تاثیر شکلات بر تقویت جریان خشونت‌گرایی

خدا را صد هزار مرتبه شکر که هیچ جریان موجود و موجهی در جامعه ما از خشونت‌گرایی خوشش نمی‌آید و در هر لباسی که باشد هر عملی را که منجر به ترویج خشونت گردد، در نطفه محکوم می‌نماید.

کد خبر: ۲۸۷۹۵۸

طوری که مو لای درز آن نمی‌رود. حتی با بلوتوث...! حتی کارشناسان امور تربیتی ما نیز دربه‌در دنبال کشف و شناسایی علل و عوامل پنهان و آشکاری می‌گردند که به سهم خود ممکن است در شکل‌گیری جریانات خشن و اخلاقیات جرم‌گرا و پرخاشگر نقش داشته باشند.

به یک خبر تازه در همین راستا توجه بفرمایید:

خبر وارده: مصرف بیش از حد شیرینی و شکلات توسط کودکان، احتمال ارتکاب جرم و جنایت و پرخاشگری را در آینده افزایش می‌دهد. مطابق تحقیقات انجام شده، 69 درصد از افرادی که در سنین 5 تا 10 سالگی، روزانه شکلات و شیرینی مصرف می‌کردند، در دوران نوجوانی و جوانی مرتکب اعمالی مخالف با هنجارهای اجتماعی شده و میزان پرخاشگری در آنها بیشتر گزارش شده است. (به نقل از یکی از جراید ایران)‌

بسته پیشنهادی: شنیده بودیم که اگر سر از تن «مشکلات» جدا گردد، آنچه می‌ماند «شکلات» است؛ اما غافل از این بودیم که همین شکلات لعنتی هم خودش باعث و بانی کلی مشکلات دیگر می‌باشد. در راستای تمام آنچه که عرض شد و در جهت قلع و قمع ریشه خشونت‌گرایی و عوامل شکل‌دهنده آن، عجالتا راهها و روش‌های زیر پیشنهاد عاجل می‌گردد:

1-‌ بستن کارخانجات شکلات: از قدیم گفتند که آب از چشمه گل‌آلود است. فلذا باید دم چشمه را دید و دخل چشمه را آورد. جمع کردن شکلات از سطح جامعه، یک کار اساسی و زیربنایی نیست. بهتر آن است که بزنیم به ریشه و اصل شرکت‌ها و کارخانجات شکلات‌ساز خشونت‌گرا را از بیخ و بن منهدم نماییم. همیشه پاک کردن صورت مساله راحت‌تر است. پاک کن هم که بحمدالله فت و فراوان در اختیار همه هست.

2- کاهش افزودنی‌های مجاز و محرک: از آنجا که شکلات‌ها (حتی برای گنده‌لات‌ها) حاوی مواد افزودنی و ترکیبات محرکی هستند که باعث تهییج و ترغیب مصرف‌کننده به جرم و جنایت و خشونت‌گرایی می‌شوند؛ لهذا پس از افزودن این مواد بهتر است که در قسمتی و مرحله‌ای دیگر از ساخت و انداخت این شکلات‌ها، این مواد افزودنی را از دل آنها بیرون کشید.

3- جایگزینی ترشیجات ملس: در علم روان‌شناسی اجتماعی و علوم تربیتی، وقتی که می‌خواهیم یک چیزی را از دست یک کسی بگیریم، باید که بتوانیم یک چیز دیگر دست او بدهیم که دست خالی نماند. بماند، بلافاصله برمی‌گردد به خانه اول و سرخط. به هر حال ترک عادت موجب مرض است. کسی که این حرف را زده، مثل ما مرض نداشته. حتی برای یک آدم فرهیخته‌ای مثل سعدی نیز ترک شیرینی‌جات سخت بوده است و در جایی فرموده است: «چو شیرینی از من به در می‌رود/ چو فرهادم آتش به سر می‌رود» و الی آخر. از این‌رو پیشنهاد می‌شود که به عوض شکلات و شیرینی‌جات موجود، ذائقه کودکان و نوجوانان خود را به سمت استفاده از انواع ترشیجات همیشه در بازار سوق بدهیم. کاری هم ندارد. می‌توانیم مثلا راجع به قره‌‌قروت آگهی‌های جذاب و دلچسبی بسازیم برای تلویزیون که به محض پخش شدن از این رسانه ملی، آب دهن همه راه بیفتد. خود بنده بسیاری از پسران و دختران عزیز را می‌شناسم که مدت‌هاست در منزلشان ترشی انداختند.