زخم‌های زردرنگ پوستی

تاول‌ها در برخی موارد حاوی عفونت بوده و با توجه به این که در صورت خاراندن توسط فرد مبتلا به آسانی پاره می‌شوند، می‌توانند با انتشار عفونت‌ به نقاط دیگر بدن، سطح بیشتری از پوست را درگیر کنند. وی می‌افزاید: زردزخم در صورت تماس نزدیک فرد مبتلا با اطرافیان خود قابلیت سرایت به آنان را نیز دارد.

عامل ایجاد بیماری زردزخم باکتری استرپتوکوک، استافیلوکوک یا هر دوی آنهاست. دکتر یغمایی در این باره می‌گوید: این باکتری‌ها که به طور طبیعی روی لایه‌های سطحی پوست سالم وجود دارند، در بزرگسالان معمولا در نتیجه ابتلا به بیماری‌هایی نظیر شپش، گال، بیماری‌های خارش‌دار و همچنین آسیب به دنبال برش یا زخم وارد بدن می‌شوند. این عفونت در کودکان نیز به طور شایع از طریق برش، خراش یا نیش حشرات انتقال می‌یابد.

دکتر یغمایی خاطر نشان می‌کند: سمی که به وسیله باکتری‌های استافیلوکوک تولید می‌شود، در شدت عفونت‌زایی تاثیر داشته به طوری که با حمله به پروتئینی که سبب به‌هم پیوستگی سلول‌های پوست می‌شود، انتشار عفونت را گسترده‌تر می‌کند.

این متخصص پوست و مو توضیح می‌دهد: التهاب پوست مزمن، بیماری‌های تضعیف‌کننده سیستم ایمنی بدن، تغذیه نامناسب و... از عوامل مستعدکننده ابتلا به بیماری هستند.

بیماری زرد زخم به 2 نوع تاولی و غیرتاولی (که بیش از 70 درصد موارد را تشکیل می‌دهد)‌ تقسیم می‌شود. این استادیار دانشگاه می‌گوید: عامل بیماری در نوع تاولی استافیلوکوک است و بیشتر در کودکان (بچه‌های زیر 2 سال و شیرخواران)‌ دیده می‌شود؛ در این نوع از زردزخم سیر بیماری طولانی‌تر است، تاول‌ها در اکثر موارد دردناک‌ بوده و احتمال گسترش آنها بیشتر است. وی اضافه می‌کند: اما در نوع غیرتاولی که عامل آن بیشتر استرپتوکوک است معمولا بیماری با یک تاول کوچک در زمینه قرمز رنگ شروع می‌شود که معمولا بدون باقی گذاشتن نشانه‌ای از خود (اسکار)‌ نیز بهبود می‌یابد.

وی می‌افزاید: در نوع غیرتاولی کودک کمتر دچار تب شده، ولی ممکن است عفونت باعث بزرگی و تورم گره‌های لنفاوی در مناطق درگیر بدن شود.

زردزخم می‌تواند زمینه بروز بیماری‌های خطرناک دیگری شده و عوارض جبران‌ناپذیری را در پی داشته باشد.

دکتر یغمایی می‌گوید: در نوع استرپتوکوکی و در 25‌درصد موارد، پس از 18 تا 21 روز گلومرولونفریت حاد که در آن فیلترهای ریز کلیه درگیر شده و در برخی موارد منجر به نارسایی کلیوی می‌گردد، دیده می‌شود. همچنین سلولیت (درگیر شدن بافت‌های زیرپوستی)‌ و متعاقب آن بیماری در برخی موارد به گره‌های لنفاوی و جریان خون انتشار می‌یابد.

درمان زردزخم مانند بسیاری از بیماری‌ها به نوع و شدت بیماری بستگی دارد. این متخصص پوست و مو می‌افزاید: درمان زردزخم معمولی (غیرتاولی)‌ به وسیله شستشو با صابون‌های ضدباکتری رایج در بازار و استفاده از پمادهای موضعی آنتی‌بیوتیکی (آنتی‌بیوتیک‌هایی که روی پوست مالیده می‌شوند)‌ به سادگی امکان‌پذیر است و عفونت طی 3 ـ‌2 روز از بین می‌رود، اما در مورد بیماری زردزخم تاولی و همچنین نوع منتشر شده آن، استفاده آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی و در موارد شدید حتی تزریق توصیه می‌شود.

وی می‌گوید: تکمیل دوره درمانی به رغم بهبود نسبی بیمار از مواردی است که باید حتما به آن توجه شود، زیرا به وسیله این کار از عود بیماری و مهم‌تر از آن مقاومت باکتری به آنتی‌بیوتیک جلوگیری می‌شود.

رعایت بهداشت پوست را شاید بتوان بهترین روش پیشگیری از اغلب بیماری‌های پوستی و بخصوص زردزخم دانست.

دکتر یغمایی در این باره توصیه می‌کند: هنگام استحمام کودک از آ‌ب‌گرم و صابون استفاده کنید. به بریدگی‌ها و ضایعات پوستی (بخصوص واکنش‌های آلرژیک)‌ توجه داشته باشید، از حوله کاغذی یک بار مصرف برای خشک کردن پوست استفاده کنید و به بهداشت ناخن‌ها اهمیت بدهید. وی همچنین به اطرافیان افراد مبتلا به زردزخم سفارش می‌کند: هنگام استفاده از آنتی‌بیوتیک‌های موضعی از دستکش استفاده کرده و پس از آن دست‌های خود را بشویید، ملحفه، حوله، لباس‌ها و سایر چیزهایی که با زخم در تماس بوده‌اند را جداگانه بجوشانید، بیمار را از خاراندان تاول‌ها منع کنید و پس از بهبود زخم‌ها، ناحیه را با کرم نرم‌کننده مرطوب سازید.