نادال: من بهترین نیستم

به اعتقاد این چپ‌دست تکنیکی که از سلاح جنگندگی هم بسیار بهره‌مند است، اسپانیا با داشتن امثال آلبرتو کونتادور (به رغم مثبت اعلام شدن نتیجه آزمایش اخیر دوپینگش) و‌ ملی‌پوشان فوتبالش، نمی‌تواند وی را در بالاترین نقطه قرار دهد. مردی که برنده 9 گرنداسلم تنیس بوده و یکی از 7 مرد نادری که هر 4 تورنمنت عمده این ورزش را فتح کرده است، می‌گوید قیاس وی با بزرگان تاریخ ورزش اسپانیا کاری عبث و بی‌منطق است.

نادال که امسال 3 گرنداسلم از 4 گرنداسلم موجود را فتح و جام‌های قهرمانی را در پاریس، ویمبلدون و نیویورک تصاحب کرد، می‌گوید: «2010 سالی فوق‌العاده و شاید بی‌سابقه برای من بوده باشد و در این سال بلندترین قدم‌ها را به سمت جلو برداشتم، اما این که براساس این نتایج مرا بهترین ورزشکار اسپانیایی تمامی تاریخ بینگارند یا حتی بهترین ورزشکار کنونی اسپانیا بدانند، تعبیر ناصحیحی است. این که کارشناسان در این مورد بیندیشند و رایزنی کنند، برای من موجب افتخار است، اما حقیقت امر این است که نمی‌توان چنین نگرش و انتخابی را معقول شمرد».

نادال در شرایطی صاحب 9 عنوان قهرمانی در تورنمنت‌های بزرگ چهارگانه شده که از شروع اوجگیری‌اش 7 سال بیشتر نمی‌گذرد و به علت هم‌دوره بودن با رقیب بزرگ سوئیسی‌اش روژه فده‌رر ناچارا تن به تقسیم بسیاری از عناوین موجود با این حریف توانا داده است.

شاید اگر فده‌رر در صحنه نبود، فتوحات وی بسیار بیش از این می‌شد. با این حال او مصمم است که پیوسته از کارهای مهم هموطنانش و سایر ورزشکاران بزرگ اسپانیا بگوید و متذکر شود که امسال دیگر ورزشکاران اسپانیایی به فتوحاتی بس بزرگ رسیده‌ و ایامی طلایی را خلق کرده‌اند و به تبع آن می‌توانند عنوان مرد سال ورزش کشورشان را هم فراتر از او به دست بیاورند.

نادال در پاییز 2010 و در فاصله کمی تا اعلام اسامی بهترین‌های سال می‌گوید: «نمی‌دانم موفقیت‌های من در یک چارچوب و نمای کلی از سال 2010 در کجا قرار می‌گیرد و چه جایگاهی را به خود اختصاص می‌دهد. با این حال معتقد و مطمئنم که قهرمانی فوتبالیست‌های کشورم واقعه‌‌ای کوچک‌تر از کارهای من نبوده است. خوشبختانه همه ما در دل یک عصر طلایی از ورزش اسپانیا قرار داریم که فکر نمی‌کنم در گذشته نظیر آن رویت شده باشد. بندرت اتفاق افتاده که ما در چند ورزش اصلی و پرطرفدار جهان این طور به شکل همزمان پیشتازی کنیم. شاید این روال در چند سال آینده هم تکرار شود، اما همین حالا نیز باید آن را بسیار مهم و گرامی شمرد، زیرا تضمینی بر تجدید این ایام نیست.»

اضافه بر مردانی که پیشتر نامشان آمد، اسپانیا در دو دهه اخیر امثال میگوئل ایندوراین و فرناندو آلونسو را هم به ورزش جهان تقدیم کرده است. اولی به جمع بسیار نادری تعلق دارد که معتبرترین تورنمنت دوچرخه‌سواری جهان (دور فرانسه)‌ را 5 بار متوالی فتح کرده است و آلونسو هم پیشینه 2 بار کسب عنوان قهرمانی اتومبیلرانی «فرمول یک جهان» را در سال‌های 2005 و 2006 دارد و امسال نیز مدعی جدی همین عنوان بوده است.

در این میان به نظر می‌رسد که نادال از دستاوردهای مانوئل سانتانا تنیسور بزرگ دهه 1960 و اوایل دهه 70 اسپانیا و همچنین مانوئل اورانتس، تنیسور چپ دست نیمه دوم دهه 1970 و اوایل دهه 80 این کشور عبور کرده و تبدیل به برترین تنیسور تاریخ اسپانیا شده باشد. با این وجود جوان توفانی و پرشوری که 5 دوره اوپن فرانسه، 2 دوره ویمبلدون، یک دوره اوپن استرالیا و اخیرا یک دوره یو.اس.اوپن را فتح کرده،‌ می‌گوید هنوز جا برای پیشرفت دارد و مراحل و مراتب حرفه و کارش کامل نشده است و ترقی بیشتر کاملا برای او میسر است.

وی در فاصله نه چندان زیادی تا پایان سال 2010 می‌گوید: «من هنوز صاحب تمامی ضربات و استیل‌های لازم و فنون موجود در این رشته نشده‌ام و در نتیجه آنها را باید به بازی و روال کار خود اضافه کنم. همیشه چیزهایی وجود دارد که یک ورزشکار باید به برنامه کار خود بیفزاید و این شامل من نیز می‌شود. در عین حال در مورد آن چه در سال 2010 روی داد،‌ هیچ گله‌ای نمی‌توانم داشته باشم. به واقع بهتر از این برای من امکان‌پذیر نبوده است.»

هفته‌نامه Observer 
مترجم: وصال روحانی