ است و بی‌شک از پرطرفدارترین بازیگران سینمای جهان که وقتی پا روی فرش قرمز اسکار یا کن می‌گذارد فریادهای جانی جانی و جیغ‌های ممتد هوادارانش به آسمان می‌رسد، اما شاید کمتر کسی بداند او دوران کودکی سختی داشته و با تحمل سختی‌های زیاد به این منزلت امروز رسیده است. تاکنون جانی دپ بیشترین همکاری را با تیم برتون داشته و در هشت فیلم او و چهار سری فیلم‌های دزدان دریایی کارائیب نقش‌آفرینی کرده است. وی با تیم برتون دوستی بسیار نزدیکی دارد و پدرخواندگی فرزندان او را بر عهده گرفته است. تیم برتون و جانی دپ را بسیاری مکمل هم می‌دانند که شهرت هرکدام وابسته به دیگری است؛ به‌طوری که اگر جانی دپ نبود کسی نمی‌توانست شخصیت‌های عجیب زاییده ذهن برتون را تجسم ببخشد و از سوی دیگر اگر برتون نبود کسی نمی‌توانست آدم‌های عجیب و غریبی خلق کند که به چهره سرد و یخی جانی دپ بخورد.

مجید احمدی / گروه رادیو و تلویزیون