کمبود بازی تدارکاتی به ضعف فدراسیون فوتبال برمی‌گردد

فیفا دی‌‌ها، روزهایی که می‌سوزند

ضعف فدراسیون فوتبال ایران در برنامه‌ریزی، از زمانی که فدراسیون جهانی فوتبال روزهای مشخصی از سال را برای انجام بازی‌های ملی مشخص کرد، بیشتر به چشم آمد. یک دهه پیش چون خبری از روزهای فیفا نبود، کم بودن بازی‌های ملی فوتبال ایران، در مقایسه با دیگر تیم‌های آسیایی زیاد به چشم نمی‌آمد. اما حالا هر وقت روزهای فیفا از راه می‌رسند، یک سوال ذهن فوتبالدوستان را به خود مشغول می‌کند؛ این‌که چرا تیم‌هایی نظیر بورکینافاسو، مالت، سنگاپور و پاکستان هم در روزهای فیفا، یک حریف تدارکاتی پیدا می‌کنند، اما تیمی پیدا نمی‌شود که با تیم ملی ایران بازی کند؟

کد خبر: ۶۰۷۷۲۶

چهار سال پیش فدراسیون‌نشین‌ها توجیه خوبی برای این کم‌کاری داشتند؛ آنها می‌گفتند چون به جام جهانی فوتبال صعود نکرده‌ایم دیگر تیم‌ها کمتر علاقه نشان می‌دهند که با تیم ملی ایران بازی کنند، اما حالا چه توجیهی برای چهار ماه غیبت تیم ملی در روزهای فیفا وجود دارد؟

بیست و هشتم خرداد، روزی بود که تیم ملی با پیروزی بر کره جنوبی جواز حضور در جام جهانی را به دست آورد. همان روز کره جنوبی، ژاپن و استرالیا هم بلیت جام جهانی را به دست آوردند، اما واقعا نمی‌دانیم چرا باید این همه تفاوت میان برنامه‌ریزی فدراسیون فوتبال ایران با برنامه‌ریزی فدراسیون‌های دیگر سه‌تیم آسیایی راه یافته به جام جهانی فوتبال وجود داشته باشد. در شرایطی که تیم ملی فوتبال ایران از بیست و هشتم خرداد (روز بازی با کره جنوبی) تا بیست و سوم مهر که در چارچوب مقدماتی جام ملت‌های آسیا به مصاف تایلند رفت، حتی یک بازی دوستانه هم برگزار نکرد، کره جنوبی، ژاپن و استرالیا در مجموع 21 بازی تدارکاتی برگزار کردند؛ 9 بازی ژاپن، هفت بازی کره جنوبی و پنج بازی استرالیا. نکته این‌که فدراسیون‌های سه کشور آسیایی راه یافته به جام جهانی، کیفیت را در انتخاب حریفان تدارکاتی، فدای کمیت و تعداد بالای این بازی‌های تدارکاتی نکردند.

ژاپنی‌ها که در جام کنفدراسیون‌ها با تیم‌های مطرحی همچون برزیل، ایتالیا و مکزیک روبه‌رو شدند، همین هفته گذشته به مصاف صربستان رفتند تا در دیدار با این تیم خوب اروپایی هم محک بخورند. کره جنوبی در همین یک ماه گذشته با تیم‌های کرواسی و برزیل بازی کرد و استرالیا نیز ترسی نداشت از این‌که طی یک ماه، در خارج از خانه با تیم قدرتمند برزیل و فرانسه مسابقه دهد . اما در ایران، شرایط کاملا فرق داشت. دو بار به بهانه بی‌پولی اردوی‌های تیم ملی لغو شد و در موارد دیگر نیز حریفی برای انجام بازی تدارکات موجود نبود.

در همه این سال‌هایی که تقویم ما با تقویم رقابت‌های اروپایی هماهنگ‌تر شده و امکان برگزاری رقابت‌های تدارکاتی بیشتری وجود داشته، آنچه به چشم آمده، بی‌خیالی و کم‌اهمیت دانستن برگزاری چنین دیدارهایی است. همین می‌شود که در نهایت به سیاق چند دهه قبل، در آستانه تورنمنت‌های بزرگ به اردوی‌های تدارکاتی طولانی مدت روی می‌آوریم که آفات آن شاید کمتر از فواید آن نباشد؛ از خستگی روحی بازیکنان گرفته تا حاشیه‌هایی که در چنین اردوهایی اجتناب‌ناپذیر است. تا جام جهانی چند فیفا دی دیگر باقی است و می‌توانیم از همین حالا برای آنها برنامه‌ریزی کنیم، اما اگر بخواهیم به سوابق نگاه کنیم، باید بگوییم که خیلی خوشبین نیستیم. آنچه در زیر می‌آید بازی‌های تدارکاتی چهار تیم آسیایی راه یافته به جام جهانی برزیل پس از قطعی شدن صعود آنهاست. خودتان ببینید و قضاوت کنید: