از هیولا بودن خسته نشده‌ام

من اخیرا زیاد بازی کردم و بازی‌های خوبی انجام دادم. بخاطر قهرمانی که سال قبل در بازی‌های رولن گاروس داشتم دیگر احساس فشار مضاعف برای قهرمانی ندارم و می‌توانم بازی عادی خودم را ارائه دهم. عادت داشتم همیشه از خودم بپرسم چرا در فرانسه قهرمان نمی‌شوم اما سال قبل بالاخره توانستم به این سوال جواب دهم و حالا واقعا با خونسردی به اینجا آمده‌ام.

دلیل اصلی این موضوع تغییر تاکتیک بازی‌ام بود. من خودم را برای بازی‌های رولن گاروس آماده می‌کردم و دائما به خودم گوشزد می‌کردم که باید توپ‌ها را روی خط بیندازم و حرکت پایم را تغییر دهم. من همیشه سعی می‌کردم با توجه به اهمیت تورنمنت بعدی شیوه بازی‌ام را انتخاب کنم و حالا هم برای موفقیت درفرانسه برنامه خوبی دارم.

من در آن زمان مثل هیولایی، تمام عناوین را می‌بلعیدم و در مسابقات گرند اسلم رکوردهای زیادی دارم. نمی‌توانم با قاطعیت بگویم رافا و نوواک حتما این رکوردها را تکرار خواهند کرد.

نه زیاد اما مردم از این‌که می‌بینند کسی نمی‌بازد نگران می‌شوند. در عین حال شما همیشه با بهترین فرم بازی نمی‌کنید و شرایط آرمانی را از دست می‌دهید.

نمی خواهم ارزش کاری که نوواک کرده را کم کرده باشم اما او هنوز راه زیادی دارد. رافا هم 9 عنوان گرند اسلم دارد و زمانی که من 16 عنوان داشتم او با 2 عنوان کارش را شروع کرد. نوواک با قهرمانی در بازی‌های آزاد استرالیا راه خوبی را شروع کرده است.

چندان هم این‌طور نیست. به عکس حس تشویش و نگرانی همیشه با شماست و حتی زمان غذا خوردن یا وقتی با خانواده هستید هم شما را تنها نمی‌گذارد. همه چیز را درباره دنیا و اطرافیانتان فراموش می‌کنید و بقدری در فضای پیروزی‌ها و جام‌هایی که گرفته‌اید غرق می‌شوید که جایی برای مسائل دیگر باقی نمی‌ماند. دائما از این می‌ترسید که تنیسوری مسیر موفقیت شما را سد کند، یا در یک بازی حساس سرویس شما را بشکنند و مقدمات باخت شما فراهم شود، این چرخه دائما با شماست تا وقتی که می‌بازید و دوره تازه‌ای شروع می‌شود. این انتقال خیلی سریع و قبل از این‌که متوجه شوید صورت می‌گیرد.

چه زمانی که قهرمانی‌های متعدد دارید وچه زمانی که در چند تورنمنت می‌بازید، شرایط روحی روانی مهم‌ترین نکته است. وقتی جوان‌تر بودم گاهی بازی‌ها را می‌باختم چون رویکردم به آن بازی اشتباه بود. یا کنترلم را از دست می‌دادم و یا حریف را دست کم می‌گرفتم. بعد از مدتی از خودم پرسیدم چرا باید حریف را دست کم بگیرم؟ فقط بخاطر این‌که مثل اشتفن ادبرگ بازی نمی‌کند؟ حالا از این بابت ناراحت نیستم و خودم را برای هر شرایطی آماده کرده‌ام. نکته مهم اینجاست که بعد ازتمام قهرمانی‌هایی که داشتم حالا پذیرفتن باخت برایم ساده‌تر شده است.

اصلا این‌طور نیست من هنوز از نظر ذهنی آماده قهرمانی هستم. وقتی دوسال قبل در ویمبلدون قهرمان شدم از ناحیه کمر بشدت احساس درد می‌کردم. هر سری از مسابقات گرند‌اسلم داستان خودش را دارد.

نه، آن بازی‌ها با تورنمنت اوپن فرانسه کاملا متفاوت هستند و اینجا کسی که در 5 ست برنده باشد می‌تواند قهرمان شود و باید دید که رافا در بازی 5 ستی چه عکس‌العملی خواهد داشت و از نظر روحی در چه شرایطی خواهد بود. او در4 سری از مسابقات مسترز مقابل جوکوویچ باخت و قبول باختی دیگر برای او ساده نیست. ولی حتی من که 3 بازی را مقابل او باخته‌ام نمی‌توانم بگویم او کاملا نسبت بر من برتری پیدا کرده و باید دید که شرایط به چه صورت خواهد شد.