نفر اول ایرانم اما...

بله، خیلی زیاد. من آمده بودم تا مدال طلایی را که پارسال از دست داده بودم جبران کنم و از همه مهم‌تر این که انتقام باختم را از شمشیرباز گرجستانی بگیرم. سال گذشته هم در فینال این رقابت‌ها مقابل ساندو بازادزه قرار گرفتم که شکست خوردم. خوشبختانه امسال آنقدر برنامه‌های تمرینی‌ام خوب بود که موفق شدم این شمشیرباز خوب را که رنکینگ 8 جهان را داشت در یک بازی حساس و نفسگیر با نتیجه 15 بر 13 شکست بدهم.

بله، امسال کشورهای اروپایی مثل پرتغال و دانمارک با نفرات مطرح خود که رنک‌های 2، 8، 14، 23 و 49 جهان را داشتند در هر دو اسلحه اپه و سابر در مسابقه‌ها شرکت کردند. حضور این شمشیربازها در کنار نمایندگان صاحب‌نام آسیایی باعث شده بود رقابت‌ها از کیفیت و حساسیت بالایی برخوردار باشد. طوری که حتی ناظر فدراسیون جهانی شمشیربازی به صراحت اعلام کرد من از میزبانی ایرانی‌ها و سطح خوب شمشیربازی در این کشور شگفت‌زده شدم. در اسلحه سابر هم همان طور که گفتم حریف من در فینال نفر هشتم دنیا بود. قزاق‌ها هم که یک کشور بنام در شمشیربازی آسیا هستند با حضور بهترین سابریست‌های خود، هر دو مدال برنز این دوره را از آن خود کردند. البته به جز من در این اسلحه، سجاد پورسلمان هم یکی از شانس‌های ایران برای کسب مدال بود اما متاسفانه با وجود آن‌که به جمع 8 نفر برتر رقابت‌ها راه پیدا کرد با قرعه‌های سختی مواجه شد و مقابل شمشیرباز گرجستانی که من در فینال شکستش دادم، باخت. سجاد آنقدر خوب مبارزه کرد که حتی توانست نماینده کویت را که یک ماه پیش قهرمان آسیا شده بود، شکست دهد.

من بعد از این که پارسال از ساندو بازادزه شکست خوردم، سه بار دیگر در مسابقه‌های قهرمانی جهان و تورنمنت بین‌المللی گرجستان مقابل او قرار گرفتم که هر سه بار او را شکست دادم.به همین علت خیلی خوب با تکنیک او آشنا شدم.در فینال جام جهانی هم وقتی دید مقابلم کم آورده، سعی کرد به همراه مربی‌اش به قضاوت داور اعتراض کند که داور قطری هم مربی او را اخراج کرد. اما خوشبختانه پیمان فخری آنقدر مرا خوب هدایت کرد که روحیه‌ام را نباختم و بازی را بردم. جالب اینجاست همه می‌دانند عرب‌ها چقدر با ایرانی‌ها بد هستند ولی گرجستانی‌ها می‌گفتند که ما با داور زدوبند کردیم.

تا پیش از این نفر 27 جهان بودم که فکر می‌کنم الان در رده 22 قرار بگیرم.

بله، ما اسفندماه باید در مسابقه‌های قهرمانی نوجوانان و جوانان آسیا شرکت کنیم که تا حالا نتوانستیم در این رقابت‌ها مدال انفرادی بگیریم. امیدوارم بتوانم این طلا را تکرار کنم. حتی الان آن قدر انگیزه دارم که فکر می‌کنم بتوانم در مسابقه‌های قهرمانی جهان که فروردین سال آینده در روسیه برگزار می‌شود، مدال بگیرم.

بله، برای من خوب است. چون علاوه بر جوانان همراه تیم ملی بزرگسالان هم به رویدادهای مختلف اعزام می‌شوم. تا الان دو بار در مسابقه‌های قهرمانی جهان شرکت کرده‌ام. در کل فدراسیون تا آنجا که بتواند ما را به رقابت‌های بین‌المللی اعزام می‌کند، اما در مجموع تعداد مسابقه‌هایی که در آسیا و جهان برای جوانان برگزار می‌شود، محدود است.

نه، به دلیل این که تمرینات مان به قوت قبل زیر نظر پیمان فخری انجام می‌شود. البته من زمانی هم که کرینو سرمربی بود با آقای فخری کار می‌کردم، چون از اول کارم را با ایشان شروع کردم، به همین دلیل بیشتر به این مربی اعتقاد دارم.اگر آقای فخری نبود من در فینال باخته بودم. به عقیده من اگر بتوانیم مربیان داخلی را به دوره‌های آموزشی ارتقای سطح اعزام کنیم خیلی بهتر نتیجه می‌گیریم، چون ماندگاری آنها برایمان بیشتر است. الان فدراسیون مجبور شده کرنیکف را به خاطر گرانی دلار راهی کشورش کند. اما در مجموع باید بگویم که حضور این مربی روس هم در تیم ملی سابر ایران بی تاثیر نبوده. بچه‌های ما نسبت به سال‌های قبل خیلی جنگنده‌تر شدند. تیم ما در مسابقه‌های قهرمانی آسیا به چین که قهرمان جهان است با یک اختلاف باخت و قزاقستان و هنگ‌کنگ را با اقتدار شکست داد. در رقابت‌های زیر 23 سال آسیا دو مدال طلا گرفتیم و چشمگیرتر از همه این که برای اولین بار یک سهمیه المپیک کسب کردیم. البته این موفقیت‌ها همه در حالی بود که باز هم آقای فخری در تمرینات کنار کرنیکف حضور داشت.

نداشتن سالن اختصاصی شمشیربازی بزرگ‌ترین معضل ماست. اردوها به بدترین شکل برگزار می‌شود. سالن شمشیربازی مجموعه ورزشی شیرودی هم متعلق به هیات تهران است و هم تیم‌های ملی. بعد ازظهرها حدود 50 شمشیرباز باید در سخت ترین شرایط در سالنی که حتی 4 پیست در آن جا نمی‌شود تمرین کنند. بعضی اوقات به خاطر ظرفیت محدود سالن مجبوریم یک گوشه بنشینیم. متاسفانه زورمان هم به اهالی کشتی نمی‌رسد که سالن مجهزی را که در استادیوم آزادی مخصوص شمشیربازی است و کشتی‌گیران بی‌دلیل در آن تمرین می‌کنند بگیریم. متاسفانه در شمشیربازی هیچ کس حق و حقوق ندارد و همه تنها برای علاقه‌ای که به این رشته دارند، حرفه‌ای ورزش می‌کنند.من نفر اول ایرانم اما هیچ حقوقی از فدراسیون نمی‌گیرم.

نمی‌دانم. تصمیمی بوده که فدراسیون گرفته. اکنون چهار نفر از اعضای تیم ملی سابر که در مسابقه‌های قهرمانی آسیا شرکت کردند، حقوق می‌گیرند. اما من که در مسابقه‌های قهرمان کشوری نفر اول شدم و همه آنها را گرفتم هیچ پولی از فدراسیون نمی‌گیرم. تازه بعضی اوقات هم باید باهزینه شخصی وسایل و تجهیزات بخریم.

نه آنجا هم خودم به تنهایی با برنامه‌هایی که از آقای فخری می‌گیرم مجبورم فقط بدنسازی و تمرین کنم تا وقتی به تهران آمدم تمرینات شمشیربازی را انجام بدهم. سالن‌اش هم آنقدر کوچک است که موقع بازی کردن کمرمان به دیوار می‌خورد.

خوشبختانه خوب است. من نفرات خوبی را در اردوها می‌بینم که واقعا باعث خوشحالی است. فکر می‌کنم مسئولان فدراسیون هم قصد دارند آنها را اسفندماه به رقابت‌های نوجوانان و جوانان قهرمانی آسیا در تایلند اعزام کنند.

تنها حرفم این است که مسئولان بیشتر به ورزشکاران ملی‌پوشی مثل رشته شمشیربازی که واقعا محروم بوده و با ناچیزترین امکانات حرفه‌ای تمرین می‌کنند بیشتر اهمیت بدهند.

سودابه گودرزی ‌/ ‌جام‌جم