از سال‌ها پیش قرار است متون مناسب مربوط به اعتیاد در کتاب‌های درسی درج شود

19 سال بی‌خیالی آموزش و پرورش

یکی می‌گوید «حداقل 35 هزار دانش‌آموز معتاد در کشور وجود دارد»، بقیه می‌گویند: «هیسسسس! ارائه آمار دانش‌آموزان معتاد اصلا کار درستی نیست.» یکی شانه بالا می‌اندازد: «اجازه نمی‌دهیم آماری از آنها به دست آورید.» آن دیگری منکر اصل قضیه می‌شود و می‌غرد: «اصلا دانش‌آموز معتادی در کشور نداریم» و یکی مثل من در کمپ ترک اعتیاد سازمانی مردم نهاد، پسری 13 ساله را می‌بیند که پدر و مادرش او را 18 ساله جا زده‌اند تا اعتیاد به کراک را ترک کند و او به شوخی به مردان معتادی که کز کرده‌اند گوشه چادر کمپ می‌گوید: «آقایون هر کی سوزن و فندک خودش رو داشته باشه، از وسایل همدیگه استفاده نکنید!» و مفش را بالا می‌کشد و می‌خندد و با شوخی‌اش به ما کنایه می‌زند که به فرآیند ترک اعتیاد اعتقادی ندارد و اگر پا دهد همینجا هم حاضر است بساط فندک و سوزنش را برای کشیدن کراک علم کند و این گواه ماست برای اعتیاد دانش‌آموزی! چون پسرک 13 ساله هم روزی دانش‌آموز بوده است، او همکلاسی‌هایی داشته است و از میان آنها رفقایی همسن داشته که در کشیدن مواد با او شریک می‌شده‌اند! حالا دیگر کسی نمی‌تواند بگوید اعتیاد دانش‌آموزی وجود ندارد و اگر هم کسی چنین ادعایی کند ما می‌توانیم ببریمش تا خانه پسرک یا هزاران خانه دیگر که خانواده‌های ساکنشان، نوجوان معتادشان را از جامعه پنهان کرده‌اند و آنها را نشانش بدهیم که تنشان پر از زخم‌های خوب‌نشدنی است، که دندان‌هایشان لق شده‌اند، که ریه‌هایشان پکیده‌اند، که زیر چشم‌هایشان گود رفته است.

کد خبر: ۳۷۵۶۴۹

حالا دیگر کسی نمی‌تواند بگوید آمار دانش‌آموزان معتاد باید پنهان بماند چون دیر یا زود اعتیاد پسرک برمی‌گردد و او یکی از آن معتادهای کثیف و ژولیده کارتن‌خواب می‌شود که تلوتلو می‌خورند و هذیان می‌گویند.

حالا دیگر کسی نمی‌تواند بگوید مردم اجازه ندارند از آمار دانش‌آموزان معتاد خبر داشته باشند چون همه نوجوان‌هایی که حشیش می‌کشند یا کراک و هروئین دود می‌کنند یا دلباخته شیشه شده‌اند، فرزندان ما هستند و هیچ کس حق ندارد آمار فرزندان‌مان را از ما پنهان کند.

حالا با این گواه 13 ساله معتاد و هزاران مثل او، هیچ کس نباید به بهانه نبود آمار، از تلاش برای آگاهی‌رسانی به نوجوان‌ها در حوزه اعتیاد و پیشگیری از آن، شانه خالی کند و اینجاست که 19 سال بی‌تفاوتی وزارت آموزش و پرورش در این حوزه، به چشم می‌آید و بزرگ می‌شود. یک وقت خیال نکنید ما سیاه‌نمایی می‌کنیم یا اعداد و ارقام را بیش از آنچه هست نشان می‌دهیم، ماجرای تاخیر 19 ساله آموزش و پرورش، چندی پیش از سوی دکتر حمید صرامی، مدیرکل فرهنگی و پیشگیری ستاد مبارزه با مواد مخدر در گفت‌وگو با فارس مطرح شده است. او در این گفت‌وگو تاکید کرد که پس از گذشت حدود 2 دهه از صدور 2 مصوبه و یک تفاهم‌نامه، هنوز این وزارتخانه به درج متون مناسب مربوط به پیشگیری از اعتیاد در کتاب‌های درسی اقدام نکرده و هنوز حتی نظر قطعی‌اش را اعلام نکرده است که آیا واقعا قصد دارد مطالبی درباره پیشگیری از اعتیاد در کتاب‌های درسی‌اش بگنجاند یا نه! صرامی گفته است نمی‌شود گفت تعللی از سوی این وزراتخانه در این حوزه صورت گرفته است چون حجم درخواست‌های سازمان‌های گوناگون برای گنجاندن برخی مطالب در کتاب‌های درسی این وزارتخانه زیاد است! نمی‌دانم شما نظر این مسوول را درباره آموزش و پرورش می‌پذیرید یا نه اما ما معتقدیم فراوانی حجم کارهای یک وزارتخانه نباید به تاخیری 19 ساله در عملی کردن طرحی سرنوشت‌ساز برای جامعه منجر شود و اگر شد، آن وقت مسوولان وزارتخانه آموزش و پرورش، باید مسوولیت تک‌تک نوجوان‌هایی که از سر ناآگاهی و تصورات نادرست درباره مواد مخدر، معتاد می‌شوند را بپذیرند و وای از روزی که باغبانی چون آموزش و پرورش، از سر غفلت، نهال‌هایی آفت‌زده به باغ جامعه هدیه کند که این نهال‌ها، باغی واژگون می‌شوند، باغی که فقط، به آتش می‌ارزد.