رسیدن تیم ملی فوتبال هلند به دیدار نهایی جام‌جهانی و تصاحب مقام نایب‌قهرمانی آن، کسب 6 برد متوالی در این راه و ضمیمه کردن آن به 8 برد در 8 دیدار این تیم در مرحله مقدماتی این جام (گروه نهم اروپا)‌ «برت فان مارویک» سرمربی لاله‌های نارنجی را به جمع بزرگان تاریخ ورزش هلند پیوند زده است.
کد خبر: ۳۴۰۵۰۱

نسل قبلی ستاره‌های فوتبال هلند در 2 جام‌جهانی متوالی 1974 و 78 مثل امسال به فینال مسابقات رسیدند و در هر دو مورد به کشورهای میزبان ـ آلمان غربی و آرژانتین ـ‌ باختند و از نایب‌قهرمانی فراتر نرفتند. کار جالب فان مارویک و تیمش سبب شد نام آنها وارد جمع بزرگانی شود که بیش از 3 دهه پیش در 2 جام‌جهانی مذکورهلند را به انجام کارهایی بس‌بزرگ نایل ساختند. با این که لیاقت‌شان برای قهرمانی بیشتر از آلمان غربی و آرژانتین بود، در فینال به ترتیب با نتایج 2 بر یک و 3 بر یک به آ‌نها باختند و افسوسی بزرگ را بر دل‌های خود و ورزش‌دوستان هلند بر جای نهادند.

در کنار میشل و هاپل

به این ترتیب فان مارویک در کنار رینوس میشل معروف و ارنست هاپل مدبر قرار گرفت که به ترتیب مربیان تیم‌های ملی هلند در سال‌های 1974 و 78 بودند. در میان 2 چهره فوق، هاپل نه یک هلندی بلکه اتریشی بود اما به عنوان یک مربی پیشرو و مدرن بخوبی توانست از مردان مطرح روز فوتبال هلند بهره گرفته و آنها را در خاک آرژانتین و در تورنمنتی که میزبان بشدت مشتاق فتح آن بود تا مسابقه نهایی به پیش ببرد و سرانجام بعد از باخت 3 بر یک در وقت اضافی نایب قهرمان کند. فان مارویک که در پیکارهای اخیر آفریقای جنوبی کنار او و رینوس میشل قرار گرفت، شاید از میشل بشدت علم‌گرا و هاپل به غایت بی‌احساس، بسیار عاطفی‌تر باشد، زیرا در حالی که توفیق‌های دهه 1970 احساس بزرگ و خاصی را بر میشل و هاپل حاکم نساخته بود، بردهای هلند در جام جهانی امسال و بخصوص پیروزی 3 بر 2 بر اروگوئه در نیمه نهایی اشک شوق را به چشم‌های فان‌مارویک آورد و وی نتوانست خودش را کنترل کند.

کوچک و بزرگ

فان مارویک در شبی که تیمش در استادیوم «گرین پوینت» شهر کیپ‌تاون آفریقای جنوبی بر تیم سرسخت اسکار تابارز فایق آمد و جواز حضور در فینال را کسب کرد، در مواجهه با خبرنگاران نتوانست احساسات خود را کنترل کند و در حالی که پر شدن چشم‌هایش از اشک کاملا واضح بود، چنین گفت: «هلند به لحاظ مساحت و حتی جمعیت کشوری کوچک است و هرچند سرمایه فوتبال آن همیشه غنی و زیاد بوده، اما رسیدن این کشور به فینال مسابقات بزرگی مثل جام‌جهانی همیشه یک شگفتی است. این که در دهه 1970، 2 بار این اتفاق افتاده بود، حیرت‌بار بودن رخداد جدید را از بین نمی‌برد و غریب بودن آن را نقض نمی‌‌کند.

فان مارویک از سال 2008 و بعد از پایان رقابت‌های جام‌ملت‌های اروپا کار با تیم فعلی را شروع کرد و آن را به سرعت به مرحله تبلور و نقطه درخشانی کنونی رساند.

او می‌گوید: «ما کارمان را بسیار وسیع و با ایمان به توان ذاتی فوتبالیست‌های خود شروع کردیم، می‌دانستیم که ضعف فنی خاصی نداریم. در این‌گونه پروسه‌های طولانی باید حتما صاحب چنین باوری نسبت به شاگردان خود باشید و به چیزی شک نکنید. من و شاگردان مستعدم چنین بودیم. جایی که اینک به آن رسیده‌ایم، نقطه‌ای باور نکردنی و دستاوردی شگفت‌انگیز است و باید تاکید کنم که راهی طولانی و باارزش را طی کرده‌ایم و بابت آن بسیار خوشحالیم.»

کار گروهی عالی

فان مارویک که پیشینه هدایت فاینورد و بروسیا دورتموند را دارد، می‌گوید: رسیدن هلند به فینال نوزدهمین دوره جام جهانی وی را به یاد قهرمانی باشگاه فاینورد هلند در جام یوفا به سال 2002 و با هدایت وی انداخته و چنان حالت و احساسی را به ذهن او آورده است.

فان مارویک اضافه می‌کند: «وجود تشابهی بین توفیق ما در جام جهانی امسال و آنچه 8 سال پیش با فاینورد برای ما روی داد، وجود دارد. در هر دو مورد ما بازیکنانی را در اختیار داشتیم که به نظر می‌رسید پایین‌تر و کوچک‌تر از رقبای ما هستند، اما وقایع مسابقات چیزی خلاف این را به اثبات رساند. وجه مشترک هر دو تیم، ساخته و پیاده شدن یک قالب و کار گروهی عالی توسط بازیکنانی تاکتیک‌پذیر و عمده شدن این وجه از قضیه و سایه انداختن آن بر مهارت‌های فنی بیشتر در اردوی رقبای ما بوده است. در هر دو مورد وقتی ما در جدول به سمت جلو حرکت می‌کردیم، کمتر کسی باور داشت که آن تیم‌ها واقعا توان کسب قهرمانی را داشته باشند، اما این مساله به آرامی در آنها شکل گرفت و به نقطه کنونی رسیدیم. در تیم فعلی هلند نیز به آرامی این باور به وجود آمد و اعضای آن پذیرفتند که می‌توانند فینالیست شوند».

دست به دست

فان مارویک معترف است که در پیکارهای اخیر جام جهانی اتفاقات مهم و متعددی برای تیم او افتاد و فراز و فرودهای کار پرشمار بوده است. «حتی در مسابقه‌ای که با اروگوئه که در نیمه نهایی داشتیم، آهنگ بازی چند بار دست به دست شد و در حالی که شروع ما بهتر از حریف بود، اروگوئه به لطف دوندگی بیشترش بر میانه میدان حاکم شد و گل مساوی خود را زد، ولی در 30 دقیقه آغازین نیمه دوم بازی دوباره به دست ما افتاد و در همین مقطع ما دو گل زدیم و کار را تقریبا تمام کردیم».

فان مارویک در عین حال معتقد است که در تورنمنت‌هایی طولانی از این دست این‌گونه اتفاقات و بالا و پایین‌ها کاملا مرسوم است و هیچ تیمی از آن مصون نیست،‌ ولی می‌گوید برقراری نظم تیمی و تلاش بی‌وقفه و بهره‌گیری درست و به موقع از امتیازات ویژه فنی تیم، لاله‌های نارنجی را به مقصد و به جایی رساند که در شروع مسابقات کمتر کسی به آن می‌اندیشید.

پایان ترس و ملاحظه

فان مارویک می‌گوید: «وقتی با برزیل در یک چهارم نهایی بازی داشتیم،‌ درست است که رقیب در نیمه اول کاملا از ما سر بود و به جای برتری با یک گل باید آن نیمه را با اختلاف دو، سه گل می‌برد، اما ما نیز با بازی منفعل خود در آن نیمه و احترام بیش از حد قائل شدن برای رقیب‌مان اجازه خود نمایی را به برزیلی‌ها دادیم. در نیمه دوم شرایط عوض شد و ما جری‌تر و هجومی‌تر شدیم. ترس و ملاحظه را کنار گذاشتیم و برزیلی‌ها شروع به ارتکاب اشتباهات عمده کردند. این چنین بود که برتری یک بر صفر آنها به برتری 2 بر یک ما تبدیل شد.

فوتبال این‌گونه است و گریزی از آن نیست. تورنمنت‌های بزرگ از این گونه فراز و فرودها دارند ولی موفقیت بزرگ ما عبور از میان تیم‌هایی بود که ظاهرا ابزار توفیق را در چنان شرایطی بیشتر از ما اختیار کرده و برای رسیدن به مقصد، آماده‌تر و مسلح‌تر از هلند نشان می‌دادند.

دیدید که ما توانستیم معادلات آنها را بی‌اثر کنیم. این تیمی است که مراحل تکامل و تبدیل شدنش به یک تیم فوق‌العاده را در مهم‌ترین میدان ممکن (جام جهانی)‌ سپری کرد و موجب غرور هر هلندی و به واقع تمامی اروپایی‌ها شد.»

روزنامه گاردین / مترجم: وصال روحانی

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها