عفونت قارچی کشنده

دیابت از بیماری‌هایی است که اگر کنترل نشود و فرد مبتلا دچار قند بالا باشد، ممکن است باعث افزایش اسیدیته خون شود و ترکیب قند بالا و اسیدی بودن خون منجر به استعداد بیمار برای ابتلا به بیماری موکور خواهد شد.

این قارچ از حفره‌های بینی داخل سینوس‌ها و از آنجا به چشم‌ها وارد می‌شود. فرد مبتلا در ابتدای بیماری دچار علائمی شبیه سینوزیت، یعنی گرفتگی بینی و ورم یکطرفه صورت است ولی روز به روز بدتر می‌شود و به‌‌رغم دریافت آنتی بیوتیک بهبود نخواهد داشت.

در بیشتر موارد قارچ بعد از نفوذ به چشم باعث مشکلات بینایی یا باز نشدن پلک چشم‌ها می‌شود و در این حال اگر زود به بیمار رسیدگی نکنیم، بینایی وی برای همیشه از دست خواهد رفت.

گسترش قارچ به داخل مغز از طریق رگ‌ها و بتدریج صورت خواهد گرفت و بیمار دچار فلج در قسمت‌هایی از بدن خواهد شد.

اما آیا علم جدید پزشکی می‌تواند با این قارچ کشنده مقابله کند؟ در مواردی که بتوانیم قبل از گسترش عفونت و در مراحل اولیه عفونت را کشف و آن را با داروهای مناسب درمان و با جراحی مناسب پاک کنیم، احتمال زنده ماندن بیمار به 50 درصد می‌رسد ولی اگر متوجه بیماری نشویم احتمال مرگ بسیار زیاد است.

به این ترتیب باید وجود هر گونه ورم صورت، ورم چشم و باز نشدن پلک‌ در افراد دیابتی یا افرادی که تحت شیمی درمانی هستند را جدی تلقی کرد.

خروج مواد سیاه رنگ از بینی در موارد پیشرفته بیماری صورت می‌گیرد. این مواد سیاه رنگ در واقع بافت‌های مرده براثر گسترش قارچ هستند که به خارج راه یافته‌اند.

درمان مناسب دیابت به طوری که قند خون در محدوده طبیعی یا حداقل قابل قبول باشد نیز ریسک چنین عفونت‌های خطرناکی را بسیار کم می‌کند.

بجز دیابت در بیمارانی که مجبور می‌شویم از مواد شیمی درمانی استفاده کنیم به دلیل این که سلول‌های دفاعی ضعیف می‌شوند، بیماری موکورومایکوز شیوع دارد.

- تشخیص زودرس بیماری در مراحل ابتدایی که نیازمند تجربه و دقت پزشک است.

- درمان با آنتی‌بیوتیک و ضد قارچ مناسب که هم‌اکنون در ایران شامل آمپول‌های آمفوتریسین است.

- درمان جراحی به روش آندوسکوپی بینی که باعث تخلیه قارچ‌ها از بینی و سینوس‌ها می‌شود و محیط را پاک می‌کند.

این دسته از بیماران باید در مراکزی مداوا شوند که پزشکان متخصصی اعم از داخلی، عفونی، گوش و حلق و بینی و چشم حضور داشته باشند و این درمان نیازمند همکاری چند تیم پزشکی است.