یک ماه پیش در فضایی نیمه ابری ، دیدار خاتمی و مبارک در ژنو برگزار شد ؛ دیداری بی سروصدا که نتیجه سلسله فعالیت هایی دیپلماتیک با همکاری چند کشور عربی دیگر در اواخر تابستان و اوایل پاییز بود.
کد خبر: ۳۴۷۰۱
سکوت خبری درباره دیدار ، بیشتر ناشی از آن بود که مبادا دستهای پنهان - که در طول این چند سال همواره بازی مصر و ایران را بر هم زده اند - فعال شوند. پس از این دیدار، در محافل دیپلماتیک پیش بینی می شد، مصر برای زدودن ماجرای کمپ دیوید از ذهنها، اقدامی مناسب انجام دهد و ایجاد رابطه در مسیری هموار قرار گیرد.

اول: خاطرات تلخ

سیاست فراگیر جمهوری اسلامی ، گرچه گسترش رابطه با کشورهای عربی - اسلامی در تمامی سطوح بود، اما یک خط قرمز نیز داشت ؛ آن هم به ماجرای ذلت بار کمپ دیوید بازمی گشت . مصر در ماجرای ویلای کمپ دیوید، تمامی ابهت ضدصهیونیستی جهان اسلام را زیر سوال برد و همین مساله منجر شد تا روابط 2کشور بشدت افت کند ، هر چند در کنار آن ، حمایت های همه جانبه انورسادات از شاه مخلوع ایران نیز ذهنیت ایرانیان را مخدوش کرده بود. البته در طرف مقابل هم کشورهای عربی با یک وضعیت دفاعی مقابل ایران موضعگیری می کردند، چرا که بیم داشتند گسترش روابط به افزایش جنبش های عدالت خواهانه در ممالک شان منجر شود.

دوم: نشانی غلط

کمتر کسی در اندیشه بالا رفتن فتیله روابط دوجانبه ایران و مصر بود و با آن که همیشه در طول 5سال گذشته شایعاتی درباره این موضوع بر سر زبانها افتاد، اما در طول 100روز گذشته هم فکر می کردند ایران قرار است عضو اتحادیه عرب شود که شاید هم بشود! در حاشیه جنجال موافقان و مخالفان پیوستن به اتحادیه عرب ، دیپلمات های ایرانی و مصری سرگرم ترتیب دادن جلسه مذاکره خاتمی و مبارک بودند؛ دیداری که پس از آن روابط دوجانبه در سیری مناسب قرار گرفت و قرار شد گفتگوهایی فشرده در عالی ترین سطوح دیپلماتیک برای از میان برداشتن موانع برقراری رابطه دوستانه پیگیری شود. این دیدار را می توان یک نقطه اتکا نامید ، چرا که اگر به نقطه عطف سفر مبارک به تهران برای شرکت در اجلاس سران دی - 8 در اواخر بهمن منجر شود ، دیگر روابط دو جانبه در نقطه بدون بازگشت قرار خواهد گرفت.

سوم: لبخند خوشبینانه تهران

شاید سخت ترین مرحله آغاز روابط تهران و قاهره به موضوع چند خیابان باز گردد ، که در پشت آن ایران همواره ماجرای کمپ دیوید را یادآوری می کند. در شمال تهران ، خیابانی به نام خالداسلامبولی ، قاتل انورسادات ، رئیس جمهور سازشکار مصر در ماجرای کمپ دیوید نامیده می شود، که بعضا تغییر آن به محمد الدوره به عنوان گامی از سوی مصری ها برای گسترش روابط نامیده می شود. در قاهره هم ، نام خیابان محمدرضا پهلوی به دکتر محمد مصدق تغییر پیدا کرده است و دیگر میدان بیوه شاه مخلوع با نام او خوانده نمی شود ، چرا که جای او را ملک حسین ، پادشاه پیشین اردن گرفته است و این یعنی کمی حرکت از جانب مصری ها. حالا هم با اظهارات اعتراف گونه احمد ماهر وزیر امورخارجه قدرتمند مصر - که کمپ دیوید را قطعه فراموش شده ای از تاریخ دانست باید خوشبینانه لبخند زد، چرا که با توجه به جلسه یکشنبه شب وزارت امورخارجه ایران با اعضای شورای شهر تهران ، نام خیابان خالداسلامبولی یک گامی تغییر است.

آخر: پس از دیپلماسی اتمی

ایران با نفی کمپ دیوید از جانب مصری ها و تغییر نام یک خیابان ، توانسته است گام بلندی در سیاست تنش زدایی خود با جهان بردارد و نمی توان نادیده گرفت که دوستی با قاهره که قلب دپیلماتیک اعراب خوانده می شود، یک اتفاق مهم است .پس از دیپلماسی اتمی ، که هر چند به عبور موقت ایران از بحران هسته ای آبان و آذر ماه منجر شد (و لابی صهیونیست ها را تا حدودی به انزوا کشاند) استمرار همین نگاه دیپلماتیک به حل یک مساله غامض دیگر در سیاست خارجی انجامید، که منطقی عزتمندانه هم در پس آن قرار گرفته است و اکنون باید منتظر ماند و میوه های این منطق را چید، چرا که حتما خشم تل آویو دوچندان شده است !
newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها