هر فوتبالیستی نیازمند ریسک و تکامل است

شکست سنگین برابر برزیل ظاهرا اثر عمیقی روی جامعه اسپانیا گذاشته است.

همین‌طور است، اما فوتبالیست‌های حرفه‌ای اولین و مهم‌ترین خصلتی که دارند، از یاد بردن سریع این‌گونه ناکامی‌ها و حرکت به سوی اهداف بعدی‌شان و جبران شکست‌هاست و ما نیز چنین کرده‌ایم. علاوه بر این ما در جام کنفدراسیون‌ها فقط در فینال بد بودیم و در دیگر بازی‌هایمان خوب ظاهر شدیم.

اما این سناریو می‌تواند سال بعد در جام‌جهانی هم تکرار شود. یادتان باشد هنوز هیچ تیمی از اروپا نتوانسته است در خاک آمریکای جنوبی فاتح این جام شود.

قبول دارم، اما از یک‌سو شرکت در جام اخیر کنفدراسیون‌ها ما را تا حد زیادی با فضای آنجا و آنچه سال بعد انتظار ما را می‌کشد آشنا کرد و از سوی دیگر تضمینی در دست نیست که برزیل سال بعد نیز همین‌قدر خوب نتیجه بگیرد که در پیکارهای اخیر گرفت. قدر مسلم این که ما و دیگر قدرت‌های فوتبال اروپا برای شکست به برزیل نمی‌رویم و این که تا به حال هیچ تیم اروپایی آنجا قهرمان نشده، به این معنا نیست که مرتبه بعدی هم این اتفاق نمی‌افتد.

کشور برزیل را چگونه دیدید؟

همان‌طور که تصور می‌کردیم، جامعه‌ای که با فوتبال زندگی می‌کند و این ورزش جزو لاینفک آن است.

لاروخا (تیم ملی اسپانیا) سه جام بزرگ ملی اخیر فوتبال جهان را فتح کرده بود. آیا شکست اخیرتان در برزیل شروعی بر پایان حکومت‌تان نبوده است؟

شاید هم نبوده باشد. حاکمیتی که اسپانیا بر فوتبال ملی جهان ازسال 2008 تا قبل از مسابقات جام کنفدراسیون‌ها 2013 به مدت پنج سال داشت، در تاریخ فوتبال نظیرش کمتر یافت می‌شود و بدیهی است این‌گونه سلطه‌ها رقبا را تشویق و مصمم به پایان دادن آن کند. نمی‌خواهم نام بعضی افراد را بیاورم، اما یکی از هم‌تیمی‌های ژاوی در بارسلونا که ملیت کشور دیگری دارد، قبل از بازی تیم ملی کشورش با اسپانیا از وی خواسته بود خیلی بر آنها سخت نگیرند و آنها را گلباران نکنند تا آبروی‌شان حفظ شود!

و او گوش کرد؟

بقیه قضیه را نمی‌دانم و بروید از خودشان بپرسید!

ظاهرا در چلسی به مشکلی برخورده بودید و مورینیو مطمئن نبود به درد او می‌خورید.

قضیه به این شکل نبود. او داشت کل تیم را برآورد می‌کرد و فقط به یک نفر چشم نداشت و بررسی او شامل همگان می‌شد. ولی هرچه بود گذشت و من اکنون نیز در چلسی هستم و همگی برای فصل بعد تدارک می‌بینیم.

آیا با طرح‌های این مربی همخوانی دارید؟

لابد دارم. یک بازیکن حرفه‌ای باید در خدمت تیم و مربی آن باشد و قرار نیست من درباره چند و چون این مسائل حرف بزنم. از هیچ بازیکنی لزوما درباره تاکتیک‌های مربی تیمش نظرخواهی نمی‌کنند. مهم‌تر از نظرات من، اتخاذ تاکتیک‌هایی است که با روش‌های اجرا شده در چلسی طی دو سه سال اخیر به کلی فرق نداشته باشد و تیم کاملا دگرگون نشود، زیرا این نفرات با یکسری اصول حرکت کرده و به آن خو گرفته‌اند.

بعد از دو سال بازی در چلسی چه توقعی از سال سوم حضورتان در این تیم دارید؟

این‌که امسال بتوانم در چلسی ثابت باشم موفقیت بزرگی خواهد بود، زیرا مربی جدید کمالگرایی آمده که تاکتیک‌هایش با رافا بنیتس و روبرتو دی ماتئو که پیش از وی سکاندار بودند، بسیار فرق می‌کنند. اگر در این تیم ثابت بمانید، قسمت بعدی که ارائه بازی‌های خوب و گلزنی است، به خودی خود حاصل خواهد آمد.

یوفا / مترجم: وصال روحانی