کشتی ایران؛ بازنده بزرگ

از کرسی‌های جهانی صحبتی به میان نمی‌آوریم که همه چیز ناگفته پیداست.بدیهی است مسئولان فدراسیون کشتی در قبال عملکرد ضعیف خود در این زمینه باید پاسخگو باشند که چرا کشوری با این پیشینه خوب و تاریخی، محلی از اعراب در تصمیم‌گیری‌های کشتی آسیا ندارد؟ آیا صرفا همه چیز به رایزنی‌های پشت پرده خارجی برمی‌گردد یا این‌که چوب اهمال و آتش اختلافات داخلی خود را در این زمینه می‌خوریم؟ گرچه طبیعی است که هر کشوری بکوشد با رایزنی برای نماینده خود در انتخابات هیات رئیسه کنفدراسیون کشتی آسیا، آرای لازم را جمع کند، اما حرف اساسی این است که چرا فدراسیون کشتی از این نکته غافل بوده و برای رای‌آوری نماینده خود، آستین همت بالا نمی‌زند. متاسفانه کشتی ایران به عوض آن‌که از فرصت‌ها بهترین استفاده را داشته باشد، بیشتر وقت خود را صرف اختلافات داخلی می‌کند تا در این عرصه، دیگران از غفلت‌های مدیریتی ما نهایت استفاده را برده و نمایندگان خود را در هرم مدیریتی کشتی آسیا جای دهند. برای آن‌که ذهنتان روشن‌تر شود، باید بگوییم در انتخابات اخیر هیات رئیسه کنفدراسیون کشتی آسیا در هندوستان، ‌ابراهیم جوادی با سابقه چهار طلای جهانی و یک برنز المپیک، پشت سر نفراتی از قزاقستان، یمن، تایلند، مغولستان و هندوستان قرار گرفت که شاید کسی تاکنون یک بار نیز اسم‌شان را نشنیده باشد! جای تاسف است که جوادی با این جایگاه رفیع در عرصه قهرمانی و اطلاع از مسائل فنی و مدیریتی کشتی، به علت حمایت نشدن از سوی مسئولان فدراسیون، در انتخابات کشتی آسیا رای نمی‌آورد تا تنها دلخوشی ما این باشد که با خاطرات خوب گذشته سرمان را گرم کنیم.

براستی باید پرسید، یمن، تایلند و هندوستان در کجای کشتی آسیا قرار دارند که باید در ساختار مدیریتی کشتی قاره ایفای نقش کنند و در طرف مقابل، نماینده شناخته شده ایران در سطح جهانی و المپیک، دست خالی انتخابات را ترک کند؟بدیهی است تا زمانی که دارای نمایندگانی در تشکیلات فدراسیون جهانی و آسیا نباشیم،‌ نمی‌توانیم مدعی تاثیرگذاری بر روند کشتی دنیا باشیم. از این منظر آنها هر تصمیمی بگیرند، ما مجبور به انجام آن هستیم تا کشتی ایران از این حیث بازنده بزرگ باشد.

حجت‌اله اکبرآبادی / دبیر گروه ورزش