بازی بدخط‌ها!

سبک بازی معمایی است. با این این که مولفه‌های اصلی تشکیل دهنده روند بازی از سبک پلت‌فرمر گرفته شده‌اند، اما هسته اصلی چیزی شبیه به بازی‌های فکری فیزیک – پایه‌ای همانند ‌Crazy Machine‌ یا حتی ‌Crayon Physics‌ است. شاید مقایسه گیم پلی با کرایون کار درست‌تری باشد. در کرایون شما برای حل معماها و رفتن به مرحله بعدی می‌توانستید هر شکلی را که می‌خواستید نقاشی کرده و به آن واقعیت ببخشید. در ‌Scribblenauts‌ باید نام هر چیزی را که می‌خواهید بنویسید تا بازی آن‌را برای‌تان ظاهر کند.

این کار در ابتدا بسیار عجیب و غیرعادی به نظر می‌رسد. در یکی دو ساعت اول برخورد با بازی، ‌Scribblenuats‌ این احساس به شما دست می‌دهد که یک جادوگر هستید یا مداد جادویی در دست دارید و اسم هر چیزی را می‌نویسید جلوی تان ظاهر می‌شود! البته این احساس در مراحل بعدی کم‌تر و کم‌تر می‌شود زیرا متوجه خواهید شد نوشتن اسم اشیا محدودیت‌های زیادی دارد. اما زحمت سازنده‌ها در این زمینه واقعا قابل تقدیر و ستایش است. بیش از 20 هزار وسیله در خزانه لغات و کوله‌پشتی این بازی پیدا می‌شود. به طوری که در زمینه کل کل بین بازی کننده‌هایی که می‌خواهند میزان خلاقیت سازنده‌ها را آزمایش کنند و سازنده‌هایی که می‌خواهند بازی‌کننده‌های کنجکاو را از رو ببرند، پیروزی بدون شک از آن بازی‌سازهاست! این شما هستید که در تصور وسایل جدید کم می‌آورید. از کنار 20 هزار عدد آیتم در یک بازی نمی‌شود به این راحتی گذشت.

به طور کلی، در هر مرحله هدف گرفتن ستاره‌هایی است که در جاهای مختلف پراکنده شده‌اند. برای رد کردن معماها معمولا بیش از یک روش وجود دارد و این بزرگ‌ترین نقطه قوت ‌Scribblenauts‌ است. در واقع بازی شما را تحریک می‌کند که پس از تمام کردن یک مرحله، دوباره به آن برگردید و این بار کلماتی که قبلا استفاده کرده‌اید برای تان قفل می‌شوند. این چالش‌ها برای کسانی که می‌خواهند میزان خلاقیت خودشان را بسنجند انتخاب بسیاری خوبی است. پس از احضار کردن آیتم‌های مورد نظر، آن‌ها با کمک فیزیک خوبی که در بازی طراحی شده وارد دنیای آن می‌شوند و در راه رد شدن از مانع فعلی می‌شود از آن‌ها استفاده کرد. اما یکسری کلمات کلیدی هستند که در بیشتر اوقات کارتان را راه می‌اندازند، مانند کوله‌جت یا موشک‌انداز!

طراحی چنین بازی بلندپروازانه ای کار بسیار مشکلی است. انتظار نداشته باشید با بی‌نهایت حالت ممکن برای احضار کردن وسیله و چیدن آن‌ها روی هم، بازی هیچ‌گونه باگی نداشته باشد. خیلی وقت‌ها وسایل مختلف در تعامل با هم مشکل ایجاد می‌کنند و فیزیک بازی کم می‌آورد. نحوه کنترل ماکسول، قهرمان بازی، به شدت آزار دهنده است. به جای این که از کنترل‌های استاندارد بازی‌های پلت فرمر استفاده شود، شما باید با کلیک کردن او را کنترل کنید و او هوشمندانه کاری که باید را انجام می‌دهد. اما متاسفانه خیلی وقت‌ها مثلا وقتی روی یک ماشین کلیک کنید ماکسول نمی‌فهمد که باید داخل آن بشود. این مشکل در مراحل بالا که چیدن وسایل روی هم دقت زیادی می‌خواهد کاملا اعصاب می‌زند. ‌ ‌

اگر به خاطر باگ‌های غیرعادی‌اش، بازی ‌Scribblenauts‌ را تمام نکردید، کسی شما را سرزنش نخواهد کرد اما مطمئنا سر و کله زدن با فیزیک جالب بازی و قابلیت جادویی آن می‌تواند برای ساعت‌ها سرگرم کننده باشد. حتی یک بخش برای طراحی مرحله به صورت دستی هم وجود دارد که کسانی که پایه باشند می‌توانند معماهای مخصوص خودشان را طراحی کرده و به دوستانشان بدهند. امیدواریم در شماره‌های آینده ایده فوق العاده ‌Scribblenauts‌ بهبود پیدا کند و شاهد شماره‌های بعدی باشیم. ‌

سید طه رسولی