عدالت وسترنی

هر دو صنعت سینما و تلویزیون هم در طول دهه‌های گذشته بارها برای فیلم‌ها و مجموعه‌های خود به سراغ این ژانر رفته‌اند و تماشاگران هر دو رسانه هر چند وقت یکبار شاهد فیلم یا مجموعه جذاب وسترنی بوده‌اند که حال و هوای این ژانر قدیمی را تازه کرده و رنگ و بوی دیگری به آن داده است. با آن که وسترن‌های امروزی هیچ یک نتوانسته‌اند موقعیت وسترن‌های کلاسیک سینما و تلویزیون را تکرار کنند ‌ با این حال تلاش هنرمندان سینما و تلویزیون برای ادامه تولید محصولات وسترن با تحسین و استقبال منتقدان و تماشاگران روبه‌رو بوده است.

فیلم تلویزیونی کانادایی قاضی گودنایت (با نام اصلی «گودنایت عدالتخواه») که جمعه شب از شبکه 3 سیما روی آنتن رفت، از جمله وسترن‌هایی است که خوش‌ساخت و تماشایی به نظر می‌رسد و با رعایت قواعد قدیمی ژانر، اثری سرگرم‌کننده و دلچسب ارائه کرده است.

نکته مهم در ارتباط با این فیلم تلویزیونی این است که با وجود محدودیت‌هایی که عوامل تولید در زمان ساخت آن داشتند، توانسته‌اند یکی از بهترین وسترن‌های چند سال اخیر دنیای تلویزیون را تهیه کنند. قاضی گودنایت را نمی‌توان با برچسب فیلمی تلویزیونی مورد بحث و بررسی قرار داد. این کار تلویزیونی یک سر و گردن بالاتر از بقیه کارهای متداول تلویزیونی است و باید آن را با استانداردهای سینمایی مورد مقایسه قرار داد. فیلم با فیلمنامه‌ای محکم، یک شاکله قوی دارد و بخوبی می‌تواند قصه خود را تعریف کرده و به سرانجام لازم برساند. کاملا مشخص است که هدف اصلی فیلمساز، سرگرم کردن بیننده و ارائه چند پیام خوب است و می‌تواند با موفقیت به این هدف خود دست پیدا کند.

موضوعات مختلفی را می‌توان برای ساخت یک فیلم وسترن مورد استفاده قرار داد، ولی بدون هیچ شک و تردیدی مضمون انتقام، مهم‌ترین موضوعی است که در یک فیلم وسترن می‌تواند به بهترین شکل ممکن به بحث و نقد گذاشته شود.

برای جان گودنایت شخصیت اصلی قصه قاضی گودنایت (با بازی لوک بری) مهم‌ترین چیزی که به آن فکر می‌کند، روزی است که زندگی‌اش دستخوش تغییرات زیادی شده و از هم پاشیده می‌شود. در دوران کودکی جامعه‌ای که او همراه خانواده‌اش در آن زندگی می‌کرد توسط گروهی از اسپرادوها از بین رفت و در جوانی او خواهان عدالت و اجرای دقیق آن شد. جان که اکنون قاضی مشهوری است، می‌خواهد عدالت را درباره کسانی که خانواده‌اش را قتل‌عام کردند، اجرا کند. مشابه چنین قصه‌ای بارها در فیلم‌های وسترن مورد استفاده قرار گرفته و جین پریسلی کارگردان فیلم، این بار آن را به زبان تازه‌ای روایت می‌کند.

پریسلی از کارگردانان جوان و خلاق تلویزیون کاناداست که با قاضی گودنایت راه را برای تولید بیشتر وسترن‌های تلویزیونی هموار کرده است.

آنچه در این فیلم توجه منتقدان تلویزیونی را به خود جلب کرده، توانایی کارگردان در ارائه یک شخصیت‌پردازی درست از شخصیت اصلی ماجراست.

به گفته آنها، پریسلی با دقت این مرد را معرفی کرده و پازل‌های جدول شخصیت‌پردازی او را به آرامی کنار هم چیده و تکمیل می‌کند.

او این کار را در شرایطی انجام می‌دهد که از عناصر اصلی و مهم ژانر وسترن بهره می‌گیرد تا بتواند تصویر بهتر و درست‌تری از این آدم ارائه دهد. برای مثال، روحیات انسانی و اخلاقی گودنایت به شکلی منطقی به نمایش درمی‌آیند و تحمیلی نیستند. این همان چیزی است که برای یک فیلم وسترن کاملا معمول است.

لوک پری و جین پریسلی قبل از این فیلم تلویزیونی در 2 کار دیگر نیز با یکدیگر همکاری داشته‌اند و پریسلی می‌گوید هنگام نوشتن فیلمنامه، پری را برای نقش گودنایت در نظر داشته است. جالب این‌که پری هنگام بازی در این نقش، یک‌سری پیشنهاد به پریسلی داد تا بتواند شخصیت مورد نظر را بهتر جلوی دوربین ارائه دهد و پریسلی اکثر این پیشنهاد‌ها را قبول کرد.

منتقدان تلویزیونی عقیده دارند قاضی گودنایت دست به احیای دوباره ژانر وسترن نزده و سازندگان آن می‌گویند هیچ وقت چنین ادعایی نداشته‌اند.

به اعتقاد منتقدان، فیلمنامه فیلم از جان گودنایت تصویر یک قهرمان فناناپذیر وسترن را ارائه می‌دهد که بزرگ‌تر از زندگی و محیط پیرامون خود است. با آن‌که نام عدالت، ‌بخشی از نام فیلم را دربرمی‌گیرد، ولی برخی از منتقدان می‌گویند کارگردان آن، عدالت را در مورد بخشی از جوانب کار و شخصیت‌های آن اجرا نکرده است. پایان دوپهلوی فیلم راه را برای تولید قسمت دوم آن هموار می‌کند. اهدای لقب یک وسترن مدرن به قاضی گودنایت کار ساده‌ای نیست، اما این فیلم از جمله کارهایی است که بیننده‌اش را راضی و خشنود می‌کند و او احساس نمی‌کند با تماشای آن، وقت خود را تلف کرده است.