بازی با منافع ملی ورزش

متاسفانه این روزها شرایط خوبی بر ورزش ایران حاکم نیست و به دنبال تصمیم‌هایی اشتباه و البته عدم خویشتنداری لازم از سوی عوامل دخیل در ماجرا، پای فدراسیون‌های جهانی به مسائل داخلی ورزش ایران باز شده است تا با تهدید رشته‌هایی چون قایقرانی و تیر و کمان به تعلیق و محرومیت احتمالی از حضور در بازی‌های المپیک لندن، فضای ملتهب و چالش برانگیزی بر ورزش ایران حاکم شود. به دنبال تعلیق قایقرانی و در خواست فدراسیون جهانی برای بازگشت احمد دنیامالی ـ که البته گفته می‌شود این مساله مورد پذیرش وزیر ورزش قرار گرفته ـ کریم صفایی رئیس برکنار شده فدراسیون تیر و کمان نیز با نامه فدراسیون جهانی قصد بازگشت به فدراسیون را دارد و اعلام کرده می‌خواهد با اعزام میلاد وزیری و زهرا دهقان (دو ورزشکاری که هفته گذشته از تیم ملی خط خوردند) به اردوی کره‌جنوبی، آنان را طبق مجوز فدراسیون جهانی به بازی‌های المپیک اعزام کند.

می‌توان تا همین جای کار نیز تصور کرد که اگر این کار انجام شود، چقدر به اعتبار ورزش ایران لطمه می‌زند. بی‌تردید اگر نامه فدراسیون جهانی تیر و کمان ضمانت اجرا داشته باشد، مسئولان برگزاری بازی‌های المپیک می‌توانند با استناد به نظر فدراسیون جهانی این رشته، مجوز حضور دو ورزشکار خط خورده از اردوی تیم ملی را در عرصه بازی‌ها صادر کنند که بدون تردید ایجاد چنین فضایی در حاشیه رقابت‌ها، به اعتبار و جایگاه ورزش ایران آسیب جدی می‌زند و نمی‌توان کسی را پیروز این فعل و انفعال‌ها دانست. در حقیقت بروز چنین رخدادی تنها یک بازنده خواهد داشت و آن هم ورزش ایران است که نتوانسته مسائل حاشیه‌ای ایجاد شده در داخل را مدیریت کند و اجازه ندهد با منافع ملی آن از سوی هر فردی و در هر جایگاهی بازی شود. متاسفانه طی این روزها، ورزش بیش از آن‌که عرصه رفاقت و تفاهم به منظور حضوری شایسته در بازی‌های المپیک باشد، به عرصه یارکشی و گرو کشی برای ابراز قدرت و اثبات اغراض شخصی تبدیل شده است تا در این میان ورزش بازنده شرایطی باشد که عده‌ای ناآگاهانه بر آن تحمیل کرده‌اند.