نکاتی راجع به قانونمندی در کشتی

هر چند طی این همه سال نیز مرز بین برگزاری رقابت‌های انتخابی تیم ملی و مصلحت‌های کشتی، فاصله زیاد بوده است، اما به‌طور طبیعی وقتی فدراسیون صرف نگاه قانونمندی را مورد توجه قرار داده، باید به نتایج رقابت‌های انتخابی نیز تحت هر شرایطی پایبند باشد تا به مرور زمان برای همه جا بیفتد که اگر مسابقه‌های انتخابی تیم ملی را به هر دلیلی از دست بدهند، جایی در ترکیب تیم‌های ملی برای حضور در رقابت‌های مهم جهانی و آسیایی نخواهند داشت. چه در غیر این صورت اگر فدراسیون بخواهد در همین ابتدای راه، نتایج مسابقه‌های انتخابی را مشمول بند و تبصره و تفکرات مصلحتی در کشتی کند، اساس مسابقه‌های دو روزه برگزار شده در قزوین زیرسوال خواهد رفت.

اما در قزوین و در جایی که تمام سرمایه‌های کشتی منهای دو، سه چهره خاص به میدان آمده بودند، تمام کشتی‌گیرانی که به مقام نخست رسیدند، شایستگی و توان فنی و تکنیکی خود را در مصاف با حریفان به رخ کشیدند تا جای اما و اگری باقی نماند. چه در کشتی آزاد که همه منهای مهدی تقوی در میدان حاضر بودند و چه در کشتی فرنگی که منهای حمید سوریان و بشیر باباجان‌زاده، همه مدعیان ریز و درشت به صحنه آمده بودند تا مردان خبره و اهل فن، کار چندان سختی برای دست گذاشتن روی نام بهترین‌ها نداشته باشند.

البته جدا از چند نتیجه غیرقابل پیش‌بینی در قزوین همه چیز مطابق انتظارها پیش رفت و محمدحسین محمدیان(فرزند عسگری محمدیان دارنده دو مدال نقره المپیک) نیز خود را به عنوان تنها پدیده مسابقات در وزن 86 کیلوگرم معرفی کرد تا حالا دست فدراسیون برای انتخاب دو تیم مجزا جهت حضور در رقابت‌های جهانی و بازی‌های آسیایی اینچئون کره‌جنوبی کاملا باز باشد.

هر چند به لحاظ جایگاه، امسال بازی‌های آسیایی اهمیت بیشتری به نسبت رقابت‌های جهانی برای ورزش ما دارد و از کشتی نیز انتظار می‌رود تا در جهت کسب نتیجه و بیشترین مدال، بهترین تیم‌های خود را در هر دو رشته آزاد و فرنگی برای اینچئون انتخاب و معرفی کند، اما بدیهی است با وجود اهمیت مدال‌آوری در بازی‌های آسیایی، از وجود کشتی‌گیرانی بهره‌مند هستیم که می‌توانند بدون کوچک‌ترین ضریب خطایی در محاسبه، صاحب مدال طلای بازی‌های آسیایی شوند. تنها باید در این مورد با تدبیر عمل کرد تا مسابقه‌های جهانی ازبکستان قربانی بازی‌های آسیایی نشود. در قزوین بازنده بزرگ کسی نبود جز احسان لشکری دارنده مدال‌های برنز جهان و المپیک که با دو باخت از گردونه رقابت‌های وزن 86 کیلو کنار رفت.

میثم مصطفی جوکار که با پیروزی بر لشکری خبرساز شده بود، در فینال به محمدحسین محمدیان باخت تا این جوان با آتیه نشان دهد که زیرنظر عسگری محمدیان(پدرش) اصول مبارزه را خوب فراگرفته است. در 125 کیلو نیز پرویز هادی که همواره نگاه کادر فنی را متوجه رقیب مستقیم خود کمیل قاسمی دیده است، در فینال بر حریف سرشناس خود پیروز شد تا نشان دهد که اگر مورد اعتماد قرار گیرد می‌تواند حق خود را در سنگین وزن بگیرد. در 97 کیلو نیز با وجود قهرمانی بی‌چون و چرای رضا یزدانی، حامد طالبی‌زرین‌کمر با فیزیک مناسب خود می‌تواند تهدیدی جدی برای قهرمان جهان به حساب آید.اما در کشتی فرنگی و جایی که بشیر باباجانزاده ترجیح داد از مبارزه مستقیم با بهنام مهدی‌زاده در سنگین وزن رویگردان باشد تا این جوان خوش آتیه با برتری کامل به مقام نخست برسد، قاسم رضایی قهرمان المپیک به مهدی علیاری باخت تا ثابت شود دوری از میادین ره‌آورد خوبی برایش به همراه نداشته است.

به هر صورت اعتقاد داریم که اگر کشتی می‌خواهد معادلات پیش‌رو را مدیریت کند، باید با احترام و پایبندی به‌نتایج بدست آمده، دو تیم مجزا را در هر دو رشته آزاد و فرنگی برای حضور در بازی‌های آسیایی و جهانی انتخاب کند تا بدون دخیل شدن نگاه‌های مصلحت‌گرایانه، کشتی برای حضور در این دو تورنمنت مهم دورخیز کند.

حجت‌اله اکبرآبادی / دبیر گروه ورزش