کاربرد اشعه مجهول برای کشف بیماری‌ها

در سال 1895 میلادی، در حالی‌که رونتگن درباره چگونگی انتشار جریان الکتریکی در یک لوله شیشه‌ای نیمه‌خالی که بعد‌ها لامپ اشعه کاتدی نامیده شد، ‌آزمایش‌هایی را انجام می‌داد، ناگهان متوجه شد که با برقراری جریان الکتریکی در این لوله شیشه‌ای، قطعه پلاتینوسیانید ‌باریومی که در نزدیکی آن قرار گرفته است از خود نور منتشر می‌کند. به این ترتیب، او به این نتیجه رسید که وقتی اشعه‌های کاتدی یا همان الکترون‌ها به دیواره شیشه‌‌ای لوله برخورد می‌‌کنند، پرتوها و تشعشعات ناشناخته‌ای شکل می‌گیرد که در آن محیط منتشر شده در نتیجه برخورد این پرتوها با مواد شیمیایی موجود در آن محیط تشعشع‌ ماهتابی یا همان نور فلورسانس ایجاد شده و دیده می‌شود. نتایج به دست آمده از تحقیقات گسترده‌تری که در این زمینه انجام شد، حاکی از آن بود که کاغذ، چوب و آلومینیوم در مقایسه با مواد دیگر در برابر این نوع تابش شفاف هستند و این تشعشعات را از خود عبور می‌دهند. او همچنین دریافت که نور فلورسانس می‌تواند فیلم‌های عکاسی را نیز تحت تاثیر خود قرار دهد و تغییراتی در آنها به وجود آورد. اما از آنجایی که این نوع تابش‌های نوری از دیگر ویژگی‌ها و خصوصیات امواج و تابش‌های نوری همچون انعکاس و شکست نور برخوردار نبودند، رونتگن به اشتباه بر این باور بود که این امواج نمی‌توانند امواجی از نوع امواج نوری باشند و به همین علت، با توجه به ماهیت ناشناخته این امواج آنها را امواج ایکس یا اشعه مجهول نامگذاری کرد.

اشعه ایکس که به عنوان اشعه رونتگن نیز شناخته شده و در حقیقت، اشعه ایکس تابش الکترومغناطیس ریزموج‌هایی با فرکانس بالاست. این امواج در تماس با ماده نوعی تابش یونیزه ایجاد می‌کنند که در نتیجه این فرآیند انرژی اشعه ایکس در ماده ذخیره می‌شوند. با عبور اشعه ایکس از بافت زنده، این امواج می‌توانند تغییرات شیمیایی خطرناکی در ژن‌ها، کروموزوم‌ها و دیگر اجزای سلولی به وجود آورند.

مریم وکیلی