بهینه‌سازی استفاده از فرم‌های وب

چندین راه وجود دارد که می‌توان فهمید آیا فرم‌های وب برای کاربرانتان بهینه هستند یا خیر. در اینجا سعی کردیم چند نمونه از این روش‌ها را عنوان کنیم تا ببینید که آیا فرم ارسال اطلاعات شما کاربردوست هست یا خیر.

به‌عنوان یک کاربر این مساله که فرم وبی را پر کرده و ارسال کنید و بعدا بفهمید که چند فیلد اصلی را جا انداخته‌اید بسیار اذیت‌کننده است! معمول‌ترین قرارداد برای مشخص کردن فیلدهای ضروری، داشتن یک ستاره (*) درکنار اسم آنهاست. به‌ صراحت بیان کردن این مساله که یک فیلد ورودی، ضروری است یا اختیاری، یک راه خوب برای عبور است.

مطمئن باشید کاربران از این متنفرند زمانی که اشتباهی در یک فرم وب انجام می‌دهند و مرتبا پیغام خطا ظاهر می‌شود که می‌گوید «شما باید تمام فیلدهای ضروری زیر را پر کنید»! آن‌هم وقتی که می‌توانند پیغام خاصی مثل «شما فراموش کرده‌اید ایمیل خود را وارد کنید» دریافت کنند.

اجرای اعتبارسنجی داده‌ای بلادرنگ، همزمان با پر کردن فیلدها توسط کاربر، یک راه‌حل خوب برای جلوگیری از پیغام‌های نامفهوم خطاست. مثلا بلافاصله بعد از پر کردن فیلد ورودی آدرس ایمیل، فرم وب باید بررسی کند که آیا با فرمت صحیح وارد شده است یا خیر و اگر فرمت صحیح نداشته باشد فورا به کاربر اطلاع داده شود.

اگر بتوانید به‌صورت دیداری فیلد ورودی را نشان دهید کاربر براحتی می‌تواند پیدا کند که کجاست! مرزهای فیلدی که قرار است پر شود به ‌طور پیش‌فرض کمی با دیگر فیلدهای فرم تفاوت دارد که این کار توسط مرورگر انجام می‌گیرد ولی باید حواستان باشد که رنگ پیش‌فرض درمقابل طراحی وب‌سایت‌تان مشخص باشد.

اگر فرم وب شما بزرگ است و به چند صفحه قسمت شده، سعی کنید حتما در طول مسیر، بازخورد دائمی به کاربر ارائه کنید تا بداند چقدر زمان نیاز دارد تا فرم ورود اطلاعات وب را تمام کند. در مواردی مثل فرم نظرسنجی آنلاین با سوالات زیاد یا فرآیند پرداخت فروشگاه آنلاین، این مساله رایج است. فقط کافی است مثلا عبارت «قدم 4 از 5» یا چیزی شبیه به این را نشان دهید. اگر کاربر فقط دکمه بعدی را کلیک کند بدون این که ایده‌ای داشته باشد چه ‌زمانی کارش به‌اتمام خواهد رسید زودتر از چیزی که فکرش را بکنید کار را متوقف می‌کند.

فرم‌هایی که در چند صفحه یا چند قدم انجام می‌شوند، برای اشتباهات کاربری بسیار مستعدند. برای جلوگیری از ازبین‌رفتن داده‌ها، قطعا می‌خواهید شرایطی ایجاد کنید که در آن ورودی‌های کاربر در یک متغیر فصلی یا کوکی ذخیره شود. این کار فرم وب را در خطاها تحمل‌پذیرتر می‌کند و شانس شما را برای تکمیل فرم افزایش می‌دهد حتی بعد از اتفاقاتی مثل بیرون رفتن کاربر از صفحه وب.

به جای این که روی دکمه ارسال فرم وب‌تان نوشته باشد «ارسال»، به کاربر یادآوری کنید در حال انجام چه‌کاری است. مثلا «حالا ثبت‌نام کنید» یا حتی بهتر، بگذارید فواید پر کردن این فرم را بفهمند.

تصور کنید در یک فروشگاه هستید و می‌خواهید پیراهنی بخرید. اگر فروشنده از شما بپرسد: «آیا واقعا می‌خواهید این پیراهن را بخرید؟» آیا به خرید آن ادامه می‌دهید؟ ممکن است نخرید! ممکن است کمی دچار تردید شوید. آیا فروشنده به شما می‌گوید که پیراهن به شما نمی‌آید؟

تقریبا همین اتفاق در فرم‌های وب شما می‌افتد. داشتن یک دکمه «لغو» ممکن است کاربرانتان را درباره چیزی که در حال پر کردن آن هستند، دچار دودلی کند.

اگر از کاربران می‌خواهید اطلاعات را در یک قالب خاص وارد کنند، مثل شماره تلفن یا شماره کارت اعتباری، اعلام کنید تحت چه قالبی باید وارد کنند. اگر یک رمز عبور باید تعداد خاصی از کاراکترها را شامل شود یا اگر باید ترکیب ویژه‌ای از کاراکترها داشته باشد، این الزامات را شفاف توضیح دهید. این کار ابهام را کاهش می‌دهد و پر کردن فرم را سریع‌تر می‌کند.

مطالعات ردیابی چشم که در یک آژانس تجربیات کاربر از طراحی، انجام شد، نشان داد جستجو به ‌سمت پایین در فرم کاملا نسبت به جستجوی چپ به راست ارجحیت دارد. این عمل تعداد حرکت مورد نیاز چشم برای پر کردن فرم را کاهش می‌دهد.

محمد حسین کردونی

منبع: sixrevisions.com