دیگر کسی از مرگ نمی‌ترسد

ریه مرده پلاسیده و مچاله است و ریه زنده هنوز تر و تازه. حتما ریه مرد هم تا به حال، پلاسیده و مچاله شده؛ اما او هنوز پک می‌زند و تا سیگار را به فیلتر نرساند، دست بردار نیست. ولی قرار نبود این‌طور بشود، مسوولان قرار گذاشته بودند تا با زبان تصاویر به مردم بگویند که سیگار چنین می‌کند و چنان. آنها حساب کرده بودند که یک فرد سیگاری از وقتی پاکت سیگارش را باز می‌کند تا وقتی جعبه خالی‌اش را دور می‌اندازد، چند صد باری به آن نگاه می‌کند و بالاخره باورش می‌شود که سیگار، دشمن سلامت اوست.

آنها البته چون دیده بودند که چاپ این تصاویر روی بسته‌‌های سیگار دست‌کم 10 درصد مردم کشورهای توسعه یافته را از بلعیدن دود منصرف کرده است، عزمشان را بیشتر جزم کردند تا بلکه زودتر به ایرانی‌ها هم تلنگری بزنند. البته قولش را هم داده بودند که تحقیقی داشته باشند و ببینند که این طرح‌ها روی مردم هموطنشان چه تاثیری داشته است. هرچند ما هنوز منتظر نشسته‌ایم تا نتیجه پژوهش‌ها اعلام شود. ولی حساب دو دو تا چهار تاست و بدون پژوهش هم می‌توان فهمید کسی که دل به سیگار بست، خیلی سخت از آن دل می‌کند. وقتی یک آدم سیگاری از آرامشی می‌گوید که فقط سیگار به او می‌دهد، با کدام تصویر می‌شود او را از نشئه درآورد. کسی که سیگار می‌کشد؛ مگر نمی‌داند و نشنیده است که 4000 ماده سمی را مثل باروتی در آستانه انفجار لای انگشت گرفته و وقتی آتش می‌زند، سیلی از متانول و نفتالین و منواکسیدکربن و تولوئن و آرسنیک و فنل و بوتان را وارد ریه‌اش می‌کند.

تصاویر انتخاب شده برای پاکت‌های سیگار که حتی آدم‌های غیرسیگاری را هم نمی‌‌ترساند یعنی عکس‌هایی که قرار بود هر 6 ماه یک بار عوض شود، ولی آن‌قدر این کار نشد تا اگر تصاویر روز اول کسی را به فکر می‌برد حالا این ریه‌های از کار افتاده نه ترسناک که مثل هزاران عکس دیگر روی شیشه‌های ترشی و قوطی‌های شامپو شده‌اند. اما سیگاری‌ها هر قدر هم که سرسخت باشند، وظیفه چاپ تصاویر هشداردهنده و نوشتن این جمله روی پاکت‌ها که سیگار، عامل اصلی سرطان است، از گردن مسوولان ساقط نمی‌‌شود، حتی اگر سیگارها ساخت مملکت خودمان باشند.