درس‌های بحران یونان

اما منشا بحران امروز اروپا را باید زیاده‌روی در مخارج دولتی و بدهی بیش از اندازه بخش عمومی دانست. دولت‌های بی‌مبالات در کشورهایی مثل یونان، اسپانیا و پرتغال آن قدر اوراق قرضه منتشر کردند و آنقدر برای تامین مخارج خودشان استقراض کردند که بدهی‌های دولت از کل تولید ناخالص داخلی این کشورها فراتر رفت و میزان کسری بودجه‌شان به بالاتر از 10 درصد تولید ناخالص داخلی رسید. شاید اگر یونانی‌ها عضو یورو نبودند و پول واحد خودشان را داشتند دولت می‌توانست با استقراض از بانک مرکزی و تحمل یک تورم بالا حداقل تعهدات خود را بازپرداخت کند اما به دلیل اشتراک پول واحد در میان اعضای اتحادیه اروپایی، کار عملا از دست دولت‌هایی مثل یونان که گرفتار بدهی‌های سنگین هستند، خارج شده و صرفا کمک یورویی اتحادیه و بانک مرکزی اروپا می‌تواند به داد دولت یونان برسد.

تجربه بحران یونان بار دیگر این واقعیت را گوشزد می‌کند که دولت باید در مخارج خود اندازه نگه دارد. اگرچه مخارج دولتی خود یک عامل افزایش تولید و موتور محرک بخش‌های اقتصادی است، اما زیاده‌روی در مخارج می‌تواند اقتصاد را از نفس بیندازد، بویژه اگر منشا این مخارج استقراض دولتی و اتکا به‌منابع نامطمئن باشد. حالا دیگر سایر کشورهای اروپایی هم حواسشان را جمع و کمربندها را محکم‌تر بسته‌اند. آنها می‌دانند تورم، کمترین پیامد ریخت و پاش‌های بی‌حساب و کتاب دولتی است.