تغییرات مثبت در کشتی

 هر چند که البته طی این سال‌ها فوتبال تافته جدا بافته ورزش ایران به حساب آمده است و دامنه دربرگیری و توجهات صورت گرفته بدان با هیچ رشته دیگری قابل مقایسه نیست، اما به طور طبیعی هر زمان که المپیک و مدال‌آوری از این بازی‌ها به میان آمده، بی‌اختیار نام کشتی بر سر زبان‌ها افتاده است. البته طی 3 دوره قبلی المپیک یعنی از بازی‌های 2000 سیدنی به این سو همراه با احیای دوباره وزنه‌برداری، رشته تکواندو نیز پا به پای این دو رشته در عرصه مدال‌آوری المپیک جلو آمده است تا امروز نیز و در فاصله 194 روز به المپیک لندن، تمام امیدها در عرصه مدال‌آوری معطوف به این 3 رشته باشد.

در این بین البته کشتی ایران برای هر دوره بازی‌های المپیک شرایط متفاوتی را تجربه کرده است تا بعضا نتواند بنا بر استعدادها و پتانسیل‌های موجود خود، در عرصه المپیک دست به مدال‌آوری بزند. در حقیقت جدا از نتیجه درخشان المپیک 1956 ملبورن (2 طلا و 2 نقره) کشتی ما همواره به نتایج حداقلی در بازی‌های المپیک بسنده کرده است و شاهد مثال نیز آخرین دوره این بازی‌ها در پکن در سال 2008 است که ‌تنها سهم ما از 56 مدال طلا، نقره و برنز توزیع شده در این رشته، تک‌برنز مراد محمدی در کشتی آزاد بود. خوشبختانه اکنون کشتی ما با وجود جابه‌جایی در سطح مدیریت خود (رفتن یزدانی‌خرم و آمدن حجت‌الله خطیب) با درک درست شرایط حساسی که پیش روی دارد، دست به تغییرات مثبتی زده است تا برای حضور در بازی‌های لندن دست به دورخیزی اساسی بزند. جدا از اضافه شدن نیروی جوان و تازه نفسی چون حسن رنگرز در جایگاه نایب رئیسی فدراسیون، رسول خادم نیز پس از سال‌ها دوری از کشتی، دوباره به عرصه خدمت بازگشته است تا این پیشکسوت پر افتخار که هیچ کس منکر ارزش‌های فنی او نیست، در مقام مدیر تیم‌های ملی از نزدیک مسائل فنی تیم‌های ملی کشتی آزاد و فرنگی را از نزدیک رصد کرده و با همفکری و تعامل با کادر فنی این تیم‌ها، افق روشنی را پیش روی این رشته در راه حضور در المپیک قرار دهد.