کودکان برنامه‌های شاد می‌خواهند

در بین این مسوولان، مدیران تلویزیون کارشان بیشتر است؛ چون اکثر کودکان، نوجوانان و جوانان بیشتر اوقات شبانه‌روز خود را مقابل تلویزیون می‌نشینند و به شیشه روشن آن چشم می‌دوزند و دوست دارند در پناه این روشنایی، آثاری را ببینند که هم آنها را شاد کند و هم پندهای خوبی به آنها بدهد تا بچه‌های خوبی باشند و در هرم گرمای تابستان، والدینشان را اذیت نکنند.

مدیران تلویزیون، بخصوص مدیران شبکه‌های 2 و 5 که برنامه مخصوص کودک و نوجوان پخش می‌کنند، حتما برای تعطیلات تابستان برنامه‌ریزی‌های دقیقی دارند؛ برنامه‌هایی که تلاش می‌کنند آنقدر خوب باشند که برای سالیان دراز در ذهن مخاطبان خود بمانند. آنها حتما برنامه‌های قصه‌گویی برای بچه‌ها را در برنامه‌های خود قرار خواهند داد تا کودکان امروز مثل ما که روزی روزگاری کودک بودیم و با دیدن و شنیدن قصه‌های «آقای حکایتی» کلی توی ذهن خودمان تصویرسازی می‌کردیم، آنها هم با تصویرسازی از قصه‌هایی که یک قصه‌گوی حرفه‌ای، آنها را برایشان تعریف می‌کند، در آینده به خواندن داستان علاقه‌مند شوند. با قطع برنامه «شب بخیر بچه‌ها» از شبکه 2 می‌توان به این نتیجه رسید که کار هر مرد نیست خرمن کوفتن....؛ بله، قصه گفتن کار هر کسی نیست. بنابراین وقتی رسانه‌ای در تلویزیون تجربیاتی مانند «آقای حکایتی» و در رادیو برنامه‌ای مانند «شب بخیر کوچولو» را دارد، دیگر دست به آزمون و خطا نمی‌زند و ترجیح می‌دهد که الگوی همان برنامه‌ها را با شکل و شمایل تازه‌تری ادامه دهد. وقتی پس از گذشت سال‌ها، مریم نشیبا با صدایش و نوع قصه‌هایش در ذهن مخاطبان می‌ماند، حتما مدیران رسانه ملی هم صدایی را که برای قصه‌گویی مناسب است، برای داستان‌گویی برای بچه‌ها انتخاب خواهند کرد.

مرکز صبا با تولید سریال انیمیشن «خداوند هم لک‌لک‌ها را دوست دارد» به مخاطبان تلویزیون شناسانده شد؛ سریالی دیدنی که نشان داد، تلویزیون ایران هم می‌تواند در تولید کارتون برای بچه‌ها موفق باشد. خداوند هم لک‌لک‌ها را دوست دارد، طرفدارن زیادی داشت و کودکان و بزرگترها را امیدوار کرد که مرکز صبا می‌تواند برای آنها، تولیدات سرگرم‌کننده‌ای را به روی آنتن بفرستد. وقتی انیمیشن «فرمانروایان بزرگ» هم از تلویزیون پخش شد، اعتماد به انیمیشن‌سازی بیشتر شد. پخش سریال‌های کارتونی مانند قصه‌های کهن، مثل‌ها، داستان‌های مثنوی و... فضای سنتی و فرهنگ ایرانی را به نمایش گذاشت و باز هم موفقیتی دیگر برای کارتون‌سازان ایرانی به شمار آمد و نشان داد که تلویزیون ما می‌تواند در زمینه انیمیشن‌سازی خودکفا شود؛ اما با همه اینها باید در رسانه‌ای که میلیون‌ها مخاطب دارد، همه سلایق را در نظر گرفت. پس باید کارتون خارجی هم برای بچه‌ها پخش کرد؛ اما زمانی که انیمیشن‌سازی در ایران آزمون و خطاها را پشت سر گذاشته و حالا برای خودش می‌تواند ادعاهایی داشته باشد، نباید دیگر برای مخاطبان این رسانه، آثار انیمیشن خارجی و بسیار کم‌محتوا و کم‌کیفیت به نمایش گذاشت. اگر برای نسل ما کارتون‌هایی مانند مهاجران، حنا دختری در مزرعه، رامکال، سنجاب کوچولو، بچه‌های مدرسه والت و... خاطره‌ساز شد، به این دلیل بود که در زمان کودکی ما، انیمیشن‌سازی در ایران پیشرفت نکرده بود و از طرفی این کارتون‌ها آنقدر جذاب و دراماتیک بودند که حتی بزرگترها را هم مجذوب خود می‌کردند؛ اما بیشتر کارتون‌های خارجی که اکنون از تلویزیون و برنامه‌های کودک پخش می‌شود، نه‌تنها سطحشان از تولیدات داخلی پایین‌تر است؛ بلکه اکثر آنها هیچ پیام مستقیم یا غیرمستقیم هم برای بچه‌ها ندارد.

در شرایطی که زمزمه‌هایی به گوش می‌رسد که سطح آثار مرکز صبا مانند گذشته نیست، با نگاهی به گذشته درخشان این مرکز می‌توان روح تازه‌ای به آن دمید و به این نکته بیشتر دقت کرد که در اوج ماندن مرکز تولید انیمیشن برای تلویزیون خیلی بهتر از توجه و پخش کارتون‌های دست چندم خارجی است.

وقتی شنیده می‌شود که قرار است مریم نشیبا بار دیگر پشت میکروفون برنامه شب بخیر کوچولو بنشیند و قصه‌گویی را از سر بگیرد، بعید نیست که بار دیگر پرندگان بلند پرواز و مقاومی مانند لک‌لک‌ها به مرکز صبا برگردند و با صدای خود کودکان ایرانی را در هرم تابستان شاد کنند.

طاهره آشیانی