حتی مهمانی هم نمی رفت. صبح ساعت 5 بیدار می شد و کتاب و دفترش را می گذاشت جلویش. خیلی وقتها صبحانه هم یادش می رفت. هنوز در کتابخانه را باز نکرده بودند که سمیرا آنجا بود.
کد خبر: ۴۰۰۹۰

ناهارش را هم مادرش به زور به او می داد، چون سمیرا حتی نمی خواست برای ناهارخوردن از درسش بزند.
همیشه به دوستانش می گفت مگه توی این شهر چقدر جا برای پیشرفت دارم؛ باید دانشگاه قبول شوم و بروم تهران.
2 سال تمام فکرش دانشگاه بود و دانشگاه و دانشگاه. وقتی نتایج کنکور اعلام شد و روزی که اسمش را در میان پذیرفته شدگان دانشگاه آزاد دید باور نمی کرد.
تا شب تمام فامیل ، خبر این را داشتند که سمیراخانم حالا دانشجوی رشته علوم سیاسی است و قرار است برود تهران.
اما مشکلات از وقتی آغاز شد که سمیرا هیچ خوابگاهی پیدا نکرد. پدر و مادرش هم نه می توانستند و نه می خواستند که برایش خانه اجاره کنند.
کار به جایی رسید که آنها حتی فکر کردند اگر سمیرا تهران نرود بهتر است. اما مگر کسی می توانست این حرف را به او بزند؛
به قول پدر سمیرا آنها مجبور شدند او را به خوابگاه خصوصی بفرستند. وقتی از او می پرسم مگر ما خوابگاه خصوصی هم برای دانشجویان داریم ، به آرامی می گوید: نه! منظورم همین پانسیون هاست ، بالاخره اینها هم خصوصی هستند دیگر!
براساس آخرین آمار، دانشجویان کشور حدود یک میلیون و 674 هزار نفر هستند که 6/51 درصد آنها در دانشگاه آزاد اسلامی تحصیل می کنند.
از این تعداد شمار زیادی نیز محصل دوره های نوبت دوم یا دانشگاه های غیرانتفاعی هستند که براساس آیین نامه ، دانشگاه ها تعهدی برای ارائه خوابگاه به آنها ندارند.
در چنین وضعیتی است که طی این سالها دانشجویان شهرستانی گرایش بیشتری به حضور در پانسیون ها پیدا کرده اند. گرایشی که باید در کنار آن نام اجبار را هم آورد.
در شهرهای بزرگ و مخصوصا تهران زمانی که خوابگاهی در کار نباشد هزینه اجاره یک دستگاه آپارتمان یا خانه سر به فلک می زند.
پس دانشجویان که عموما از اقشار متوسط و رو به پایین جامعه هستند، مجبورند به پانسیون هایی رو بیاورند که قیمتهای پایین تری دارند.
قیمت هایی که حتی از قیمت خوابگاه های زیرنظر وزارت علوم هم پایین تر است. اما و همین «اما»ست که آغازی بر داستان نه چندان خوشایند پانسیون های ایرانی می شود؛ پانسیون هایی که مثل خوابگاه های دانشجویی محیطی دانشجویی ندارند و می توانید از هر قشری در آنها پیدا کنید.

از کمپوت دزدی تا شتر دزدی!
«وقتی وارد اینجا می شوی ، دیگر دانشجو و غیر دانشجو معنی ندارد. بالاخره همه باید یکجوری همدیگر را راضی کنند. اتفاقی که معمولا نمی افتد و هر شب اینجا جنگ و دعواست.»
فرانک ، دانشجوی سال دوم ادبیات این حرفها را می زند و ادامه می دهد: «همه دانشجوهایی که اینجا هستند، خودخواسته نیامده اند، بلکه از روی اجبار در این پانسیون ساکن شده اند.
نمونه اش خود من. چطور می توانم با این پولی که هر ماه از شهرستان برایم می فرستند، جایی اجاره کنم؛» -اینجا با غیردانشجوها مشکلی ندارید؛
-«مشکل که خیلی زیاد است. اما چاره ای نیست. نمونه ساده اش گم شدن وسایلمان است. بعد از یک سالی که در اینجا ساکن شده ام دیگر یاد گرفته ام وسایل قیمتی ام را کجا پنهان کنم!»
اما به در یخچال که نمی شود قفل زد! توی این پانسیون گم شدن مواد غذایی طبیعی است. همه به آن عادت کرده ایم.
همین امروز صبح 2 تا کمپوت از یخچال ما برداشته اند... به قول پانسیونرها امنیت مواد غذایی بیشتر به یک شوخی شبیه است.
امنیت موادغذایی ساده ترین چیزی است که هیچ وقت حاصل نمی شود. مدتی پیش درباره وضعیت امنیتی پانسیون ها شکایاتی به سازمان ایرانگردی و جهانگردی رسید که منجر به هشدار جدی غلامحسین خسروآبادی ، مدیر استان تهران این سازمان در مطبوعات شد.
خسروآبادی با بیان این که از کل پانسیون هایی که در تهران فعالند، تنها 3 پانسیون مجوز رسمی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی را دارد و باقی پانسیون ها فاقد مجوزند گفت: «برخی از این پانسیون های غیرقانونی براساس برخی مناسبات با دانشگاه ها قرارداد می بندند که حتی اینها هم از نظر سازمان ایرانگردی و جهانگردی مقبولیتی ندارند».
خسروآبادی در خاتمه تاکید کرده بود: «سازمان ایرانگردی و جهانگردی هیچکدام از این اماکن غیرقانونی را تایید نمی کند و تبعات اقامت در پانسیون ها را به عهده خود دانشجویان می داند».

بی خیال قانون!
وضعیت امنیتی پانسیون ها داستان قدیمی اما تازه دانشجوهایی است که از روی اجبار باید خیلی ها را کنار خود تحمل کنند و با آنها بسازند.
وضعیتی که برای دانشجویان دختر خیلی سخت تر است. به قول معصومه که تازه چند ماه است در پانسیون اقامت می کند و فیزیک می خواند «پسرها بالاخره گلیم خودشان را از آب بیرون می کشند اما ما باید چه کنیم؛»
معصومه ادامه می دهد: «خیلی از کسانی که اینجا هستند زیاد درست نیستند! اصلا من نمی دانم چطور صاحب پانسیون آنها را به اینجا راه داده است. این افراد را بگذارید کنار دختر فراری هایی که به عنوان مهمان ، گاهی اینجا می آیند.
در پانسیون ما هر کس می تواند یکی دو شب مهمان داشته باشد. ما که کسی را نداریم اما اینها...».
قانون مهمان آوردن برای پانسیونرها، حداکثر 2 شب است ، اما این قانون خیلی وقتها در پانسیون های غیرقانونی رعایت نمی شود!
پانسیون هایی که حتی در برقراری ساعت ورود و خروج پانسیونرها و اجرای آن با مشکل مواجه اند. یکی از این پانسیون ها در بلوار کشاورز که تا 6 ماه پیش پسرانه بوده و الان با نظر صاحب آن دخترانه شده ، از ماه پیش حتی متصدی ورود و خروج هم ندارد.
یکی از ساکنان این پانسیون در این رابطه می گوید: «ساعت ورود و خروج که داریم. بچه ها طبق قانون حتما باید راس ساعت 10 شب در پانسیون باشند. اما خب! بچه ها این حرف را زیاد جدی نمی گیرند. مخصوصا الان که خدمتکار پانسیون هم نیست».
- «صاحب پانسیون چی؛ خودش اینجا نمی آید تا نظارت کند؛»-
[خنده] «نظارت؛ صاحب پانسیون را فقط ماهی یک بار وقتی برای گرفتن اجاره ها می آید می بینیم و گرنه او با این کارها کاری ندارد. فقط همیشه می گوید: با هم خوب باشید!»

توقع بیجا مانع کسب است!
با این همه ، خیلی از خانواده ها باز هم می خواهند فرزندانشان به جای این که در خانه اختصاصی باشند در کنار چند نفر دیگر، جمعی زندگی کنند.
علیرضا محمدی دانشجوی سال آخر حقوق در این رابطه می گوید: «خیلی از خانواده ها مخالفند که فرزندانشان به صورت شخصی زندگی کنند، چون فکر می کنند این طوری زودتر گمراه می شوند.
در حالی که این عقیده بشدت غلط است. در پانسیون ما که همه آدمی رفت و آمد دارد، زمینه برای آلوده شدن یک نفر، مخصوصا که دانشجوی شهرستانی باشد، صددرصد فراهم است!
در پانسیون ما استفاده از مواد مخدر و خیلی چیزهای دیگر، دیگر زیاد بد نیست!» علیرضا در پایان می گوید: «کاش در کنار این مشکلات حداقل امکانات رفاهی ما خوب بود.
اینجا 4 طبقه است و جمعا حدود 100 پانسیونر دارد اما در هر اتاق فقط یک یخچال است که بیشتر کار بخاری را انجام می دهد و در هر طبقه هم یک حمام و دستشویی وجود دارد.
سقف را هم که می بینید؛ همین روزهاست که پایین بیاید. مسوول اینجا به این علت که پول زیادی از ما نمی گیرد (ماهی 40 هزار تومان اجاره و یک ماه هم اجاره جلوتر به عنوان پیش پرداخت) حق خود می داند که هیچ امکاناتی به ما ندهد و حرفش هم این است: مگر چقدر پول می دهید که اینقدر توقع دارید؛!»

پانسیون با مجوز موجود است
در کنار پانسیون های فاقد مجوز که ذکرشان رفت ، 3پانسیون هم از وزارت ارشاد مجوز دریافت کرده اند که هر 3 مختص دختران است.
پانسیون های مادر، مریم و مهد. این 3 پانسیون مجوزدار هستند که دو پانسیون آخر 2 ستاره و پانسیون مهد اخیرا یک ستاره شده است.
این پانسیون ها که تنها راه ثبت نام دانشجویان در آنها ارائه معرفی نامه از دانشگاه است هم اکنون با مشکلات گوناگونی مواجه شده اند.
مینا مقدم مدیر پانسیون مادر که در سال 69 تاسیس شد در این رابطه به ایسنا می گوید: «بزرگترین مشکل ما این است که چهره پانسیون ها به کلی تخریب شده و هیچ کس فرقی بین پانسیون های قانونی و غیرقانونی قایل نیست».
مقدم ادامه می دهد: «پانسیون های غیر قانونی براحتی با حداقل امکانات و بدون داشتن مجوز، اتاقهایی را با اسم پانسیون به دانشجویان ، نصف قیمت پانسیون های قانونی اجاره می دهند و چون اطلاع رسانی مناسبی صورت نگرفته دانشجویان شهرستانی در این پانسیون های غیرقانونی ساکن می شوند و به علت این که نظارتی در این اماکن وجود ندارد، هر خلافی نیز که در این مکانها به اسم پانسیون صورت می گیرد، موجب تخریب چهره پانسیون های قانونی نیز می شود».
مقدم می افزاید: «هم اکنون در مناطق مختلف تهران پانسیون های غیر قانونی زیادی برای اقامت دختران و پسران وجود دارد و از قول یکی از دوستان مطلع ، مسوولان پانسیون های پسرانه ، که ورود و خروج در آنجا آزادتر است ، شبها پانسیون را ترک کرده و در آن را از بیرون قفل می کنند و می روند.
مشخص نیست که در آن پانسیون ها چه خلاف هایی که رخ نمی دهد و یا معلوم نیست درزمان وقوع حادثه چه بر سر ساکنان آنجا خواهد آمد.
در صورتی که در اینجا هیچ ساعتی از شبانه روز نیست که پانسیون بدون مسوول باشد».

حالا، شاید مشکل حل شود!
«ما اول می خواستیم نظارت دقیق تری روی پانسیون ها باشد، اما چون نشد، سراغ این طرح رفتیم که بخش خصوصی خوابگاه بسازد. حتی طرح این قضیه به هیات دولت هم ارائه شده است.»
دکتر محقر معاون اداره کل امور دانشجویان داخلی وزارت علوم در گفتگو با جام جم ، با بیان این مطلب ادامه می دهد: «چون ما چیزی به اسم پانسیون دانشجویی در ایران نداریم و پانسیون ها هر فردی را که به آنها مراجعه کنند می پذیرند، پس ما سراغ ایجاد خوابگاه های خصوصی رفته ایم ».
حرفهای محقر که احتمالا پایان بندی خوبی هم برای گزارش ماست ، شیرین است ؛ اما کاش فقط در حد حرف باقی نماند:
«طبق این طرح سرمایه گذاران ، خوابگاه ها را تاسیس می کنند اما در زمان پذیرش دانشجو باید کاملا با وزارت علوم هماهنگ باشند و آیین نامه این وزارت خانه را در مورد دانشجوها رعایت کنند.
سرمایه گذاران خیر می توانند مدیریت خوابگاه ها را به ما بسپارند یا این که حتی خودشان در آنجا مدیریت کنند. به شرطی که همان طور که عرض کردم آیین نامه های ما بدقت در آن جا اجرا شود.»

نوید آقایی
aghaee@jamejamdaily.net

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها